محل حکومت امام مهدی کجاست؟ (پرسش)
| محل حکومت امام مهدی کجاست؟ | |
|---|---|
 | |
| موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت |
| مدخل اصلی | مهدویت |
محل حکومت امام مهدی کجاست؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.
عبارت‌های دیگری از این پرسش
- مرکز خلافت و حکومت حضرت مهدی چه کشوری و چه شهری خواهد بود؟
پاسخ نخست
- حجت الاسلام و المسلمین علی رضا رجالی تهرانی، در کتاب «یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان» در این‌باره گفته است:
- «یکی از امور قطعی در عصر ظهور امام زمان(ع)، این است که مقر و مرکز سلطنت آن حضرت، در شهر کوفه است. شواهد روایی راجع به این مسئله بسیار است که جای هیچ شک و تردیدی را باقی نمیگذارد. مفضّل از امام صادق (ع) پرسید: خانه مهدی(ع) در کجا خواهد بود و مؤمنین در کجا جمع می‌شوند؟ حضرت فرمود: مقرّ حکومت او، شهر کوفه است، و محل حکومتش مسجد جامع کوفه، و بیت المال و محل تقسیم غنایم در مسجد سهله واقع در زمین‌های صاف و مسطح و روشن نجف و کوفه است[۱] و نیز امیر المؤمنین علی (ع) در یک پیشبینی و خبر غیبی، چنین می‌فرماید: گویی هماکنون به شیعیانمان در مسجد کوفه می‌نگرم که خیمه‌ها زده‌اند و قرآن را بدانگونه که نازل شده به مردم می‌آموزند، بدانید که قائم ما چون قیام کند آن مسجد را بازسازی خواهد کرد و قبله آن را استوار خواهد ساخت[۲]»[۳].
پاسخ‌های دیگر
با کلیک بر «ادامه مطلب» پاسخ باز و با کلیک بر «نهفتن» بسته می‌شود:
| ۱. آیت الله نجم‌الدین طبسی؛ |
|---|
|
| ۲. حجت الاسلام و المسلمین سلیمیان؛ |
|---|
|
| ۳. حجت الاسلام و المسلمین مروجی طبسی؛ |
|---|
|
| ۴. حجت الاسلام و المسلمین علی‌پور؛ |
|---|
|
| ۵. حجت الاسلام و المسلمین دکتر یوسفیان؛ |
|---|
|
| ۶. حجت الاسلام و المسلمین رحیمی؛ |
|---|
|
| ۷. آقای رضوانی (پژوهشگر حوزه علمیه قم)؛ |
|---|
|
| ۸. نویسندگان کتاب «آفتاب مهر»؛ |
|---|
|
پرسش‌های وابسته
منبع‌شناسی جامع مهدویت
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ مهدی موعود، ترجمه و نگارش علی دوانی، ص ۱۱۵۸
- ↑ غیبت نعمانی، باب ۲۱، ص ۴۵۱
- ↑ یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ص ۲۱۶.
- ↑ کافی، ج ۳، ص ۴۹۵؛ کامل الزیارات، ص ۳۰؛ راوندی، قصص الانبیاء، ص ۸۰؛ التهذیب، ج ۶، ص ۳۱؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۸۳؛ وسائل الشیعه، ج ۳، ص ۵۲۴؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۱۷، ۳۷۶؛ مستدرک الوسائل، ج ۳، ص ۴۱۴
- ↑ کافی، ج ۳، ص ۴۹۵؛ ارشاد، ص ۳۶۲؛ التهذیب، ج ۳، ص ۲۵۲؛ طوسی، غیبة، ص ۲۸۲؛ وسائل الشیعه، ج ۳، ص ۵۳۲؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۱؛ ملاذ الاخیار، ج ۵، ص ۴۷۵
- ↑ راوندی، قصص الانبیاء، ص ۸۰؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۲۵
- ↑ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۸۵؛ طوسی، غیبة، ص ۲۷۵ با اندکی تفاوت
- ↑ روضة الواعظین، ج ۲، ص ۳۳۷؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۴۵۲
- ↑ کامل الزیارات، ص ۳۰؛ مستدرک الوسائل، ج ۳، ص ۴۱۶
- ↑ طوسی، غیبة، ص ۲۷۳؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۰
- ↑ فضل الکوفه، ص ۲۵؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۶۰۹؛ حلیة الابرار، ج ۲، ص ۷۱۹؛ اعیان الشیعه، ج ۲، ص ۵۱
- ↑ طبسی؛ نجم‌الدین، چشم اندازی به حکومت مهدی، ص ۱۱۳ - ۱۱۴.
- ↑ شیخ صدوق، التهذیب، ج ۳، ص ۲۵۲.
- ↑ سلیمیان، خدامراد، پرسمان مهدویت، ص: ۲۸۹.
- ↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۸۶.
- ↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۸۵.
- ↑ ارشاد مفید، ص ۳۴۱.
- ↑ ارشاد مفید، ص ۳۴۱.
- ↑ بامداد بشریت، ص ۱۲۸، ۱۲۹.
- ↑ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۷۵.
- ↑ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۰ و شیخ طوسی، الغیبه، ص ۲۸۰.
- ↑ ر.ک: محمد بن اسماعیل بخاری، صحیح بخاری، ج ۲، ص ۱۵۸؛ مسلم بن حجاج قشیری، صحیح مسلم، ج۲،ص ۵۰۰ و شیخ علی کورانی، معجم احادیث الامام المهدی (ع)، ج ۱، ص ۵۱۹.
- ↑ علی‌پور، مهدی، ظهور، ص: ۲۷۷-۲۷۸.
- ↑ " وَ مِنْهَا يَظْهَرُ عَدْلُ اللَّهِ وَ فِيهَا يَكُونُ قَائِمُهُ وَ الْقُوَّامُ مِنْ بَعْدِهِ "؛ کامل الزیارات، ص۳۰، ب۸، ح۱۱؛ معجم احادیث امام مهدی، ج۳، ص۳۰۲، ح۸۳۹؛ بحارالانوار، ج۱۰۰، ص۴۴۰، ب۱۷، ح۱۷.
- ↑ " كَأَنِّي بِالْقَائِمِ عَلَى نَجَفِ الْكُوفَة... وَ هُوَ يُفَرِّقُ الْجُنُودَ فِي الْبِلَادِ "؛ ارشاد، ص۳۶۲، ح۱؛ معجم احادیث امام مهدی، ج۳، ص۲۹۹، ح۸۳۶؛ بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۳۶، ح۷۵.
- ↑ یوسفیان، مهدی؛ رخدادهای ظهور، ص ۷۵ - ۷۶.
- ↑ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۱۸.
- ↑ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳، ۳۲۶.۳۲۴/۱۱.
- ↑ رحیمی، عباس، امید فردا، ص:۶۰.
- ↑ کافی، ج ۳، ص ۴۹۵؛ کامل الزیارات، ص ۳۰
- ↑ کافی، ج ۳، ص ۴۹۵؛ التهذیب، ج ۳، ص ۲۵۲
- ↑ بحارالأنوار، ج ۵۲، ص ۲۲۵
- ↑ همان، ج ۵۲، ص ۳۸۵
- ↑ اثبات الهداه، ج ۳، ص ۴۵۲
- ↑ رضوانی، علی اصغر، موعودشناسی و پاسخ به شبهات، ص ۶۴۳.
- ↑ مهدی موعود، ص۱۱۵۸.
- ↑ غیبت نعمانی، ص۲۳۳.
- ↑ آفتاب مهر، ج۲، ص ۹۳ - ۹۴.