حبیب بن مظاهر
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل حبیب بن مظاهر (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
حبیب بن مظاهر: از شهدای والاقدر کربلا بود. حبیب بن مظاهر (مظهر) اسدی، از طایفه بنی اسد، کوفی و از اصحاب رسول خدا(ص) بود. در هر سه جنگ صفین، نهروان و جمل، در رکاب علی(ع) شرکت داشت. از اصحاب خاصّ امیرالمؤمنین و حاملان علم آن حضرت و در علوم قرآنی شاگرد خاص وی بود. حضرت امیر، او را که از حاملان علوم(ع) بود، به علم “منایا و بلایا” (آنچه بعدها اتفاق خواهد افتاد) آگاه ساخته بود[۱]. عضو گروه ویژه “شرطه الخمیس” بود که نیروی ضربتی و مطیع علی(ع) بودند. در نهضت مسلم بن عقیل در کوفه، وی از کسانی بود که در راه بیعت گرفتن برای مسلم، کوشش می‌‌کرد. نیز از سران شیعه در کوفه محسوب می‌‌شد که به حسین بن علی(ع) دعوت نامه نوشت. نزد امام حسین(ع) موقعیّت والایی داشت. در کربلا نیز امام، او را به عنوان فرمانده جناح چپ سپاه خویش تعیین کرد. حبیب، تلاش فراوانی داشت که یارانی از بنی اسد را به یاری حسین(ع) بیاورد، امّا سپاه اموی مانع پیوستن آنان به یاران سید الشهدا شدند[۲]. گفت‌گوی او با میثم تمّار، هنگام عبور از مجلس بنی اسد، سال‌ها پیش از عاشورا، که هر یک نحوه شهادت دیگری را پیشگویی می‌‌کرد و مایه شگفتی حاضران بودند، معروف است[۳]، و این از همان علم منایاست که از علی آموخته بودند و جریانات آینده را جز داشتند. حبیب بن مظاهر، روز عاشورا از اینکه با شهادتش به بهشت خواهد رفت، خوش حال بود و با “بریر بن خضیر” مزاح می‌‌کرد. شهادت او بر حسین(ع) بسیار سخت بود. هنگام شهادت ۷۵ سال داشت. سر او نیز همراه سرهای شهدا در کوفه گردانده شد[۴].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ الحسین فی طریقه الی الشهاده، ص ۶.
- ↑ انصار الحسین، ص ۶۶.
- ↑ عنصر شجاعت، خلیل کمره‌ای، ج ۲، ص ۲۶.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۱۵۱.