الگو:صفحهٔ اصلی/پرسش برگزیده
- برای تحقّق یک انقلاب همه جانبه در سطح جهان تنها وجود یک رهبر شایستۀ انقلابی کافی نیست، بلکه آمادگی عمومی نیز لازم است. نبود آمادگی جهانی برای پذیرش و اجرای اهداف ظهور آن حضرت، مهمترین عامل در تأخیر ظهور امام مهدی(ع) به شمار میرود و کامیابی دیگر عوامل نیز به همین عامل اساسی باز میگردد؛ چراکه برخی از این عوامل به عوامل محیطی و طبیعی مربوط است که با گذر زمان در فرآیندی طبیعی پدید میآید و برخی دیگر نیز به تعامل و نقشآفرینی عامل انسانی در این فرآیند مربوط میشوند.
- آمادگی جهانی به معنای بالا رفتن سطح آگاهی مردم و درک نیاز به پیشوایی عادل و عالم، به وجود آمدن امکانات و زمینههای مناسب برای تشکیل یک حکومت جهانی، به ستوه آمدن مردم از ظلم و بیدادگری و خواست جهانی و مردمی برای گسترش و احیای عدالت، معنویت و امنیت جهانی است. به همین جهت، پیدایش آمادگی عمومی در واقع به معنای احساس نیاز شدید جامعۀ انسانی به حکومت عدل جهانی مهدوی است. البته پذیرش مردمی، زمانی قابل اعتماد بوده و رهبر میتواند به آن تکیه کند که اعلام آمادگی مردم واقعی و براساس نیاز و معرفت باشد نه از روی احساسات. در توقیعی که به نام شیخ مفید معروف است از جانب امام مهدی(ع) نقل شده است: «اگر شیعیان ما که خداوند توفیق طاعتشان دهد در راه ایفای پیمانی که بر عهده دارند همدل شوند میمنت ملاقات ما به تأخیر نمیافتد»؛ سنّت الهی بر این قرار گرفته تا مردم خود نخواهند و حرکت نکنند و آمادۀ مبارزه با ظلم و پذیرش دولت حق نباشند خدا نیز آن را نخواهد داد.
- باید توجه داشت امام مهدی(ع) فقط برای اصلاح زندگی شیعیان ظهور نمیکند، تا معتقد باشیم ظهور ایشان تنها نیازمند آمادگی شیعه است، بلکه خداوند آخرین راهنمای خود را برای ایجاد آخرین حکومت نجاتبخش خواهد فرستاد. در نتیجه هر چند این رویکرد باید ابتدا از جوامع شیعی آغاز شود و به جاهای دیگر گسترش یابد تا به تدریج به رویکرد عام جهانی تبدیل گردد؛ اما این به معنای اختصاص داشتن این مهم به جهان تشیع نیست؛ زیرا ضرورت آمادگی عمومی، ناشی از نیاز مشترکی است که همۀ انسانها در آن شریکند و آن عبارت است از نیاز جامعۀ انسانی به عدالت و امنیت در همۀ ابعاد آن. این دغدغه و نیاز به قوم، مذهب و منطقۀ خاصی محدود نیست، هرچند بسیاری در تشخیص این گمشدۀ دیرین خود، ممکن است دچار غفلت یا اغفال باشند.
- از سوی دیگر، پذیرش عمومی و آمادگی عمومی و جهانی برای ورود به عصر ظهور، از عوامل تعیین کننده در بحث زمینهسازی ظهور است. زمینهسازی برای ظهور هرگز بدین معنا نیست که افراد با خواست خود و بدون توجه به مشیت الهی امر ظهور را جلو بیندازند و در آن تعجیل کنند، بلکه به معنای آماده کردن جامعه برای عصر ظهور است تا در هنگام ظهور دچار سرخوردگی نشوند.
- البته حداقل چند نوع آمادگی لازم است تا آن حضرت ظهور کند و طرح حکومت حق و عدل را ارائه کند، آن آمادگیها عبارتند از: آمادگی فردی؛ آمادگی اجتماعی؛ آمادگی فکری؛ آمادگی روحی و روانی؛ آمادگی فرهنگی؛ آمادگی صنعتی؛ آمادگی اقتصادی؛ آمادگی نظامی؛ آمادگی سیاسی و... .
- در نتیجه، برای تحقّق یک انقلاب همه جانبه در سطح جهان تنها وجود رهبر شایسته انقلابی کافی نیست بلکه آمادگی عمومی نیز لازم است. پیدایش آمادگی عمومی در واقع به معنای احساس نیاز شدید جامعه انسانی به حکومت عدل جهانی مهدوی است و حداقل چند نوع آمادگی لازم است تا آن حضرت ظهور کند که شامل آمادگی فردی، آمادگی جمعی، آمادگی فکری، آمادگی روانی، آمادگی فرهنگی و... میگردد.