ده درس امام‌شناسی (کتاب)

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط HeydariBot (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۲:۳۷ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

ده درس امام‌شناسی
زبانفارسی
نویسندهناصر مکارم شیرازی
موضوعامام‌شناسی، امامت
مذهب[[شیعه]][[رده:کتاب شیعه]]
ناشر[[:رده:انتشارات انتشارات نسل جوان|انتشارات انتشارات نسل جوان]][[رده:انتشارات انتشارات نسل جوان]]
محل نشرقم، ایران
سال نشر۱۳۹۰ ش
تعداد صفحه۱۲۰
شابک‫‭۹۷۸-۹۶۴-۶۲۷۵-۴۴-۷‬‬
شماره ملی۲۵۹۷۲۸۰

ده درس امام‌شناسی، کتابی است که با زبان فارسی به بررسی امامت و امام‌شناسی می‌پردازد. پدیدآورندهٔ این کتاب ناصر مکارم شیرازی است و انتشارات نسل جوان انتشار آن را به عهده داشته است[۱].

دربارهٔ کتاب

در معرفی این کتاب آمده است: «از جمله مهم‌ترین مباحث دین اسلام، بحث امامت است؛ چراکه در فرهنگ اسلامی و نگاه شیعی، امامت، تداوم خط رسالت است و امام به عنوان وصی و جانشین پیامبر، نقش مدیریت جامعه و هدایت مسلمانان و تربیت نفوس مؤمنان و اجرای احکام قرآن و دفاع از اسلام و تبیین خط راستین مکتب و مقابله با تحریف‌ها و انحراف‌ها و بدعت‌ها را بر عهده دارد»[۱].

فهرست کتاب

  • فهرست مطالب

درس اول: بحث امامت از کی آغاز شد؟

  • مطلع
  1. آیا این بحث اختلاف انگیز است؟
  2. امامت چیست؟

درس دوم: فلسفه وجود امام

  • مطلع
  1. تکامل معنوى در کنار وجود رهبران الهى
  2. پاسدارى شرایع آسمانى
  3. رهبرى سیاسى و اجتماعى امت
  4. لزوم اتمام حجت
  5. امام واسطه بزرگ فیض الهى است

درس سوم: شرایط و صفات ویژه امام(ع)

  • مطلع
  1. معصوم بودن از خطا و گناه
  2. علم سرشار
  3. شجاعت
  4. زهد و وارستگی
  5. جاذبه اخلاقی

درس چهارم: نصب امام بر عهده کیست؟

  • مطلع
  1. آیا امت مى تواند اقدام به نصب جانشین پیامبر کند؟
  2. آیا پیامبر جانشینى براى خود نصب نکرد؟
  3. اجماع و شورا
  4. على(ع) از همه لایق‌تر بود

درس پنجم: قرآن و امامت

  • مطلع
  1. قرآن امامت را از سوى خدا مى شمرد
  2. آیه تبلیغ
  3. آیه اطاعت اولوا الامر
  4. آیه ولایت

درس ششم: امامت در سنت پیامبر(ص)

درس هفتم: حدیث منزلت و حدیث یوم الدار

درس هشتم: حدیث ثَقَلین و حدیث سفینه نوح

درس نهم: امامان دوازده گانه

دربارهٔ پدیدآورنده

آیت الله ناصر مکارم شیرازی، از مراجع تقلید معاصر، در شیراز، دیده به جهان گشود، تحصیلات دبستانی و دبیرستانی خود را در شیراز به پایان برد. پس از آن با ورود به حوزه علمیه شیراز، دروس مقدمات و سطح را به‌مدت چهار سال، نزد آیت الله موحد فراگرفت. ایشان در طی این سال‌ها به تدریس دروس به دیگر طلاب می‌پرداخت. آیت الله ناصر مکارم شیرازی در هجده سالگی حاشیه‌ای بر کتاب کفایة الاصول که از کتب مشهور و دشوار علم اصول است، نگاشت. آیت الله ناصر مکارم شیرازی در سن هجده سالگی وارد حوزه علمیه قم شد و در دروس خارج استادان و علمای بزرگ آن سامان شرکت کرد. ایشان در قم از محضر اساتیدی چون آیت الله العظمی بروجردی، آیت الله حجت کوه‌کمره‌ای و آیت الله محقق داماد بهره جست. ایشان در سال ۱۳۲۹ خورشیدی، برای آشنایی با دیدگاه‌های فقهی و اصولی عالمان نجف اشرف، به آن دیار سفر کرد و از محضر اساتیدی چون آیت الله العظمی خویی و آیت الله العظمی سید محسن حکیم، بهره برد. او پس از بهره‌های فراوان از عالمان نجف و شرکت در دروس خارج آنان، در ۲۴ سالگی موفق به کسب درجه اجتهاد از آیت الله اصطهباناتی و آیت الله کاشف الغطاء شد. سرانجام در سال ۱۳۳۰ به ایران بازگشت و در قم سکونت گزید. ایشان از آن پس تاکنون به تدریس فقه و اصول در سطوح عالی اشتغال دارد و در این مدت، شاگردان بسیاری تربیت کرده است. تاکنون آثار علمی فراوانی به قلم استاد یا تحت اشراف علمی او به زیور طبع آراسته شده است. از جمله می‌توان به این موارد اشاره کرد: تفسیر نمونه (۳۰ جلد)؛ تفسیر موضوعی پیامبر قرآن (نزدیک به ده جلد)؛ مدیریت و فرماندهی در اسلام؛ زهرا، برترین بانوی جهان؛ خطوط اصلی اقتصاد اسلامی؛ انگیزه پیدایش مذاهب؛ خدا را چگونه بشناسیم؛ قرآن و آخرین پیامبر؛ معاد و جهان پس از مرگ؛ عقیده یک مسلمان؛ مهدی، انقلابی بزرگ؛ ارزش‌های فراموش شده؛ آیین ما (ترجمة الشیعة)؛ اسرار عقب‌ماندگی شرق؛ چهره اسلام در یک بررسی کوتاه؛ در جست‌وجوی خدا؛ قرآن و حدیث؛ طرح حکومت اسلامی؛ مناظرات تاریخی امام رضا (ع)؛ رسالة توضیح المسائل؛ القواعد الفقهیة (۴ جلد)؛ انوار الفقاهة (۴ جلد)؛ انوار الاصول (۳ جلد) و تفسیر الامثل (۲۰ جلد). از جمله آثار آیت الله ناصر مکارم شیرازی در حوزه نهج البلاغه می‌توان به ترجمه‌ای که زیرنظر ایشان انجام شده است. و نیز شرح مفصل "پیام امام امیرمؤمنان (ع)" اشاره کرد. ایشان در سخن آغازین ترجمه خود می‌نویسد: "گنجینه بزرگ معارف اسلام"، "عالی‌ترین درس برای تعلیم و تربیت انسان‌ها"، "بهترین سرمایه خودسازی و تهذیب نفس" و "مؤثرترین برنامه برای ساختن جامعه‌ای سالم و پاک و سربلند" عناوینی است که به حق می‌توان برای نهج البلاغه انتخاب کرد[۲].

پانویس

دریافت متن