توسل در معارف و سیره حسینی

مقدمه

وسیله‌جویی، حاجت خواستن از خداوند، با وسیله و شفیع قرار دادن پاکان و ائمه معصومین (ع) از جمله سید الشهدا و فرزندانش و شهدای کربلا؛ در قرآن آمده است که: وَابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسِيلَةَ ^[۱]، يَدْعُونَ يَبْتَغُونَ إِلَى رَبِّهِمُ الْوَسِيلَةَ ^[۲]. توسّل، دست یافتن به قلب هستی، از طریق رگ‌هایی است که این ارتباط حیاتی را تسهیل می‌کند.

معصومین و اولیاء الله به خاطر مقام قرب و منزلتشان نزد خدای متعال، حق شفاعت دارند و کسانی که با وسیله قرار دادن آنان نزد خدای بزرگ، حاجت خود را از خداوند می‌طلبند، امید بیشتری برای استجابت دعا دارند. این توسّل، به صورت زیارت، دعا، عزاداری، گریستن، ولایت با اولیاء خدا و برائت از دشمنان حق فراهم می‌گردد.

نسبت به حسین بن علی (ع) هم زیارت، به عنوان وسیله جویی به سوی خداست. در دعای بعد از زیارت عاشورا می‌خوانیم: «يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ وَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ أَتَيْتُكُمَا زَائِراً وَ مُتَوَسِّلًا إِلَى اللَّهِ رَبِّي وَ رَبِّكُمَا». دعای توسل نیز، واسطه قرار دادن چهارده معصوم (ع) در پیشگاه خداوند متعال است. امام حسین (ع) و شهدای کربلا و أئمّه معصومین همه باب الحوائج‌اند، لکن هر کدام به نحوی و با عشقی خاصّ. عزاداری ما نیز نوعی توسّل جستن به این خاندان است، تا هم ابراز محبّت شود و هم جلب لطف و کرم. هیئت‌های متوسّلین به شهدای کربلا و سید الشهدا نیز از همین راه برای تقرّب به خدا و بر آمدن حاجت‌ها بهره می‌جویند و خود را به آن معدن حیات و روشنی وصل می‌کنند^[۳].^[۴]

منابع

محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا

پانویس

↑ «و به سوی او راه جویید» سوره مائده، آیه ۳۵.
↑ «آن کسانی که (مشرکان به پرستش) می‌خوانند خود به سوی پروردگارشان دستاویز می‌جویند» سوره اسراء، آیه ۵۷.
↑ بحار الانوار، ج۹۱، ص۱ تا ۴۷ باب توسّل و استشفاع به محمد و آل محمد.
↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۱۳۱.

[1] «و به سوی او راه جویید» سوره مائده، آیه ۳۵.

[2] «آن کسانی که (مشرکان به پرستش) می‌خوانند خود به سوی پروردگارشان دستاویز می‌جویند» سوره اسراء، آیه ۵۷.

[3] بحار الانوار، ج۹۱، ص۱ تا ۴۷ باب توسّل و استشفاع به محمد و آل محمد.

[4] محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۱۳۱.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]