تنعیم
نام محلّی است در دو فرسخی مکّه و یکی از میقات‌هایی است که حجّاج از آنجا برای عمره محرم می‌شوند. در آنجا مسجدها و آب‌هایی بوده است. چون سمت راست آن کوهی به نام "ناعم" بوده، آن محلّ به "تنعیم" معروف شده است. سید الشهدا(ع) در مسیر خویش به کوفه، وقتی به تنعیم رسید، با کاروانی که از یمن می‌آمد برخورد کرد که وسایلی برای یزید می‌بردند. امام، اموال آن کاروان را گرفت[۱]. چه بسا هدف از این مصادره، ضربه اقتصادی به دشمن بوده است. سید الشهدا افراد کاروان را پس از پرداخت کرایه تا آن محلّ، آزاد گذاشت که همراه او به کربلا آیند، یا هر جا که می‌خواهند بروند. عدّه‌ای به او پیوستند[۲][۳].
دریای
سرخ
سرخ
تنعیم از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: تنعیم در حدیث - تنعیم در کلام اسلامی - تنعیم در معارف و سیره حسینی - پرسش‌های مرتبطمنابع
پانویس
- ↑ الحسین فی طریقه الی الشهاده، ص۲۶؛ تاریخ طبری، ج۴، ص۲۸۹.
- ↑ کامل ابن اثیر، ج۲، ص۵۴۷.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۱۳۰.