نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Jaafari(بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ۱۶ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۱۵ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.
نسخهٔ ویرایششده در تاریخ ۱۶ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۱۵ توسط Jaafari(بحث | مشارکت‌ها)
نقل شده، پس از آنکه علی(ع) در یمن ماند و به دستور پیامبر(ص) به اصلاح امور و قضاوت در میان مردم پرداخت، روزی دو مرد به ایشان مراجعه کردند. این دو، کنیزی داشتند که باهم خریده بودند و از آنجا که تازه مسلمان شده بودند و از احکام اسلامآگاهی نداشتند، گمان می‌کردند که نزدیکی کردن چند مرد با یک کنیز، جایز است، از این‌رو هر دو در یک طهر با این کنیز هم‌بستر شده بودند و این کنیز حامله شده، غلامی به دنیا آورده بود. و آنگاه آن دو بر سر مالکیت این غلام با هم درگیر شده بودند. علی(ع) به آنها فرمود: "اگر می‌دانستم که شما بعد از آگاهی از ممنوعیت این عمل، آن را انجام داده‌اید، به شدت شما را کیفر می‌کردم!" سپس بین آن دو درباره مالکیت این غلام، قرعه‌کشی کرد که قرعه به اسم یکی از آن دو درآمد و امام(ع) غلام را به او داد و او را مجبور کرد که نصف قیمت غلام را به شریک خود بپردازد؛ زیرا این غلاممال او هم بوده است. وقتی که خبر این قضاوت به رسول خدا(ص) رسید، فرمود: "سپاس خدایی را که در میان ما اهل بیت کسی را قرار داد که به روش داود در میان مردمقضاوت می‌کند"؛ یعنی با الهام الهیقضاوت می‌کند[۳].
همچنین در روایتی از امام باقر(ع) آمده است: روزی اسب یکی از اهالی یمن فرار کرد و در حین فرار که از کنار مردی عبور می‌کرد لگدپرانی کرده و او را کشت. اولیای مقتول، اسب را گرفته و آن را برای قضاوت درباره او، پیش علی(ع) بردند. صاحب اسب نزد امام علی(ع) دلیل آورد که اسب او از خانه‌اش فرار کرده و در مسیر به این فرد لگدپرانی کرده است. پس آن حضرت(ع) خون مقتول را هدر شده دانست و فرمود که چیزی بر عهده صاحب اسب نیست. اولیای مقتول از یمن نزد رسول خدا(ص) رفتند و گفتند: "ای رسول خدا، علی(ع) به ما ظلم کرده و خون مقتول ما را هدر شده دانسته است". رسول خدا(ص) فرمود: "علی هیچ‌گاه ظلم نمی‌کند و برای ظلم کردن آفریده نشده است. بعد از من، ولایت بر عهده علی است و حکم، حکم او و حرف، حرف اوست و اگر کسی ولایت و حکم و حرف او را نپذیرد، کافر است و بدانید که جز مؤمن، به ولایت و حرف و حکم او راضی نمی‌شود". یمنی‌ها پس از شنیدن سخن رسول خدا(ص) درباره علی(ع) گفتند: "ای رسول خدا، ما به حکمعلی(ع) راضی شدیم". و آن حضرت(ص) فرمود: "این توبه شماست از آنچه که گفتید"[۴].
همچنین نقل شده، روزی عده‌ای از اهلیمن نزد آن حضرت(ع) آمدند و گفتند: "کنیزی در هنگام بازی، کنیز دیگری را بر شانه‌های خود سوار کرده بود. در این هنگام کنیز دیگری این کنیز را نیشگون گرفت و این کنیز ناگهان از جا پرید و در نتیجه، کنیزی که بر دوش او سوار بود، از دوش او پرت شد و گردنش شکست و از دنیا رفت. حال دیه او را چه کسی باید بپردازد؟" علی(ع) فرمود: "کنیزی که نیشگون گرفته، باید یک سوم دیه و کنیزی که او را از دوش پرت کرده، باید یک سوم دیگر را بدهد و یک سوم دیگر، به عهده کسی نیست، زیرا کنیزی که مرده، بیهوده سوار دیگری شده بود و یک سوم دیه به گردن خود او است". وقتی که خبر این قضاوت به رسول خدا(ص) رسید، آن را تأیید کرد و شهادت داد که ایشان به درستیقضاوت کرده است[۵].
نقل شده، به سبب خراب شدن دیواری، عده‌ای کشته شده بودند و در میان آنان زنی بود که شوهرش، آزاد بود و آن زن از او طفلی داشت. همچنین در میان کشته‌شدگان کنیزی بود که از غلامی، بچه داشت. پس از کشته شدن مادران این دو طفل، مردم نمی‌دانستند که کدام طفل، از آن فردآزاد و کدام یک از آن غلام است. بنابراین برای قضاوت نزد آن حضرت(ع) آمدند و ایشان فرمود که قرعه کشی کنند و براساس قرعه، مملوک را از آزاد مشخص کنند و درباره میراث آنها هم بر اساس همین قرعهقضاوت کرد. رسول خدا(ص) این قضاوت را نیز درست دانست[۶].
همچنین در ایامی که آن حضرت(ع) در یمن حضور داشت، عده‌ای برای قضاوت ایشان درباره حادثه زبیه نزد آن حضرت آمدند. زبیه، گودالی بود که در مکانی بلند برای به دام انداختن شیر کنده شده بود. پس از مدتی شیری در این گودال افتاد و مردم برای تماشای شیر در اطراف گودال گرد آمده بودند. در این حال پای مردی لغزید و او در حال افتادن به گودال، برای نجات خود فرد دیگری را گرفت و این فرد هم فرد سومی را و او هم فرد چهارمی را گرفت و آنگاه همگی باهم به داخل گودال افتادند و همگی کشته شدند. امام علی(ع) درباره آنها فرمود: "نفر اول، شکار شیر بوده و یک سوم دیه فرد دوم بر گردن او بوده است و دو سوم دیه بر گردن فرد دوم و دیه کامل فرد چهارم بر گردن فرد سوم است که باید پرداخت شود. وقتی رسول خدا(ص) از این قضاوتآگاه شد، فرمود: "هر آینه ابوالحسن به قضاوتخداوند متعال در عرش، در میان آنها قضاوت کرده است"[۷].[۸]
این مدخل زیرشاخهٔ بحث امام علی است. هجرت امام علی به یمن از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: هجرت امام علی به یمن در تاریخ اسلامی - پرسش‌های مرتبط
