ثابت بن ودیعه انصاری

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط Wasity (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۲ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۵۸ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

آشنایی اجمالی

وی از تیره بنی عمرو بن عوف از قبیله اوس بود[۱]. در نام خودش اختلاف نیست، ولی به سبب اختلاف در نام پدر و جدش، او را با عنوان‌های ثابت بن ودیعه[۲]، ثابت بن زید بن ودیعه[۳] و ثابت بن یزید بن ودیعه[۴] معرفی کرده‌اند. ضمن آنکه نام جدّ او را خذام[۵]، جذام[۶]، عمرو[۷] و وداعه[۸] نیز گفته‌اند، که این مورد آخر، اشتباه یا تصحیف ودیعه است. کنیه او را «ابوسعد»[۹] و «ابوسعید»[۱۰] آورده‌اند. به نظر ابن عبدالبر[۱۱]، ثابت بن ودیعه، همان ثابت بن یزید بن ردیعه بوده که به جدش، ودیعه، منسوب شده است. ابن حجر[۱۲]، ثابت بن ودیع بن خذام را از تیره بنی أمیة بن زید بن مالک می‌داند. از این رو، با اشاره به نظر ابن سعد که آنان را دو نفر دانسته و رد آن از سوی ابن اثیر، به دلیل اختلاف در نسب آنان و اینکه ودیعه پدر ثابت بن ودیعه است، اما ثابت بن یزید بن ودیعه را منسوب به مادرش ابن ودیعه گفته‌اند، میان ثابت بن ودیعة بن خذام و ثابت بن یزید بن ودیعه فرق گذاشته است[۱۳]. با توجه به اختلاف نظر صحابه‌نگاران در معرفی آنان و به سبب مشترک بودن برخی روایاتی که از آنان نقل شده است، تمایز بین آنان و تشخیص اینکه آنان یک نفرند یا بیشتر، بسیار دشوار، بلکه ناممکن است. اختلاف چنان است که به گفته ابن حجر[۱۴]، باوردی و ابونعیم، از ثابت بن یزید انصاری دیگری نام برده و خبری از او نقل کرده‌اند. براساس این خبر، هنگامی که ثابت بن یزید و برخی صحابه را در حال لهو دیدند و به آنان اعتراض کردند، آنان گفتند: در عروسی به ما اجازه لهو داده شده است[۱۵]. ابن حجر[۱۶] می‌گوید: کسی که ثابت بن یزید و ثابت بن ودیعه را دو نفر بداند، دچار توهم شده است؛ چرا که ابوداوود طیالسی همین خبر را از ثابت بن ودیعه نقل کرده است[۱۷].

