ایمان در معارف و سیره حسینی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +)) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:13681353.jpg|22px]] [[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|'''گزیده دانشنامه امام حسین''']] | # [[پرونده:13681353.jpg|22px]] [[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|'''گزیده دانشنامه امام حسین''']] | ||
نسخهٔ ۱۷ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۹:۳۰
معنای ایمان
در کتاب الخصال به سندش، از امام حسین(ع)، از امام علی(ع) آمده است: پیامبر خدا(ص) فرمود: «ایمان، معرفت قلبی، اقرار زبانی، و عمل با اعضا و جوارح است»[۱].[۲]
بنیاد اسلام
شیخ طوسی در کتاب الأمالی از امام حسین(ع) نقل کرده است: چون پیامبر خدا(ص) مناسک حَجّة الوداع را تمام کرد، بر مَرکبش سوار شد و با این گفته آغاز کرد: «جز مسلمان، به بهشت در نمی‌آید». ابو ذر غِفاری برخاست و گفت: ای پیامبر خدا! اسلام چیست؟ پیامبر(ص) فرمود: «اسلام، [مانند انسانِ] برهنه‌ای است که پوشش آن، پرهیزگاری، و زیورش حیا، و تکیه‌گاهش پارسایی، و زیبایی‌اش، طاعت، و دستاوردش، کار شایسته (عمل صالح) است[۳]. هر چیزی، اساسی دارد و اساس اسلام، محبّت ما اهل بیت است»[۴].[۵]
مایه استواری ایمان
شیخ صدوق در کتاب الأمالی (کتاب)|الأمالی از امام حسین(ع) نقل کرده است: از امیر مؤمنان علی(ع) سؤال شد: مایه استواری ایمان چیست؟ فرمود: «پارسایی». به ایشان گفته شد: زوال آن به چیست؟ فرمود: «طمع»[۶].[۷]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص): الْإِيمَانُ مَعْرِفَةٌ بِالْقَلْبِ وَ إِقْرَارٌ بِاللِّسَانِ وَ عَمَلٌ بِالْأَرْكَانِ» (الخصال، ص۱۷۸، ح۲۳۹).
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۹۲۴.
- ↑ در کنزالعمّال، به نقل از ابن نجّار آمده است: «اسلام، برهنه است و لباس آن، حیا و زیور آن، وفا و خوی مردانگی‌اش، عمل صالح و تکیه‌گاه آن، پارسایی است و هر چیزی.»...
- ↑ «لَمَّا قَضَى رَسُولُ اللَّهِ(ص) مَنَاسِكَهُ مِنْ حِجَّةِ الْوَدَاعِ، رَكِبَ رَاحِلَتَهُ وَ أَنْشَأَ يَقُولُ: لَا يَدْخُلُ الْجَنَّةَ إِلَّا مَنْ كَانَ مُسْلِماً. فَقَامَ إِلَيْهِ أَبُو ذَرٍّ الْغِفَارِيُّ (رَحِمَهُ اللَّهُ) فَقَالَ: يَا رَسُولَ اللَّهِ، وَ مَا الْإِسْلَامُ فَقَالَ(ص): الْإِسْلَامُ عُرْيَانٌ لِبَاسُهُ التَّقْوَى، وَ زِينَتُهُ الْحَيَاءُ، وَ مِلَاكُهُ الْوَرَعُ، وَ جَمَالُهُ الدِّينُ، وَ ثَمَرُهُ الْعَمَلُ الصَّالِحُ، وَ لِكُلِّ شَيْءٍ أَسَاسٌ، وَ أَسَاسُ الْإِسْلَامِ حُبُّنَا أَهْلَ الْبَيْتِ» (الأمالی، طوسی، ص۸۴، ح۱۲۶).
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۹۲۴.
- ↑ «سُئِلَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ(ع): مَا ثَبَاتُ الْإِيمَانِ فَقَالَ الْوَرَعُ فَقِيلَ لَهُ مَا زَوَالُهُ قَالَ الطَّمَعُ» (الأمالی، صدوق (طبعة مؤسّسة الأعلمی)، ص۲۳۸، ح۱۱ به نقل از عبداللّه بن سنان از امام صادق(ع) از اجدادش(ع)، بحار الأنوار، ج۷۰، ص۳۰۵، ح۲۳).
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۹۲۵.