ام الفضل دختر مأمون

مقدمه

نامش زینب و از دختران مأمون بود در مراسم ولایتعهدی امام رضا (ع) در حالی‌که ۵ سال داشت، به نامزدی امام جواد (ع) که آن زمان در مدینه حضور داشتند، در آمد[۱]. مأمون به ظاهر می‌خواست با این قبیل اقدامات، دوستی و ارادت خویش را به خاندان اهل بیت (ع) ابراز دارد و این در حالی بود که در باطن، افکار دیگری داشت.

مأمون گاهی می‌گفت: من به این ازدواج اقدام کردم تا محمد بن علی (ع) از دخترم صاحب فرزند شود و من پدربزرگ کودکی باشم که از نسل رسول الله (ص) و علی بن ابی‌طالب (ع) است[۲].

بعد از شهادت امام رضا (ع) در سال ۲۰۳ هجری قمری، امام جواد (ع) بنا بر دو ویژگی خاص که ایشان مسلط بر علم لدنی بودند و به تمام سوالات پاسخ می‌دادند و همچنین به سبب عصمت و طهارت ایشان، به امامت رسیدند. در این زمان مأمون به بغداد آمده بود و توانسته بود نظر عباسیان معترض را باری دیگر جلب نماید.

او در پی بقای خلافتش بود، بنابراین می‌بایست برنامه‌های شومش را ادامه دهد؛ و اینکه امام جواد (ع) را به بغداد فرا خواند و ام الفضل را که تا کنون به عنوان نامزد امام جواد (ع) بود، بالاجبار و تهدید، به عقد امام (ع) درآورد تا بر مصلحت امور خویش، اقدام کرده، مأموری خانگی در منزل امام (ع) بگمارد[۳]. به هر ترتیب، او در این زمینه موفق هم شد و سرانجام این زن ملعونه، به وسوسه عمویش معتصم عباسی، در سال ۲۲۰ هجری قمری، امام جواد (ع) را مسموم و به شهادت رساند[۴].

منابع

پانویس

  1. البدایة و النهایة، ج۱۰، ص۲۶۹؛ تاریخ طبری، ج۷، ص۱۴۹؛ مروج الذهب، ج۳، ص۴۴۱؛ عیون اخبار الرضا (ع)، ج۲، ص۱۴۷؛ بحارالانوار، ج۴۹، ص۱۳۲؛ تذکرة الخواص، ص۳۵۳.
  2. تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۴۵۴.
  3. اعیان الشیعه، ج۲، ص۳۳.
  4. محمدی، حسین، رضانامه ص۸۱.