معانی الاخبار (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | عنوان = معانی الاخبار | عنوان اصلی = | تصویر...» ایجاد کرد)
 
خط ۳۵: خط ۳۵:


==دربارهٔ کتاب==
==دربارهٔ کتاب==
در این مورد اطلاعاتی در دست نیست.
در معرفی این کتاب آمده است: «کتابی [[حدیثی]] درباره معنای الفاظ و کلمات مشکل و پرکاربرد [[قرآن]] و [[احادیث]] می‌باشد.
 
در این کتاب با تکیه بر احادیث [[پیامبر]] و [[اهل بیت]]{{عم}} به [[تفسیر]] و [[تاویل]] معنای حروف، کلمات، الفاظ و اصطلاحات مشکل و پرکاربرد قرآن و احادیث پرداخته است که به گفته [[ابن حجر عسقلانی]] [[فهم]] این معانی نقش بسیار مهمی در [[فهم]] احادیث و [[آیات قرآنی]] دارد و باید به چنین کتاب‌هایی اهمیت داده و به آن مراجعه نمود. [[شیخ صدوق]] در مجموع چیزی حدود هزار اصطلاح مهم درباره مسائل گوناگون و اساسی [[اسلام]] را بر اساس [[روایات معتبر]] به طور روشن معنا کرده است.
 
شیخ صدوق این کتاب را بر اساس احادیث موجود در اصول اربعمائه (یعنی [[منابع حدیثی]] معتبر [[شاگردان ائمه]]{{ع}})، به ویژه آثار [[احمد بن محمد بن خالد برقی]]، مثل معانی الاحادیث و تفسیرالحدیث و همچنین کتاب جامع الاحادیث النبویه استادش شیخ [[ابو محمد]] [[جعفر بن احمد بن علی قمی رازی]]، معروف به [[ابن رازی]]، تدوین و تألیف کرده است.
 
شیخ صدوق کتابش را در دو جزء تنظیم کرده است که جزء اول آن تا باب معنی {{عربی|"ذكر الله كثیراً"}} است و بقیه باب‌ها در جزء دوم است. او کتاب را در چهارصد و بیست و نه باب تنظیم کرده است که هر بابی را به معنای یکی از اصطلاحات و الفاظ مهم مطرح شده در [[شریعت اسلام]] اختصاص داده است و در باب پایانی (یعنی باب چهارصد و بیست و نهم) نیز نوادر المعانی یعنی معنای کلماتی را که در باب‌های دیگر نمی‌‌گنجید گرد آورده است.
 
او تقریباً همه مطالب کتابش را به ذکر احادیث [[مسند]] اختصاص داده و در کمتر موردی به شرح و توضیح احادیث پرداخته است و در موارد فراوانی هم که نکاتی را بیان کرده است به صورت خیلی کوتاه و مختصر از آن گذشته است. وی غالباً به مباحث بسیار مهمی مثل [[امامت اهل بیت]]{{ع}} و [[تاریخ]] آن بزرگواران پرداخته و همچنین الفاظ و اصطلاحات خود [[حدیث]] را که در [[فهم]] آن موثر بوده توضیح داده است. در برخی از موارد نیز یافتن تفصیل و جزئیات بیشتر درباره حدیث و شرح آن را به سایر کتاب‌های خود مثل [[التوحید (کتاب)|التوحید]] و [[علل الشرائع (کتاب)|علل الشرایع]] ارجاع داده است که گویای تاخر زمانی تالیف این کتاب، از دو کتاب دیگر است.
 
مجموع [[احادیث]] کتاب حدود هفتصد و هشتاد و شش حدیث می‌‌باشد که حدود سیصد و بیست حدیث آن در جلد اول و بقیه آن یعنی حدود چهارصد و شصت و شش حدیث در جلد دوم آن قرار دارد که البته امروزه همه این مجموعه در یک مجلد منتشر شده است. این احادیث همگی به صورت [[مسند]] (یعنی با ذکر سند کامل حدیث) ذکر شده است و [[شیخ صدوق]] فقط در لابلای برخی از باب‌ها احادیث دیگری را به صورت مرسل یا مرفوع از [[پیامبر]] و [[خاندان]] [[مطهّر]] او{{عم}} نقل کرده است که البته در سایر منابع معتبر از جمله کتاب‌های دیگر خود شیخ صدوق به صورت مسند یافت می‌شوند و شاید به دلیل [[شهرت]] یا اعتبار [[یقینی]] آنها سندشان را ذکر نکرده است. این احادیث در مجموع چیزی حدود یکصد حدیث را شامل می‌شوند. وی [[غالب]] این احادیث را برای [[اثبات]] نظرات خود در مسائلی مثل [[توحید]]، [[امامت]] و [[نبوت]] و برخی مسائل مهم [[تاریخی]] نقل کرده است»<ref>[https://www.makarem.ir/main.aspx?typeinfo=44&lid=0&mid=408671&catid=54652 پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر آیت الله مکارم شیرازی]</ref>


