مغیریه در معارف مهدوی

مقدمه

از فرقه‌‏هایی که انحراف آن‏ها، به نوعی با بحث مهدویت مرتبط است، مغیریه یا محمدیه است^[۱]. این فرقه، از پیروان محمد بن عبد اللّه بن حسن بن حسن بن علی بن ابی طالب (ع) هستند. که ملقب به "نفس زکیه" و "مهدی" و "ارقط" "دارای لکه سپید و سیاه در صورت" بود. آنان، کشته شدن او را باور ندارند و می‌‏گویند: وی در کوه حاجر در نجد پنهان است و تا فرمان خدا به وی نرسد، از آن‏جا بیرون نمی‌‏آید۵^[۲].
مغیرة بن سعید عجلی به یاران خویش می‌‏گفت: محمد بن عبد اللّه بن حسن بن حسن بن علی مهدی (ع) آینده است؛ زیرا وی هم‏نام رسول خدا (ص) و پدرش نیز هم‏نام پدر پیامبر (ص) بود. آن‏ها گمان کرده‏‌اند در حدیثی از پیغمبر (ص) روایت شده که درباره مهدی فرموده است: "مهدی هم‏نام من و پدرش هم‏نام پدر من است".
محمد بن عبد اللّه بن حسن در مدینه دعوت خویش را آشکار کرد و بر مکه و مدینه چیره شد. برادرش ابراهیم بن عبد اللّه بصره را گرفت و برادر دیگرش ادریس بن عبد اللّه به برخی شهرهای مغرب دست یافت؛ پس ابو جعفر منصور خلیفه عباسی، عیسی بن موسی را با سپاهی انبوه به جنگ او فرستاد. در مدینه نبردی روی داد و محمد در آن جنگ کشته شد. پس از آن منصور عیسی بن موسی را به جنگ ابراهیم بن عبد اللّه بن حسن بن حسن (ع) گسیل داشت".
گروهی کشته شدن او را راست دانستند و از مغیرة بن سعید عجلی، بیزاری جستند. گروهی دیگر در دوستی و پیروی از مغیرة بن سعید عجلی، استوار مانده، گفتند: محمد بن عبد اللّه هرگز کشته نشده و او مهدی آینده است^[۳]^[۴].

مغیریه در موعودنامه

فرقه‌ای از غلات شیعه و پیرو "مغیرة بن سعید عجلی" می‌باشند. آنان "عبدالله بن حسن" را پس از امام باقر (ع) امام دانند و او را مهدی منتظر می‌خوانند و می‌گویند او نمرده است و روزی ظهور خواهد کرد. هنگامی که امام صادق (ع) خبر یافت که بزیع (یکی از سران مغیریه) به قتل رسیده، گفت: الحمد لله این مغیریان را جز قتل، چاره‌ای نباشد، زیرا آنان تا ابد توبه نمی‌کنند^[۵].^[۶].

پرسش مستقیم

فرقه‌های انحرافی مهدویت کدامند؟ (پرسش)

پرسش‌های وابسته

منابع

پانویس

↑ ر. ک: نعمت اللّه صفری فروشانی، غالیان، ص ۹۳
↑ ر. ک: شهرستانی، الملل و النحل، ج ۱، ص ۱۹۴
↑ ر. ک: محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ص ۳۹۳
↑ سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص ۴۰۵ - ۴۰۶.
↑ معارف و معاریف، ج ۹، ص ۵۱۹.
↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۶۷۹.

[1] ر. ک: نعمت اللّه صفری فروشانی، غالیان، ص ۹۳

[2] ر. ک: شهرستانی، الملل و النحل، ج ۱، ص ۱۹۴

[3] ر. ک: محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ص ۳۹۳

[4] سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص ۴۰۵ - ۴۰۶.

[5] معارف و معاریف، ج ۹، ص ۵۱۹.

[6] تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۶۷۹.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]