مجالس حسینی
مقدمه
محفل‌ها و مجلس‌هایی که در سوگ حسینی و برای احیای خاطرۀ عاشورا، در مساجد و حسینیّه‌ها و منازل، در ایّام عاشورا یا در روز‌های دیگر در طول سال برگزار می‌شود و از پربرکت ترین آثار شهادت ابا عبدالله (ع) و زمینۀ مناسبی برای تبلیغ و موعظه و تقویت آگاهی مردم به دین و علایق مذهبی است و در روایات نیز تأکید شده که چنین مجالسی همواره برپا شود. طبق روایات، برای سید الشهدا (ع) مجالس متعدّدی از سوی فرشتگان، جنّیان، کرّوبیان، انبیای پیشین، رسول خدا و ائمه (ع) برگزار شده که بر شهادت مظلومانۀ آن حضرت گریسته‌اند. همچنین مجالسی که پس از حادثۀ عاشورا در کربلا، کوفه، شام، دیر راهب، مدینه، مکّه و... در همان سال حادثه برگزار شده است. مرحوم شیخ جعفر شوشتری به‌طور مبسوط، به توضیح این مجالس پرداخته است و در هر کدام، مرثیه‌خوان، گریه‌کننده، زمان و محلّ آن را توضیح داده است[۱]. کلّ این مجالس را به پنج دسته، تقسیم کرده است:
- مجالسی که قبل از خلقت آدم، برگزار شده است.
- مجالسی که بعد از آدم و قبل از تولّد امام حسین (ع) برگزار شده است.
- مجالسی که قبل از شهادتش برگزار شده است.
- مجالسی که بعد از شهادتش در دنیا برگزار شده است.
- مجالسی که پس از فنای دنیا، در قیامت برپا خواهد شد.
"مجالس حسینی" نیز، نام کتابی از علی محمد علی دخیّل است (ترجمۀ مصطفی خبّازان) که مجموعه‌ای از مقالات، دربارۀ چهارده معصوم و معارف اهل بیت (ع) است. همچنان‌که "مقتل" نام نوعی از کتاب‌ها در شهادت امام حسین (ع) است، مجلس و مجالس نیز نوعی کتب است که بخش بخش به بیان فضایل و مسائل مربوط به سید الشهدا می‌پردازد و برای وعّاظ نوشته می‌شود که از روی آن منبر روند و مطالبش را برای حاضران بگویند، به این نام کتب متعدّدی نگاشته شده است. از جمله "المجالس الحسینیّه" که کتابی فارسی در اسرار شهادت امام حسین (ع) است از نظام العلماء میرزا رفیع تبریزی (م ۱۳۳۶)[۲].[۳]
منابع
پانویس
- ↑ الخصائص الحسینیه، شوشتری، ص۱۰۲ تا ۱۳۷.
- ↑ الذریعة الی تصانیف الشیعه، ج۱۹، ص۳۵۹.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۴۳۱.