== دربارهٔ پدیدآورنده ==
== دربارهٔ پدیدآورنده ==

نسخهٔ ‏۲۹ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۵۱

معانی الاخبار
زبانعربی
نویسندهمحمد بن علی بن حسین بن موسی بن بابویه قمی معروف به شیخ صدوق
موضوعتفسیر، اهل بیت،
مذهب[[شیعه]][[رده:کتاب شیعه]]
ناشر[[:رده:انتشارات انتشارات جامعه مدرسین|انتشارات انتشارات جامعه مدرسین]][[رده:انتشارات انتشارات جامعه مدرسین]]
محل نشرقم، ایران
سال نشر۱۴۳۱ ق، ۱۳۸۹ ش
شابک۹۷۸-۹۶۴-۴۷۰-۰۱۹-۴
شماره ملی‎۲‎۱‎۶‎۲‎۲‎۵‎۳

معانی الاخبار، کتابی است با زبان عربی به تفسیر، توضيح و تشريح كلمات آيات و روايات می‌پردازد. این کتاب اثر محمد بن علی بن حسین بن موسی بن بابویه قمی معروف به شیخ صدوق می‌باشد و انتشارات جامعه مدرسین انتشار آن را به عهده داشته است.[۱]

دربارهٔ کتاب

در معرفی این کتاب آمده است: «کتابی حدیثی درباره معنای الفاظ و کلمات مشکل و پرکاربرد قرآن و احادیث می‌باشد.

در این کتاب با تکیه بر احادیث پیامبر و اهل بیت(ع) به تفسیر و تاویل معنای حروف، کلمات، الفاظ و اصطلاحات مشکل و پرکاربرد قرآن و احادیث پرداخته است که به گفته ابن حجر عسقلانی فهم این معانی نقش بسیار مهمی در فهم احادیث و آیات قرآنی دارد و باید به چنین کتاب‌هایی اهمیت داده و به آن مراجعه نمود. شیخ صدوق در مجموع چیزی حدود هزار اصطلاح مهم درباره مسائل گوناگون و اساسی اسلام را بر اساس روایات معتبر به طور روشن معنا کرده است.

شیخ صدوق این کتاب را بر اساس احادیث موجود در اصول اربعمائه (یعنی منابع حدیثی معتبر شاگردان ائمه(ع))، به ویژه آثار احمد بن محمد بن خالد برقی، مثل معانی الاحادیث و تفسیرالحدیث و همچنین کتاب جامع الاحادیث النبویه استادش شیخ ابو محمد جعفر بن احمد بن علی قمی رازی، معروف به ابن رازی، تدوین و تألیف کرده است.

شیخ صدوق کتابش را در دو جزء تنظیم کرده است که جزء اول آن تا باب معنی "ذكر الله كثیراً" است و بقیه باب‌ها در جزء دوم است. او کتاب را در چهارصد و بیست و نه باب تنظیم کرده است که هر بابی را به معنای یکی از اصطلاحات و الفاظ مهم مطرح شده در شریعت اسلام اختصاص داده است و در باب پایانی (یعنی باب چهارصد و بیست و نهم) نیز نوادر المعانی یعنی معنای کلماتی را که در باب‌های دیگر نمی‌‌گنجید گرد آورده است.

