شریح بن الحارث در تاریخ اسلامی
- اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث شریح بن الحارث است. "شریح بن الحارث" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
شریح قاضی، قاضی معروف کوفه که وابسته به امویان بود.
مقدمه
شریح بن حارث، در اصل یمنی بود و در زمان عمر به قضاوت کوفه منصوب شد و مدت ۶۰ سال این شغل را داشت، جز در ایام عبدالله زبیر که سه سال این کار را ترک کرد و در ایام حجاج، دست از این کار کشید و خانه‌نشین شد تا زمان مرگش در سال ۹۷ یا ۹۸ هجری، که عمرش بیش از صد سال بود.
در زمان امام علی(ع) هم مدتی بر منصب قضاوت بود.وقتی امام، وی را به این منصب گماشت، بر او شرط کرد که هیچ حکمی را اجرا نکند مگر آنکه آن را بر آن حضرت عرضه کند. [۱] علی(ع) یک بار بر او خشم گرفت و از کوفه بیرونش کرد. وی طبع شعر هم داشت و شوخ طبع بود. [۲]
وقتی ابن زیاد در کوفه، هانی بن عروه را دستگیر و در قصر با او بدرفتاری کرد، هواداران هانی در بیرون، به فکر این که او را کشتند، سر و صدا راه انداختند. شریح قاضی به امر ابن زیاد بیرون قصر آمد و شهادت داد که هانی زنده است، تا جمعیت هوادار او متفرق شوند. [۳]
معروف است که وی به دستور عبیدالله زیاد، فتوا داد که چون امام حسین(ع) بر خلیفۀ وقت خروج کرده است، دفع او بر مسلمانان واجب است. چهرۀ شریح قاضی، به عنوان عالم وابسته به دربار ستم و در خدمت زور و تزویر شناخته می‌شود و همیشه برای کوبیدن حق، از چهرۀ افراد مذهبی و موجه که مردم حرفشان را می‌پذیرند استفاده می‌کنند. شریح نیز در منصب قضاوت بود و چنین سوء استفاده‌ای از موقعیت او به نفع حکومت جور انجام گرفت.[۴]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ وسائل الشیعة،ج ۱۸،ص ۶.
- ↑ بحار الأنوار،ج ۴۲،ص۱۷۵.حالات مفصّل او را در همین مأخذ مطالعه کنید.
- ↑ مروج الذّهب،ج ۳،ص ۵۷.
- ↑ محمدزاده، مرضیه، دوزخیان جاوید، ص۲۴۵-۲۴۶.