هفهاف بن مهند راسبی بصری

مقدمه

هفهاف فرزند مُهنّد راسبی، اهل بصره و از شیعیان راستین خاندان پیامبر (ص) در بصره بود. وی از اصحاب امیرمؤمنان (ع) به شمار می‌رفت و در جنگ‌های جمل و صفین و نهروان در رکاب امام (ع) حضور داشت و فرماندهی گروهی از بصریان را در جنگ صفین از جانب آن حضرت عهده‌دار بود.

وی همواره ملازم حضرت علی (ع) بود و پس از شهادت آن بزرگوار به زمره یاران امام حسن (ع) درآمد و سپس دل در گرو سالار شهیدان اباعبدالله الحسین (ع) گذاشت و در رکاب آن امام همام به شهادت رسید.^[۱]

پیوستن به عاشوراییان و شهادت

هنگامی که خبر حرکت امام حسین (ع) و همراهانش به سوی عراق در بصره منتشر شد، هفهاف از بصره خارج شد و با سرعت به کربلا آمد، تا به یاری امام و پیشوای خود بشتابد؛ اما موقعی رسید که کار از کار گذشته بود و حسین و همۀ یارانش به شهادت رسیده بودند. او در همان ساعاتی به کربلا رسید که سپاهیان بی‌رحم عمر سعد به خیمه‌ها حمله کرده و زنان و کودکان را در بیابان و صحرا پراکنده نمودند. از فردی که جزو لشکر عمر سعد بود پرسید: "چه خبر؟ آقایم حسین کجاست؟". آن شخص سؤال کرد: تو کیستی؟ گفت: من هفهاف بن مهند راسبی بصری هستم و برای یاری و نصرت حضرت حسین (ع) آمده‌ام.

در پاسخ هفهاف گفت: آیا هجوم قوم به خیمه و خرگاه حسین را نمی‌بینی؟! آیا نمی‌بینی چگونه یغماگران لباس خاندان پیامبر را می‌ربایند؟!

هفهاف، همین که این خبر تکان‌دهنده را شنید، شمشیر از غلاف برکشید و به سان شیر، بدون آن‌که احساس کند که در میان دشمن گرفتار است، به لشکر عمر سعد حمله کرد و هر که نزدش بود یا به نزدش می‌آمد بر زمین افکند، و جمعی را به هلاکت رساند تا آن‌که بدنش از زخم‌های وارده آغشته به خون گردید و تاب و توانش اندک گشت، گروهی او را محاصره کردند و از هر طرف بر او یورش بردند تا آن‌که او را به شهادت رساندند. بدین ترتیب او به آقا و مولایش امام حسین (ع) و یاران باوفایش ملحق شد^[۲].

درباره هفهاف تنها مامقانی مطالب فوق را یادآور شده و در این باره سندی ارائه نداده و سایر ارباب مقاتل و مؤرخان نامی از این شهید نبرده‌اند، لذا صحت و سقم شهادت هفهاف به عهده راوی است.^[۳]