او تقریباً همه مطالب کتابش را به ذکر احادیث مسند اختصاص داده و در کمتر موردی به شرح و توضیح احادیث پرداخته است و در موارد فراوانی هم که نکاتی را بیان کرده است به صورت خیلی کوتاه و مختصر از آن گذشته است. وی غالباً به مباحث بسیار مهمی مثل امامت اهل بیت(ع) و تاریخ آن بزرگواران پرداخته و همچنین الفاظ و اصطلاحات خود حدیث را که در فهم آن موثر بوده توضیح داده است. در برخی از موارد نیز یافتن تفصیل و جزئیات بیشتر درباره حدیث و شرح آن را به سایر کتاب‌های خود مثل التوحید و علل الشرایع ارجاع داده است که گویای تاخر زمانی تالیف این کتاب، از دو کتاب دیگر است.

مجموع احادیث کتاب حدود هفتصد و هشتاد و شش حدیث می‌‌باشد که حدود سیصد و بیست حدیث آن در جلد اول و بقیه آن یعنی حدود چهارصد و شصت و شش حدیث در جلد دوم آن قرار دارد که البته امروزه همه این مجموعه در یک مجلد منتشر شده است. این احادیث همگی به صورت مسند (یعنی با ذکر سند کامل حدیث) ذکر شده است و شیخ صدوق فقط در لابلای برخی از باب‌ها احادیث دیگری را به صورت مرسل یا مرفوع از پیامبر و خاندان مطهّر او(ع) نقل کرده است که البته در سایر منابع معتبر از جمله کتاب‌های دیگر خود شیخ صدوق به صورت مسند یافت می‌شوند و شاید به دلیل شهرت یا اعتبار یقینی آنها سندشان را ذکر نکرده است. این احادیث در مجموع چیزی حدود یکصد حدیث را شامل می‌شوند. وی غالب این احادیث را برای اثبات نظرات خود در مسائلی مثل توحید، امامت و نبوت و برخی مسائل مهم تاریخی نقل کرده است»[۲]

دربارهٔ پدیدآورنده

آشنایی اجمالی

ابوجعفر محمد بن علی بن حسین بن موسی قمی ابن بابویه مشهور به شیخ صدوق از فقیهان و محدثان بزرگ و نامدار شیعه که حدود سال ۳۰۶ هجری در قم و در پی دعای حضرت ولی عصر(ع) دیده به جهان گشود. [۳] او که دارای حافظه‌ای نیرومند و پشتکاری بی‌مانند بود، در سنین کودکی نزد پدرش به فراگیری علوم دینی پرداخت. [۴] سپس برای درک محضر استادان بیشتر، سفرهای علمی خویش را آغاز کرد و نزد کسانی چون محمد بن حسن بن ولید، احمد بن علی بن ابراهیم قمی و محمد بن یحیی بن عطار اشعری به فراگیری دانش پرداخت. [۵] سرانجام خود در علم حدیث و رجال و فقه به درجه استادی رسید و در سلسله احادیث، نقادی والامقام شد. او سال ۳۵۵ هجری وارد بغداد شد و بسیاری از او بهره‌مند شدند. [۶]

سرانجام پس از عمری تلاش و پژوهش، سال ۳۸۱ هجری در ۷۵ سالگی در ری از دنیا رفت و در نزدیکی مرقد حضرت عبدالعظیم حسنی به خاک سپرده شد که هم اکنون آن محل به نام «ابن بابویه» شناخته می‌‌شود. [۷]

