سلیمان بن صرد خزاعی
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
سلیمان بن صرد خزاعی رهبر نهضت توّابین در کوفه که به خون‌خواهی سید الشهدا(ع) قیام کرد و شهید شد.
مقدمه
- سلیمان بن صرد، از چهره‌های برجسته و سرشناس شیعه در کوفه و از بزرگان طایفۀ خودش به شمار می‌رفت و قدر و منزلتی عظیم داشت. نامش در جاهلیت، "یسار" بود. نام "سلیمان" را پیامبر اسلام بر او نهاد. کنیه‌اش "ابو المطرف" بود. از اصحاب پیامبر محسوب می‌شد و در جنگ صفّین و معرکه‌های دیگر نیز در رکاب امیر المؤمنین(ع) بود. از اوّلین مسلمانانی بود که ساکن کوفه شد. وی از کسانی بود که پس از مرگ معاویه، به امام حسین(ع) نامه نوشت و از آن حضرت خواست که به کوفه بیاید. در حرکت مسلم بن عقیل، فعالیت داشت، امّا ابن زیاد او را در کوفه به زندان افکند. از این رو توفیق شرکت در حماسۀ عاشورا را نداشت.
- پس از حادثه کربلا که کوفیان از کوتاهی خود در یاری امام حسین(ع) پشیمان شده بودند، وی رهبری نهضت "توابین" را بر عهده گرفت و با هم پیمانان خود، در سال ۶۵ هجری قیام کردند. شعار توّابین، "یا لثارات الحسین" بود[۱]. او را "امیر التوّابین" نیز می‌گفتند. سرانجام، در درگیری با سپاه ابن زیاد در "عین الورده"، همراه با جمعی از یارانش شهید شد. بعضی نیز شهادتش را در درگیری با نیروهای اعزامی از شام که به حجاز آمده بودند دانسته‌اند. سلیمان بن صرد، هنگام شهادت ۹۳ سال داشت. پس از شهادت، سر او را نزد مروان حکم در شام بردند[۲][۳].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ بحار الأنوار، ج۴۵، ص۳۵۸.
- ↑ سفینة البحار، ج۱، ص۶۵۰.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۲۴۸.