هفهاف بن مهند راسبی بصری

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
هفهاف بن مهند راسبی بصری
آرامگاه شهدای کربلا
نام کاملهفهاف بن مهند راسبی بصری
جنسیتمرد
از قبیلهازد
پدرمهند راسبی
محل زندگیبصره
تاریخ شهادت۶۱ هجری
محل شهادتکربلا
محل آرامگاهکربلا
از اصحاب
حضور در جنگ

مقدمه

هفهاف فرزند مُهنّد راسبی، اهل بصره و از شیعیان راستین خاندان پیامبر (ص) در بصره بود. وی از اصحاب امیرمؤمنان (ع) به شمار می‌رفت و در جنگ‌های جمل و صفین و نهروان در رکاب امام (ع) حضور داشت و فرماندهی گروهی از بصریان را در جنگ صفین از جانب آن حضرت عهده‌دار بود.

وی همواره ملازم حضرت علی (ع) بود و پس از شهادت آن بزرگوار به زمره یاران امام حسن (ع) درآمد و سپس دل در گرو سالار شهیدان اباعبدالله الحسین (ع) گذاشت و در رکاب آن امام همام به شهادت رسید.[۱]

پیوستن به عاشوراییان و شهادت

هنگامی که خبر حرکت امام حسین (ع) و همراهانش به سوی عراق در بصره منتشر شد، هفهاف از بصره خارج شد و با سرعت به کربلا آمد، تا به یاری امام و پیشوای خود بشتابد؛ اما موقعی رسید که کار از کار گذشته بود و حسین و همۀ یارانش به شهادت رسیده بودند. او در همان ساعاتی به کربلا رسید که سپاهیان بی‌رحم عمر سعد به خیمه‌ها حمله کرده و زنان و کودکان را در بیابان و صحرا پراکنده نمودند. از فردی که جزو لشکر عمر سعد بود پرسید: «چه خبر؟ آقایم حسین کجاست؟». آن شخص سؤال کرد: تو کیستی؟ گفت: من هفهاف بن مهند راسبی بصری هستم و برای یاری و نصرت حضرت حسین (ع) آمده‌ام.

در پاسخ هفهاف گفت: آیا هجوم قوم به خیمه و خرگاه حسین را نمی‌بینی؟! آیا نمی‌بینی چگونه یغماگران لباس خاندان پیامبر را می‌ربایند؟!

هفهاف، همین که این خبر تکان‌دهنده را شنید، شمشیر از غلاف برکشید و به سان شیر، بدون آن‌که احساس کند که در میان دشمن گرفتار است، به لشکر عمر سعد حمله کرد و هر که نزدش بود یا به نزدش می‌آمد بر زمین افکند، و جمعی را به هلاکت رساند تا آن‌که بدنش از زخم‌های وارده آغشته به خون گردید و تاب و توانش اندک گشت، گروهی او را محاصره کردند و از هر طرف بر او یورش بردند تا آن‌که او را به شهادت رساندند. بدین ترتیب او به آقا و مولایش امام حسین (ع) و یاران باوفایش ملحق شد[۲].

درباره هفهاف تنها مامقانی مطالب فوق را یادآور شده و در این باره سندی ارائه نداده و سایر ارباب مقاتل و مؤرخان نامی از این شهید نبرده‌اند، لذا صحت و سقم شهادت هفهاف به عهده راوی است.[۳]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۱۴۲۴-۱۴۲۵.
  2. تنقیح المقال، ج۳، ص۳۰۴.
  3. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۱۴۲۵-۱۴۲۶.