امام جواد در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی

مقدمه

امام ابوجعفر ثانی محمد بن علی(ع) ملقب به ابن‌الرضا^[۱]، جواد و تقی، نهمین پیشوای معصوم شیعیان است^[۲]. پدر ایشان امام علی بن موسی الرضا(ع) است و مادر ایشان به نام‌های ریحانه، سکینه^[۳]، سبیکه و خیزران خوانده شده و گفته شده وی از خاندان ماریه قبطیه از همسران پیامبر اکرم(ص) بوده است^[۴] و فاضل‌ترین بانوی زمان خود بود^[۵]. امام جواد(ع) در رجب (دهم رجب) یا رمضان سال ۱۹۵ هجری در مدینه زاده شد^[۶] و هفت سال و چند ماه زمان حیات پدر خود را درک کرد^[۷]. دوران امامت ایشان که در خردسالی به امامت رسید، نزدیک به نوزده سال بود^[۸]. در دوران امامت با مأمون (۱۹۳ - ۲۱۸ق) و معتصم عباسی(۲۱۸ - ۲۲۷)^[۹] معاصر بود و مأمون ایشان را در سال ۲۰۲ پس از شهادت امام رضا(ع)، از مدینه به بغداد مرکز خلافت عباسیان منتقل کرد^[۱۰].^[۱۱]

منابع

رضوی، سید عباس، مقاله «محمد بن علی»، دانشنامه امام خمینی ج۹

پانویس

↑ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۱، ص۴۹۴؛ ابن شهرآشوب، مناقب آل ابی‌طالب ج۴، ص۳۸۸.
↑ طبری امامی، محمدبن جریر، دلائل الامامه، ص۳۹۶؛ اربلی، علی بن عیسی، کشف الغمة فی معرفة الأئمة، ج۳، ص۱۳۵ - ۱۳۷؛ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار، ج۵۰، ص۱ و ۱۲ - ۱۳.
↑ طبری امامی، محمدبن جریر، دلائل الامامه، ص۳۹۶.
↑ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۱، ص۴۹۲؛ اربلی، علی بن عیسی، کشف الغمة فی معرفة الأئمة، ج۳، ص۱۳۵ و ۱۳۷؛ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار، ج۵۰، ص۱ - ۲.
↑ مسعودی، علی بن حسین، اثبات الوصیه، ص۲۱۶.
↑ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۱، ص۴۹۲؛ مفید، الارشاد، ج۲، ص۲۷۳؛ طوسی، مصباح‌المتهجد، ج۲، ص۸۰۵.
↑ طبری امامی، محمدبن جریر، دلائل الامامه، ص۳۹۴.
↑ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۱، ص۴۹۷.
↑ طبرسی، فضل بن حسن، إعلام الوری بأعلام الهدی، ج۲، ص۹۱.
↑ مسعودی، علی بن حسین، اثبات الوصیه، ص۲۲۰ - ۲۲۲؛ طبری امامی، محمدبن جریر، دلائل الامامه، ص۳۹۱؛ طباطبایی، ص۱۸۹.
↑ رضوی، سید عباس، مقاله «محمد بن علی»، دانشنامه امام خمینی ج۹ ص ۱۴۴.

[1] کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۱، ص۴۹۴؛ ابن شهرآشوب، مناقب آل ابی‌طالب ج۴، ص۳۸۸.

[2] طبری امامی، محمدبن جریر، دلائل الامامه، ص۳۹۶؛ اربلی، علی بن عیسی، کشف الغمة فی معرفة الأئمة، ج۳، ص۱۳۵ - ۱۳۷؛ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار، ج۵۰، ص۱ و ۱۲ - ۱۳.

[3] طبری امامی، محمدبن جریر، دلائل الامامه، ص۳۹۶.

[4] کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۱، ص۴۹۲؛ اربلی، علی بن عیسی، کشف الغمة فی معرفة الأئمة، ج۳، ص۱۳۵ و ۱۳۷؛ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار، ج۵۰، ص۱ - ۲.

[5] مسعودی، علی بن حسین، اثبات الوصیه، ص۲۱۶.

[6] کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۱، ص۴۹۲؛ مفید، الارشاد، ج۲، ص۲۷۳؛ طوسی، مصباح‌المتهجد، ج۲، ص۸۰۵.

[7] طبری امامی، محمدبن جریر، دلائل الامامه، ص۳۹۴.

[8] کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۱، ص۴۹۷.

[9] طبرسی، فضل بن حسن، إعلام الوری بأعلام الهدی، ج۲، ص۹۱.

[10] مسعودی، علی بن حسین، اثبات الوصیه، ص۲۲۰ - ۲۲۲؛ طبری امامی، محمدبن جریر، دلائل الامامه، ص۳۹۱؛ طباطبایی، ص۱۸۹.

[11] رضوی، سید عباس، مقاله «محمد بن علی»، دانشنامه امام خمینی ج۹ ص ۱۴۴.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]