شیخ صدوق آثار بسیاری را نوشته است که عبارت‌اند از: التوحید، النبوة، اثبات الوصیه لعلّی(ع)، اثبات خلافته، اثبات النصّ علیه، اثبات النصّ علی الائمة(ع)، المعرفة فی فضل النبّی وامیرالمؤمنین والحسن والحسین(ع)، مدینه العلم، المقنع فی الفقه، العرض فی المجالس، علل الشرایع، ثواب الاعمال، عقاب الاعمال، الاوایل، الاواخر، الاوامر، المناهی، الفرق، خلق الانسان، الرساله الاوّلة فی الغیبة، الرساله الثانیه، الرساله الثالثه، الرسالة فی ارکان الاسلام، المیاه، السواک، الوضوء، فضایل الصلاة، التیمّم، الاغسال، الحیض والنفاس، نوادرالوضوء، فرایض الصلاة، فضل المساجد، مواقیت الصلاة، فقه الصلاة، الجمعه والجماعة، السهو، الصلوات سوی الخمس، نوادرالصلوة، الزکاة، الخمس، حقّ الجداد، الجزیه، فضل المعروف، فضل الصدقه، الصوم، الفطرة، الاعتکاف، جامع الحجّ، جامع علل الحج، جامع تفسیرالمنزل فی الحجّ، جامع حجج الانبیاء(ع)، جامع حجج الائمه(ع)، جامع فضل الکعبه والحرم، جامع آداب المسافر للحج، جامع فرض الحجّ والعمره، جامع فقه الحج، ادعیه الموقف، القربان، المدینة وزیارة قبرالنبی والائمه(ع)، جامع نوادرالحج، زیارت قبورالائمه(ع)، النکاح، الوصایا، الوقف، الصدقه والنحل والهبة، اسکنی والعمری، الحدود، الدیات، المعائش والمکاسب، التجارات، العتق والتدبیر والمکاتبه، القضاء والاحکام، اللقاء والسلام، صفات الشیعه، العان، الاستسقاء، المتعه، فی زیارت موسی و محمد(ع)، جامع زیاره الرضا(ع)، فی تحریم الفقّاع، الرجعه، الشعر، معانی الاخبار، السلطان، مصادقه الاخوان، فضایل جعفرالطّیار، فضایل العلویّه، الملاهی، السنة، فی عبدالمطلب و عبداللّه و ابی طالب(ع)، زیدبن علی(ع)، الفواید، الانابه، الهدایه، الضیافه، التاریخ، علامات آخرالزمان، فضل الحسن والحسین(ع)، رسالة فی شهر رمضان، جواب رسالة وردت فی شهر رمضان، کتب المصابیح که راجع به ۱۴ معصوم(ع) نوشته است، کتب زهد راجع به چهارده معصوم، اوصاف النبی(ص)، دلایل الائمه(ع) و معجزاتهم، الروضه، امتحان المجالس، غریب الحدیث، الخصایل، مختصر تفسیرالقرآن، اخبار سلمان وزهده وفضایله، اخبار ابوذر وفضایله، التقیّه، حذوالنعل بالنعل، نوادرالطبّ، جوابات المسائل الواردة علیه من واسط، الطرائف، جوابات المسائل الواردة علیه من قزوین، جوابات مسائل وردت من مصر، جوابات مسائل وردت من البصرة، جوابات مسائل وردت من الکوفه، جواب مسئلة وردت علیه من المدائن، العلل غیر مبوبّ، کتاب فیه ذکر من لقیه من اصحاب الحدیث وعن کلّ واحد منهم حدیث، ذکر مجلس الذّی جری له بین یدی رکن الدولة، ذکر مجلس آخر، ذکر مجلس ثالث، ذکر مجلس رابع، ذکر مجلس خامس، الحذاء والخفّ، الخطّاب، فضل العلم، الموالات، مسائل الوضوء، مسائل المواریث، مسائل الوقف، مسائل النکاح ثلاثة عشر کتاباً، مسائل العقیقه، مسائل الرضاع، مسائل الطلاق، ابطال الغلوّ والتقصیر، المختاربن ابی عُبَید، الناسخ والمنسوخ، جواب مسئلة نیشابور، رسالته الی ابومحمد فارسی فی شهر رمضان، رساله الثانیه الی اهل بغداد فی معنی شهر رمضان، الجمل، مصباح المصلّی، السرّ المکتوم الی الوقت المعلوم، ابطال الاختیار واثبات النص، معرفة بالرجال البرقی، مولد امیرالمؤمنین(ع)، مولد فاطمه علیهاالسلام، تفسیرالقرآن، جامع کتاب اخبار عبدالعظیم حسنی، تفسیر قصیدة فی اهل بیت(ع)، الشوری، اللباس، الخاتم[۸].[۹]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۲

پانویس

  1. وبگاه خانه کتاب
  2. پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر آیت الله مکارم شیرازی
  3. تنقیح المقال، ج ۳، ص۱۵۴.
  4. تاریخ قم (ناصرالشریعه)، ص۲۳۷.
  5. معانی الاخبار، ج ۱، ص۳۷.
  6. رجال (النجاشی)، ج ۲، ص۳۱۱.
  7. تاریخ قم (ناصرالشریعه)، ص۲۳۷.
  8. رجال (النجاشی)، ج ۲، ص۳۱۱.
  9. فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۲، ص۴۰۳-۴۰۴.

جستارهای وابسته

پانویس

دریافت متن

پیوند به بیرون