الگو:صفحهٔ اصلی/پرسش برگزیده
- پاسخ جامع به این پرسش، برگرفته از تمامی پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه اندیشمندان و نویسندگانی است که تصویر آنان در ذیل دیده میشود:
-
-
-
-
- عدل در لغت به معنی راستی، درستی و برابری و در اصطلاح به معنی قراردادن هر چیز در جایگاه خودش است. برپاداشتن عدالت از سوی مردم یکی از اهداف بزرگ بعثت انبیاست: ﴿لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنْزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ﴾ و این مسئولیتی است که اختصاص به دوره و شرایط خاص ندارد و همه مؤمنان در همیشه تاریخ موظف به انجام آن هستند.
- یکی از بزرگ‌ترین مصادیق برپایی عدالت در حوزۀ اجتماع در عصر غیبت، تشکیل حکومت دینی است، حکومتی که بر پایه موازین دین شکل می‌‌گیرد و می‌‌کوشد عدالت را در حوزۀ اجتماع زنده کند.
- در تقسیم‌بندی عدالت باید گفت عدالت در تمامی زمان‌ها (عصر حضور و غیبت) منحصر در یک موضوع مانند اقتصاد نیست، بلکه در تمام حوزه‌ها جریان دارد: از جمله: در حوزۀ اعتقاد، حوزۀ فرهنگ، حوزه اجتماع، حوزۀ اقتصاد، خانواده، سیاست، عدالت در حوزۀ طبیعت و محیط زیست و در برابر دشمن.
- اما مسئله‌ای که سبب میشود عدالت در زمان غیبت حساس‌تر به نظر بیاید و جزء وظایف اصلی منتظران قرار بگیرد این است که ظلم در زمان غیبت به خاطر نبود امام و مدعیانی که به دروغ ادعای ادارۀ جامعه را دارند بسیار بیشتر است چنانکه امام صادق(ع) در روایتی فرمودند: «این امر (یعنی دولت حضرت مهدی) وجود پیدا نخواهد کرد تا هیچ گروهی باقی نمانند مگر اینکه بر مردم حکومت کرده باشند؛ تا کسی نگوید: اگر ما حکومت می‌‌کردیم، به عدالت رفتار می‌‌کردیم. بعد از حکومت مدعیان قائم ما قیام به حق و عدالت خواهد کرد».
- بنابراین نه تنها عزلت نشینی و گوشیه‌گیری در زمان غیبت امری مذموم است، بلکه ایجاد عدالت‌طلبی در زمان غیبت اهتمام ویژه‌ای را از جانب منتظرین می‌‌طلبد چراکه ظلم و ستم در زمان غیبت بیش از زمان‌هایی است که امام در آن زمان حضور دارد.