زیاد بن لبید بن ثعلبه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '</div> <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">' به '</div>') |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۱) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{امامت}} | {{امامت}} | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[زیاد بن لبید بن ثعلبه در تاریخ اسلامی]] - [[زیاد بن لبید بن ثعلبه در تراجم و رجال]]| پرسش مرتبط = }} | |||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
نسخهٔ ۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۲:۴۱
زیاد بن لبید بن ثعلبه از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: زیاد بن لبید بن ثعلبه در تاریخ اسلامی - زیاد بن لبید بن ثعلبه در تراجم و رجال - پرسش مرتبط نداردمقدمه
- زیاد فرزند لبید کنیه‌اش ابو عبدلله از اصحاب و انصار رسول خدا(ص) بود که در بیعت عقبه با هفتاد نفر از انصار حضور داشت و با آن حضرت بیعت کرد و پس از آنکه اسلام آورد، تمامی بت‌های بنی بیاضه را شکست و به دور انداخت. او به عشق اسلام به مکه هجرت کرد و در محضر رسول خدا(ص) در مکه مقیم شد اما پس از مهاجرت پیامبر(ص) به مدینه او نیز به مدینه هجرت کرد و از این رو به او مهاجری انصاری گفته‌اند.
- وی در تمامی جنگ‌های صدر اسلام از بدر، احد، خندق و... شرکت کرد و از کیان اسلام حمایت نمود و پس از استقرار حکومت نبوی در مدینه، رسول خدا(ص) زیاد بن لبید بن ثعلبه را به حکومت حضرموت منصوب کرد و در این مقام تا رحلت پیامبر(ص) باقی ماند[۱]. و پس از آنکه ابوبکر به خلافت رسید، او نیز زیاد بن لبید بن ثعلبه را بر حکومت حضرموت ابقا کرد و زیاد بن لبید بن ثعلبه با مرتدین یمن به رهبری اشعث بن قیس جنگید و آنها را سرکوب نمود و عده‌ای از مرتدین را به هلاکت رسانید و اشعث بن قیس و جمعی از یاران او را به اسارت گرفت و نزد ابوبکر به مدینه فرستاد[۲].
- زیاد بن لبید بن ثعلبه این صحابی با فضیلت سپس در کوفه ساکن شد و به نقل ابن حبان از فقهای عصر خویش گردید و پس از قتل عثمان با امیرالمؤمنین(ع) بیعت کرد و در زمره یاران حضرت درآمد و در جنگ جمل امام(ع) را یاری کرد.
- زیاد بن لبید بن ثعلبه سرانجام در اوایل سلطنت معاویه به سال ۴۰ هجری از دنیا رفت[۳].[۴]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ اسد الغابه، ج۲، ص۲۱۷؛ اعیان الشیعه، ج۷، ص۸۰ و تهذیب التهذیب، ج۳، ص۲۰۲.
- ↑ ر.ک: شرح ابن ابی الحدید، ج۳، ص۲۹۴.
- ↑ اعیان الشیعه، ج۷، ص۸۰.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۵۸۲-۵۸۳.