زیارت اربعین
زیارت اربعین اربعین، چهلمین روز شهادت امام حسین(ع) است که جان خود و یارانش را فدای دین کرد.
مقدمه
از آنجا که گرامیداشت خاطره شهید و احیاء اربعین وی، زنده نگهداشتن نام و یاد و راه اوست و زیارت، یکی از راه‌های یاد و احیاء خاطره است، زیارت امام حسین(ع) به‌ویژه در روز بیستم ماه صفر که اربعین آن حضرت است، فضیلت بسیار دارد.
امام حسن عسکری(ع) در حدیثی علامت‌های "مؤمن" را پنج چیز شمرده است: نماز پنجاه و یک رکعت، زیارت اربعین، انگشتر کردن در دست راست، پیشانی بر خاک نهادن و ﴿بِسْمِ اللَّهِ﴾ را در نماز، آشکارا گفتن[۱].
زیارت اربعین که در این روز مستحب است، در کتب دعا آمده است و به اینگونه شروع می‌شود: «اَلسَّلاَمُ عَلَى وَلِيِّ اللَّهِ وَ حَبِيبِهِ...». این متن، از طریق صفوان جمّال از امام صادق(ع) روایت شده است. زیارت دیگر آن است که جابر بن عبد الله انصاری در این روز خوانده است و متن زیارت بعنوان زیارتنامه آن امام در نیمه ماه رجب نقل شده و با جمله «اَلسَّلاَمُ عَلَيْكُمْ يَا آلَ اللَّهِ». شروع می‌شود[۲].
مورّخان نوشته‌اند جابر بن عبد الله انصاری، همراه عطیه عوفی موفق شدند در همان اولین اربعین پس از عاشورا به زیارت امام حسین(ع) نائل آیند. وی که آن هنگام نابینا شده بود، در فرات غسل کرد و خود را خوشبو ساخت و گام‌های کوچک برداشت تا سر قبر حسین بن علی(ع) آمد و با راهنمایی عطیه عوفی، دست روی قبر نهاد و بیهوش شد، وقتی به هوش آمد، سه بار گفت: یا حسین! سپس گفت: حبيب لا يجيب حبيبه... آنگاه زیارتی خواند و روی به سایر شهدا کرد و آنان را هم زیارت نمود[۳].[۴]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ «عَلاَمَاتُ الْمُؤْمِنِ خَمْسٌ صَلاَةُ إِحْدَى وَ خَمْسِينَ وَ زِيَارَةُ الْأَرْبَعِينَ»؛ بحار الأنوار، ج۹۸، ص ۳۲۹؛ المزار شیخ مفید، ص۵۳.
- ↑ مفاتیح الجنان، زیارت اربعین.
- ↑ منتهی الآمال، ج۱، حوادث اربعین؛ نفس المهموم ص۳۲۲؛ بحار الأنوار، ج۹۸، ص۳۲۸.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۲۲۰.