حدیث دوازده جانشین

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Bahmani (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۳۷ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل حدیث دوازده جانشین (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

حدیث دوازده جانشین در گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین

از جمله احادیث مهم و شایان تدبر و توجه درباره چاره‌اندیشی برای آینده امت، احادیثی هستند که تعداد جانشینان پیامبر خدا را مطرح می‌سازند. این احادیث که فراوان نقل شده و با طرق مختلف و در نقل‌های گونه‌گون و صحیح آمده‌اند[۵]، نشان می‌دهند که خلفای پیامبر خدا دوازده نفرند. یکی از نقل‌ها چنین است: «لا یزالُ الدینُ قائِماً حَتی‌ تَقومَ الساعَةُ أو یکونَ عَلَیکمُ اثنا عَشَرَ خَلیفَةً کلهُم مِن قُرَیشٍ»[۶]. این دین، برقرار می‌ماند تا اینکه قیامت برپا شود و تا دوازده خلیفه بر شما فرمان برانند که همگی آنان از قریش‌اند. این حدیث، با نقل‌های بسیار و طرق گونه‌گونی که مورد تأیید محدثان اهل سنت نیز قرار گرفته است، هیچ پیامی جز گزارش ولایت علی(ع) و فرزندانش ندارد و تصریحی بر خلافت علی(ع) پس از پیامبر خداست و نیز تأکیدی بر سیاست عظیم و استوار پیامبر(ص) در تعیین آینده حاکمیت و پیشوایی امت.[۷].

تعیین جانشینان دوازده‌گانه در درسی‌هایی از عقاید اسلامی

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. بحار الأنوار، ج ۳۶ ص ۲۳۹ ح ۳۸
  2. بحار الأنوار، ج ۳۶ ص ۲۳۴ ح ۲۰
  3. بحار الأنوار، ج ۳۶ ص ۲۳۰ ح ۱۰
  4. محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۲۱۰.
  5. برای نمونه، ر.ک: صحیح مسلم، ج ۳، ص ۱۴۵۱ باب ۳۳ (الناس تبع لقریش والخلافة فی قریش). نیز، ر.ک: المعجم الکبیر، ج ۲، ص ۱۹۵- ۱۹۹ و ۲۳۲، اهل بیت(ع) در قرآن و حدیث: بخش یکم/ فصل پنجم، إحقاق الحق، ج ۱۳، ص ۱- ۴۸.
  6. صحیح مسلم، ج ۳، ص ۱۴۵۳، ح ۱۸۲۲.
  7. محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین، ص ۱۰۸.
  8. صحیح مسلم، ج۱۳، ص۲۰۳.
  9. صحیح مسلم، ج۶، ص۲.
  10. «بگو: برای این (رسالت) از شما مزدی نمی‌خواهم جز دوستداری خویشاوندان (خود) را» سوره شوری، آیه ۲۳.
  11. ینابیع الموده، ص۴۴۶.
  12. محمدی، رضا، امام‌شناسی، ص:۱۱۹-۱۲۰.