راه تشخیص صیحه آسمانی و شیطانی چیست؟ (پرسش)

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط HeydariBot (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۴ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۳:۲۷ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
راه تشخیص صیحه آسمانی و شیطانی چیست؟
موضوع اصلیبانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت
مدخل بالاترمهدویت / مقدمات ظهور امام مهدی / نشانه‌های ظهور / نشانه‌های حتمی ظهور / ندای آسمانی
تعداد پاسخ۱ پاسخ

راه تشخیص صیحه آسمانی و شیطانی چیست؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.

پاسخ نخست

حجت الاسلام و المسلمین علی اکبر مهدی‌پور، در کتاب «در آستانه ظهور» در این‌باره گفته است:

«خداوند منان از روی حکمت بالغه‌اش برای آزمون انسان‌ها در جهان خلقت عقل و نفس را در کنار هم آفریده و انسان را به پیروی عقل و دوری از نفس فرمان داده، در مقابلِ پیامبران الهی شیاطین انس و جن را قرار داده، راه و چاه را ارائه داده، قدرت تشخیص حق و باطل را در دسترس همگان قرار داده است. در هنگامه ظهور نیز در مقابل بانگ آسمانی، بانگ زمینی شیطان را خبر داده و به همگان هشدار داده، توسط پیشوایان معصوم به همه اخطار کرده که از بانگ اولی پیروی کرده، از بانگ دوم بیزاری بجویید. برای بانگ آسمانی نشانه‌های روشن تعیین کرده و برای همگان اطلاع‌رسانی کرده، از جمله:

  1. این بانگ از آسمان است و بانگ دوم از روی زمین.
  2. این بانگ از شش جهت انسان را فرا می‌گیرد و آن از یک سمت است.
  3. این بانگ همگان را به پیروی آل محمد و فرزندان علی فرا می‌خواند و آن به پیروی دشمنان دین.
  4. بانگ آسمانی در شب جمعه، شب بیست و سوم ماه رمضان است و آن بانگ در پایان روز بعد.
  5. این بانگ را همگان می‌شنوند، در همه تأثیر می‌گذارد و هر کسی به زبان مادری خودش، ولی آن بانگ چنین ویژگی‌هایی ندارد.

در احادیث فراوان تأکید شده که امر ما از خورشید روشن‌تر است[۱]، و لذا هر کس طالب حق باشد هرگز دچار شک و تردید نخواهد شد، آنهم با آنهمه اطلاع‌رسانی که به صورت کاملا شفاف بیان شده است»[۲].

پرسش‌های وابسته

پانویس

  1. شیخ صدوق، کمال الدین، ج ۲، ص ۶۵۰، ب ۵۷، ح ۴.
  2. مهدی‌پور، علی اکبر، در آستانه ظهور، ص .