الگو:صفحهٔ اصلی/پرسش برگزیده

دلایل وجود امام مهدی چیست؟

پاسخ جامع به این پرسش، برگرفته از تمامی پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه اندیشمندان و نویسندگانی است که تصویر آنان در ذیل دیده می‌شود:
صدر
خراسانی
حکیم
تونه‌ای

دلیل تاریخی: امام مهدی(ع) حقیقتی است که وجود او در تاریخ لمس شده است. به مدت حدود هفتاد سال (۲۶۰ تا ۳۲۹ هجری قمری)، که دوره غیبت صغرا نامیده می‌‌شود، حضرت مهدی از طریق چهار نائب که به نواب اربعه شهرت دارند با مردم در ارتباط بود و به سوال‌ها و نامه‌های ایشان پاسخ می‌دادند. آن حضرت پس از پایان غیبت صغری بود که اعلان کردند دیگر هیچ نائب خاصی ندارند، از نظرها پنهان گشته و دیگر هیچ کس او را نخواهد دید. همچنین در این زمینه می‌‌توان به آثار وجودی آن حضرت(ع) از مشاهدۀ توسلات به او و دادرسی‌‌های او که برای پیروان و منتظر‌ان ظاهر شده است، اشاره کرد؛ یعنی این آثار نیز بر وجود او دلالت دارد.

دلیل نقلی: موضوع حضرت مهدی(ع) به عنوان موعود و منجی عالم بشریت، به ‌‏صورت گسترده در احادیث نقل شده از پیامبر و اهل بیت(ع) آمده و به گونه‏‌ای مورد تأکید قرار گرفته شده که جای هیچ‌‏گونه شکی باقی نمی‌گذارد. بیش از شش هزار روایت به‌دست ما رسیده است که از این میان چهارصد حدیث از طریق اهل سنت‏ نقل شده است. چنین تعداد بالایی از روایات درباره بسیاری از مسائل اعتقادی اسلام که مسلمانان به آن معتقدند نقل نشده است. روایات پیامبر اکرم(ص) و ائمه(ع) دلیل است بر اینکه او موجود است و الا آن گفته‌ها دروغ خواهد شد. در این دلیل وجود امام موعود با توجه به دو دسته روایت اثبات می‌‌شود:

دسته اول: روایاتی که مهدی موعود را از اهل بیت(ع) و از فرزندان فاطمه(س)‏ و از نسل حسین(ع) و نهمین فرزند آن حضرت‏ می‌‌دانند؛
دسته دوم: روایاتی که تمام امامان را دوازده نفر می‌داند و او را دوازدهمین فرد از آنان تعیین می‌کند؛ این روایات معروف به روایات "اثناعشر" هستند.

نکته اول: وجود قراین و شواهد بسیاری، صحت روایات فوق را اثبات می‌کند. برای نمونه عدد روایات (الائمه من بعدی اثنا عشر) به ۲۷۰ روایت می‌رسد که در مشهورترین کتاب‌های حدیث شیعه و اهل سنت همچون بخاری و مسلم و ترمذی و ابو داود و مسند احمد و مستدرک حاکم آمده است.
نکته دوم: بخاری که معاصر امام جواد(ع) بوده برخی از این روایات را نقل کرده است؛ یعنی متن این حدیث‌ها قبل از کامل شدن عدد دوازده امام در عالم خارج ثبت شده و احتمال جعل و حدیث‌سازی -که معمولاً پس از وقوع یک حادثه برای آن حادثه حدیث جعل می‌شود-، صددرصد منتفی است.