محل زندگی امام مهدی در دوران ظهور

مقدمه

دوران ظهور حضرت مهدی(ع) که درخشان‌ترین فراز تاریخ و روشن‌ترین دوران زندگی انسانی است، ویژگی‌های فراوانی دارد، از جمله مهم‌ترین آنها حاکمیت واپسین معصوم و حجت الهی است. درباره محل زندگی حضرت مهدی(ع) و حکومت آن حضرت در عصر ظهور، روایات فراوانی وجود دارد. در این روایات، به طور عمده مسجد سهله را منزل آن حضرت و شهر کوفه را به عنوان پایگاه حکومتی ایشان معرفی کرده‌اند^[۱]. برخی از این روایات عبارت‌اند از:

روزی در محضر امام صادق(ع) از مسجد سهله گفت‌وشنود شد، آن حضرت فرمود: آنجا اقامتگاه صاحب ماست؛ هنگامی که با خانواده‌اش قیام کند^[۲]. در برخی از منابع، به جای "قام"، "قدم" تعبیر شده است؛ یعنی هنگامی که تشریف بیاورد^[۳].
امیر مؤمنان علی(ع) هنگام ترسیم خط سیر حضرت ولی عصر(ع) در آستانه ظهور، می‌فرماید: گویی او را با چشم خود می‌بینم که از وادی السلام عبور کرده، بر فراز اسبی که سپیدی پاها و پیشانی‌اش همی درخشد، به سوی مسجد سهله در حرکت است و زیر لب زمزمه دارد و خدا را این‌گونه می‌خواند: «لا اله الا الله حقاً حقاً...»^[۴].
امام صادق(ع) خطاب به یار باوفایش ابوبصیر فرمود: ای ابا محمد! گویی فرود آمدن قائم(ع) را با اهل و عیالش در مسجد سهله، با چشم خود می‌بینم. ابوبصیر عرض کرد: "آیا محل اقامت دائمی آن حضرت، در مسجد سهله خواهد بود؟" حضرت فرمود: "آری". سپس فرمود: مسجد سهله، اقامتگاه حضرت ادریس(ع) بود. مسجد سهله اقامتگاه حضرت ابراهیم(ع) بود. خداوند، پیامبری را مبعوث نکرده، جز این که در مسجد سهله نماز گزارده است. مسجد سهله، پایگاه حضرت خضر(ع) است. کسی که در مسجد سهله اقامت کند، همانند کسی است که در خیمه رسول اکرم(ص) اقامت کند. مرد و زن با ایمانی یافت نمی‌شود، جز اینکه دلش به سوی مسجد سهله پر می‌زند^[۵]. البته چگونگی زندگی در عصر ظهور مشخص نشده است؛ ولی به نظر می‌رسد تفاوت بسیاری با نحوه زندگی امروزی داشته باشد. تکامل علوم بشری، کمال عقلانی بشر، گسترش خارق‌العاده امکانات و رفاه عمومی، امنیت فراگیر بر کل کره زمین و... به طور قطع ویژگی‌هایی را برای زندگی در آن زمان ایجاد خواهد کرد که به راستی در تصور ما نمی‌گنجد^[۶].

پرسش مستقیم

محل سکونت امام مهدی در دوران ظهور کجاست؟ (پرسش)

پرسش‌های وابسته

منابع

پانویس

↑ شیخ صدوق، تهذیب، ج ۳، ص۲۵۲.
↑ «أما انه منزل صاحبنا اذا قام باهله»، شیخ کلینی، کافی، ج ۳، ص۴۹۵؛ شیخ صدوق، تهذیب، ج ۳، ص۲۵۲.
↑ شیخ مفید، ارشاد، ج ۲، ص۳۸۰؛ شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص۴۷۱.
↑ طبری، دلائل الامامة، ص۲۴۳.
↑ علامه مجلسی، بحار الانوار، ج ۹۷، ص۴۳۵، ح ۳.
↑ سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت ج۲، ص۱۲۶-۱۳۹؛ مروجی طبسی، محمد جواد، بامداد بشریت، ص۱۱۱-۱۱۵.

[1] شیخ صدوق، تهذیب، ج ۳، ص۲۵۲.

[2] «أما انه منزل صاحبنا اذا قام باهله»، شیخ کلینی، کافی، ج ۳، ص۴۹۵؛ شیخ صدوق، تهذیب، ج ۳، ص۲۵۲.

[3] شیخ مفید، ارشاد، ج ۲، ص۳۸۰؛ شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص۴۷۱.

[4] طبری، دلائل الامامة، ص۲۴۳.

[5] علامه مجلسی، بحار الانوار، ج ۹۷، ص۴۳۵، ح ۳.

[6] سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت ج۲، ص۱۲۶-۱۳۹؛ مروجی طبسی، محمد جواد، بامداد بشریت، ص۱۱۱-۱۱۵.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]