به هر حال، از زندگی ثابت اطلاع چندانی نداریم. پدر وی، ودیعة بن خذام را از منافقان دانسته‌اند[۱۸]. به گفته ابن حجر[۱۹]، عسکری می‌گوید: او در خیبر حضور داشت و در جنگ صفین در کنار امام علی (ع) بود. ثابت را از صحابه ساکن کوفه دانسته‌اند[۲۰]؛ شاید بدان سبب که در پایان عمر خود در کوفه سکونت گزید[۲۱] او را از صحابه اهل مدینه نیز دانسته‌اند[۲۲]. با آنکه نام وی در شمار کسانی آمده که دو حدیث از رسول خدا (ص) نقل کرده‌اند[۲۳]، اما روایات بیشتری از او نقل شده است. یک روایت او درباره نهی از خوردن گوشت الاغ اهلی در غزوه خیبر است[۲۴] که آن را صحیح دانسته‌اند[۲۵]. وی در روایت دیگری که با اختلاف در تعابیر نقل شده، می‌گوید: با سپاهی[۲۶] همراه رسول خدا (ص) بودیم. تعدادی سوسمار شکار کردیم و آنها را پختیم و یکی از آنها را در برابر رسول خدا (ص) گذاشتیم تا میل کند. ایشان نخورد، ولی دیگران را نیز منع نکرد و فرمود: «گروهی از بنی اسرائیل مسخ شدند و به شکل حیوان درآمدند و ما نمی‌دانیم اینها همان گروه‌اند یا نه؟[۲۷]. همچنین از وی درباره فضیلت غسل روز جمعه و پوشیدن بهترین لباس در این روز روایتی از رسول خدا (ص) نقل شده است[۲۸]. نام وی در شمار کسانی که حدیث غدیر و نص رسول خدا (ص) بر امامت امام علی (ع) را نقل کرده‌اند نیز دیده می‌شود[۲۹].[۳۰]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۶، ص۱۲۱؛ ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۴۵۷.
  2. ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۴، ص۲۷۶؛ خلیفة بن خیاط، الطبقات، ص۲۲۹.
  3. خلیفة بن خیاط، الطبقات، ص۱۶۸؛ ابن قانع، معجم الصحابه، ج۱، ص۱۲۷؛ ابن عبد البر، ج۱، ص۲۸۰؛ به خطا وریعه، ر. ک: ذهبی، تجرید أسماء الصحابه تجرید أسماء الصحابه، ج۱، ص۶۲.
  4. خلیفة بن خیاط، الطبقات، ص۱۷۷؛ ابونعیم، معرفة الصحابه، ج۱، ص۴۷۱.
  5. ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۴، ص۲۷۶.
  6. ابن حبان، الثقات، الثقات، ج۳، ص۴۳؛ ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۴۵۹.
  7. خلیفة بن خیاط، الطبقات، ص۲۲۹.
  8. ابن حمزه حسینی، محمد بن علی، الإکمال فی ذکر من له روایة فی مسند الإمام أحمد، ص۶۰.
  9. ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۴، ص۲۷۶؛ طبرانی، المعجم الکبیر، ج۲، ص۸۰؛ ابونعیم، معرفة الصحابه، ج۱، ص۴۷۱.
  10. ابن حبان، الثقات، مشاهیر، ص۸۰؛ ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۱، ص۲۸۰.
  11. ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۱، ص۲۸۰.
  12. ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۱۳.
  13. برای اطلاع از شهرت وی به ابن ودیعه، ر. ک: بیهقی، احمد بن الحسین، السنن الکبری، ج۹، ص۳۲۵؛ مزی، تهذیب الکمال، ج۴، ص۳۸۲؛ ابن حجر، تهذیب التهذیب، ج۱، ص۱۴۸.
  14. ابن حجر، تهذیب التهذیب، ج۱، ص۵۳۷.
  15. نیز ر. ک: بیهقی، احمد بن الحسین، السنن الکبری، ج۷، ص۲۸۹؛ ابونعیم، معرفة الصحابه، ج۱، ص۴۷۱.
  16. ابن حجر، تهذیب التهذیب، ج۱، ص۵۳۷.
  17. ر. ک: طیالسی، سلیمان بن داوود، مسند، ص۱۶۹؛ ابن ابی شیبه، ج۳، ص۳۲۲.
  18. ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۴، ص۲۷۶؛ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۱۳.
  19. تهذیب التهذیب، ج۲، ص۱۶.
  20. ابن حبان، الثقات، ص۴۳؛ ابونعیم، معرفة الصحابه، ج۱، ص۴۷۱.
  21. ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۶، ص۱۲۱.
  22. ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۴۵۷.
  23. ابن حزم، تقریب التهذیب، ص۳۰۰؛ ابن جوزی، ابوالفرج، تلقیح فهوم اهل الأثر، ص۳۷۵.
  24. ر. ک: بخاری، التاریخ الکبیر ج۲، ص۱۷۰.
  25. ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۱، ص۲۸۱؛ ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۴۵۷.
  26. به ظاهر در غزوه خیبر، ر. ک: بخاری، التاریخ الکبیر ج۲، ص۱۷۰.
  27. ابوداوود، سلیمان بن اشعث، سنن، ج۲، ص۲۰۷؛ نسائی، احمد بن شعیب، سنن، ج۷، ص۱۹۹؛ ابن سلمه، احمد بن محمد، شرح معانی الآثار، ج۴، ص۱۹۷.
  28. ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۶، ص۱۲۱.
  29. ابن طاووس، طرائف، ص۱۴۱.
  30. خانجانی، قاسم، مقاله «ثابت بن ودیعه انصاری»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص ۳۰۸.