عبید بن عبد کندی

مقدمه

نام او عبید فرزند عبد، معروف به کنیه‌اش ابو عبدالله جَدلی^[۱] از خواص یاران و اصحاب امیرالمؤمنین (ع) بود^[۲]. شیخ مفید نیز او را از بزرگان و مقربّان اصحاب حضرت علی (ع)، و از تابعین اصحاب پیامبر (ص) یاد کرده است^[۳]. ابوعبدالله، همواره وفاداری خود نسبت به خاندان پیامبر (ص) و خصوصاً امیرالمؤمنین (ع) را به ظهور رسانده و هیچ گاه در مقام دفاع از آن حضرت و خاندان عصمت و طهارت کوتاهی ننمود. و در کنار مختار ثقفی علیه عاملان جنایات عاشورا قیام کرد و در سرکوبی ستمکاران صحنه کربلا با مختار ثقفی همکاری نمود.

در تقرب ابو عبدالله به امیرالمؤمنین (ع) همین بس که امام باقر (ع) نقل می‌کند: "روزی أبو عبدالله جدلی بر امیرالمؤمنین (ع) وارد شد، حضرت فرمود: ای ابو عبدالله، آیا از قول خدای -عزوجل- که می‌فرماید: مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَيْرٌ مِنْهَا وَهُمْ مِنْ فَزَعٍ يَوْمَئِذٍ آمِنُونَ * وَمَنْ جَاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَكُبَّتْ وُجُوهُهُمْ فِي النَّارِ هَلْ تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ^[۴] خبر ندهم؟ ابو عبدالله گفت: چرا خبر دهید ای امیرمؤمنان، فدایت شوم. حضرت فرمود: حسنه در این آیه شناخت ولایت اهل بیت و حب و دوستی ما اهل بیت است. و مراد از سیئه، انکار ولایت و دشمنی و بغض ما اهل بیت است"^[۵].^[۶]

↑ جدلی منسوب به «جدیله» قبیله‌ای از طایفه «قیس عیلان» در کوفه است.
↑ رجال طوسی، ص۴۷، ش۱۳؛ رجال برقی، ص۴-۵.
↑ ر. ک: الاختصاص، ص۳ و ۷؛ تاریخ طبری، ج۶، ص۷۶-۷۷.
↑ «آنان که کار نیک آورند (پاداشی) بهتر از آن خواهند داشت و آنان در آن روز از هر بیمی در امانند * و کسانی که کار بد آورند (با) چهره‌هایشان در آتش افکنده می‌شوند؛ آیا جز (برای) آنچه انجام می‌دادید کیفر داده می‌شوید؟» سوره نمل، آیه ۸۹-۹۰.
↑ سفینة البحار، ج۲، عنوان عبد، ص۱۴۳؛ تنقیح المقال، ج۲، ص۲۳۶.
↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۹۵۸.