محمد جواد مغنیه (پدیدآورنده)

افزودن پیوند
از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط Wasity (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۹ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۱۱ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
محمد جواد مغنیه
تاریخ درگذشت١۴۰۰ ق
آرامگاهلبنان
محل زندگیبیروت (لبنان)
ملیتاهل بیروت
تابعیتلبنان
زبانعربی
منصبمحقق، فقیه
دیناسلام
مذهبشیعه اثناعشری
اطلاعات علمی
حوزه علمیهنجف
استادانسید ابوالقاسم خویی
سید حسین حمّامی
محمد حسین کربلایی
آثار«تفسیر کاشف»
«این است وهابیت»
«الحسین وبطله کربلاء»
«معیارهای اخلاقی در فقه امام جعفر صادق»
«در سایه‌ سار نهج البلاغه»
«مروری بر مبانی فکری شیعه»
«الحسین و القرآن»
«پیامبران از دیدگاه عقل»
  • محمد جواد مغنیه، فرزند شیخ محمود، فقیه، دین‌پژوه، قرآن‌شناس و حدیث‌شناس شیعی، در سال ۱۳۲۲ ق در روستای "طیردبا" از توابع شهر صور لبنان، دیده به جهان گشود. پدر او گرچه فردی اهل فضل و کمال بود، اما به لحاظ مالی در فقر و تنگ‌دستی به سر می‌برد. از این‌رو دوران کودکی او با رنج و سختی‌های فراوان همراه بود، به‌ویژه آن‌که مادر خویش را در طفولیت از دست داد. پدر او پس از مرگ همسرش، لبنان را به قصد عراق ترک کرد و راهی نجف اشرف شد. او در نجف، خط و حساب و زبان فارسی را آموخت.
  • شیخ محمود، پدر استاد مغنیه که از علمای معروف لبنان بود، بعد از چهار سال اقامت در نجف، به دعوت مردم منطقه عباسیه به جبل عامل مهاجرت کرد. اما چندی نگذشت که او نیز در سال ۱۳۳۴ هجری درگذشت. پس از آن استاد مغنیه به همراه برادر کوچک خود به طیردبا بازگشت و برادر بزرگش، شیخ عبدالکریم، سرپرستی آنان را برعهده گرفت. مغنیه در آن هنگام به بیروت رفت و مدتی به دست‌فروشی پرداخت.
  • محمد جواد تشنه فراگیری دانش بود. او تصمیم گرفت برای تحصیل علم به نجف برود. مغنیه در نجف از محضر اساتید آن دیار بهره برد. وی منطق، مطول و مقداری از اصول را نزد سید محمد سعید فضل الله خواند. جلد دوم کفایه و قسمتی از مکاسب را نزد آیت الله العظمی خویی خواند و جلد دوم کفایه را نزد شیخ محمد حسین کربلایی فراگرفت. او حدود شش سال نیز شاگرد مرحوم سید حسین حمامی بود.
  • شیخ عبدالکریم مغنیه، برادر بزرگ‌تر مغنیه (۱۳۱۱ – ۱۳۵۴ ق)، که مجتهدی مبرز بود و صاحب کتاب القضا و کتاب الارث، به برادر خویش درس داد و از جمله اساتید او به‌شمار می‌رفت.
  • مغنیه پس از چندی درس و تحصیل در نجف، هم‌زمان با مرگ برادرش، نجف را به‌سوی روستای "معرکه" (یکی از روستاهای منطقه جبل عامل) ترک گفت و عهده‌دار منصب امامت جماعت در آن شهر شد. استاد مغنیه هم‌زمان به تدریس قرآن و معارف نیز پرداخت. استاد در این منطقه از دو مسئله فقدان منابع در روستا و کم‌سوادی و نادانی مردم بسیار رنج می‌برد. از این‌رو بعد از دو سال و نیم اقامت در معرکه در سال ۱۳۵۸ معرکه را به قصد روستای "طیرحرفا" ترک گفت. مغنیه در "طیرحرفا" به کشاورزی پرداخت و اندکی به وضعیت نابسامان اقتصادی خود سامان بخشید. وی در فرصتی که برای خود ایجاد کرده بود به مطالعه آثار نیچه، شوپنهاور، ولز، تولستوی، عقاد، طه حسین و توفیق الحکیم پرداخت. او افزون بر مطالعه به نوشتن نیز می‌پرداخت. از آثار او که در این محل به نگارش درآمده، می‌توان به کمیت و دعبل، الوضع الحاضر فی جبل عامل و تضحیه اشاره کرد. او حدود ده سال در "طیرحرفا" به مطالعه و نوشتن کتاب پرداخت و در سال ۱۳۶۷ ق به بیروت رفت. حضور او در بیروت با پذیرش برخی مناصب دولتی همراه بود.

سفرهای علمی مغنیه

آثار مغنیه

استادان

او تحصیلات دینی خود را نزد اساتیدی همچون: سید ابوالقاسم خویی، سید حسین حمّامی، محمد حسین کربلایی فرا گرفت.

کتاب‌های منتشر شده

  1. تفسیر کاشف
  2. این است وهابیت
  3. الحسین وبطله کربلاء
  4. معیارهای اخلاقی در فقه امام جعفر صادق
  5. در سایه‌ سار نهج البلاغه
  6. مروری بر مبانی فکری شیعه
  7. الحسین و القرآن
  8. پیامبران از دیدگاه عقل

جستارهای وابسته

پانویس

  1. ↑ دین‌پرور، سید حسین، دانشنامه نهج البلاغه، ج۲، ص 733- 735.
برگرفته از «https://fa.imamatpedia.com/w/index.php?title=محمد_جواد_مغنیه_(پدیدآورنده)&oldid=1140586»