امام باقر از دیدگاه اهل سنت
این مدخل زیرشاخهٔ بحث امام باقر است. امام باقر از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: امام باقر در کلام اسلامی - امام باقر در تاریخ اسلامی - امام باقر در معارف و سیره حسینی - امام باقر در معارف و سیره سجادی - امام باقر در معارف و سیره رضوی - امام باقر در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی - امام باقر از دیدگاه اهل سنت - پرسش مرتبط نداردمقدمه
بسیاری از محدثان و مورخان، دانش امام باقر(ع) را بی‌نظیر دانسته‌اند. سعید بن مسیب، عروة بن زبیر و ابن شِهاب زهری، از فقهای بزرگ مدینه، آن حضرت را شکافنده علوم می‌دانستند. ابن سعد او را ثقه و کثیر العلم و الحدیث دانسته است[۱]. عبدالله بن عطاء مکی گوید: من دانشمندان بسیاری دیده‌ام که دانش آنان در مقابل ابوجعفر محمد بن علی(ع) اندک است، سپس در ادامه گوید: حکم بن عتیبة (م ۱۱۵ق)[۲] از فقهای مشهور مدینه در مقابل ابوجعفر(ع) می‌نشست و علم می‌آموخت[۳]. ابن منظور گوید: وی علم را شکافت و به اصل آن پی برد و فروع آن را استنباط کرد و دامنه آن را گسترش داد[۴].
محمد بن طلحه شافعی، امام باقر(ع) را جامع علوم دانسته که دانش به واسطه او گسترش یافت[۵]. ابن حجر از امام به مانند کسی که زمین را می‌شکافد و گنج‌های پنهان آن را آشکار می‌کند یاد کرده که گنجینه‌های معارف، حقایق احکام، حکمت‌ها، نکات دقیق و لطیف دانسته تا چیزی بر کوردلان و خبیثان پنهان نباشد[۶].
زمخشری درباره علم آن حضرت، کلام خود امام را نقل کرد که فرمود: حق، من را به یاری خواست در حالی که باطل، آن را از درون فراگرفته بود، من پهلوی باطل را شکافتم تا چهره حق از حجابش بیرون کشیده و منتشر شد[۷].
برخی بزرگان اهل سنت از حضرت روایت می‌کردند، مانند: مالک بن انس، پیشوای مذهب مالکی، عطاء بن ابی رباح، فقیه مکه، سفیان ثوری، معروف به امیرالمؤمنین در حدیث، شعبه بن حجاج، محدث و مفسر بصره و نیز ایوب بن کیسان سختیانی، معروف به سیدالفقهاء.[۸]
منابع
پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، تاریخ اسلام بخش اول ج۲
پانویس
- ↑ ابن سعد، طبقات الکبری، ج۵، ص۳۲۴.
- ↑ طوسی (رجال، ص۱۳۱) او را از اصحاب امام باقر(ع) شمرده است.
- ↑ مفید، الارشاد، ج۲، ص۱۶۱.
- ↑ ابن منظور، لسان العرب، ج۴، ص۷۴.
- ↑ شافعی، مطالب السؤول، ص۲۷۷.
- ↑ هیثمی ابن حجر، الصواعق المحرقه، ص۲۰۱.
- ↑ زمخشری، ربیع الأبرار، ج۳، ص۱۵۵.
- ↑ پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، تاریخ اسلام بخش اول ج۲ ص ۲۲۴.