ابوعیال هذلی
مقدمه
او فرزند ابوعنتره (یا ابوغثیر، ابوعنبر، ابوعتبه) از بنو خناعه[۱]، شاخه‌ای از هذیل، از قبایل مضر بود[۲]. ابوعیال با درک عصر جاهلی و اسلام، در شمار شاعران مخضرم قرار گرفت. او همراه با دیگر هذلی‌ها[۳] در دوره خلافت عمر اسلام آورد، در فتح مصر شرکت داشت و برادرزاده‌ای داشت که در مسیر حرکتشان به مصر کشته شد. ابوعیال، بدر بن عامر را در کشتن وی متهم کرد و در این باره اشعاری برای یکدیگر سرودند[۴]. او در مصر ماندگار شد تا اینکه در دوره معاویه، همراه پسرعمویش و بنا بر قولی برادر مادری‌اش عبد بن زهره[۵] در فتح روم به فرماندهی یزید بن معاویه جنگید و برادرش را در آن نبرد از دست داد، ابوعیال در رثای وی قصیده‌ای جانسوز برای معاویه نوشت که معاویه و مردم با خواندن آن به شدت گریستند[۶]. او تا دوره معاویه زیست[۷] و بعدها اشعارش، مورد استناد ادیبان قرار گرفت[۸].[۹]
منابع
پانویس
- ↑ بنو ضباعه؛ ابن حجر، ج۷، ص۲۵۱.
- ↑ رک: بلاذری، ج۱۱، ص۲۵۰.
- ↑ ابوالفرج، ج۲۴، ص۱۶۲.
- ↑ ابوالفرج، ج۲۴، ص۱۶۴.
- ↑ وجزه؛ ابن حجر، ج۷، ص۲۵۱.
- ↑ ابوالفرج، ج۲۴، ص۱۶۲.
- ↑ ابن عساکر، ج۷۶، ص۱۲۵.
- ↑ ر.ک: یاقوت حموی، ج۴، ص۳۴۷؛ فراهیدی، ج۳، ص۳۸۳؛ جوهری، ج۱، ص۹۴ و ج۲، ص۶۱۸ و ج۳، ص۹۶۸ و ج۴، ص۱۳۹۷.
- ↑ حسینیان مقدم، حسین، مقاله «ابوعیال هذلی»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۴۶۱.