الگو:صفحهٔ اصلی/پرسش برگزیده
وظیفه مردم در عصر غیبت کبری برای برپایی عدالت چیست؟
عدل به معنی قراردادن هر چیز در جایگاه خودش است. برپاداشتن عدالت از سوی مردم یکی از اهداف بزرگ بعثت انبیاست و این مسئولیتی است که اختصاص به دوره و شرایط خاص ندارد و همه مؤمنان در همیشه تاریخ موظف به انجام آن هستند.
یکی از بزرگ ترین مصادیق برپایی عدالت در حوزۀ اجتماع در عصر غیبت، تشکیل حکومت دینی است، حکومتی که بر پایه موازین دین شکل می‌‌گیرد و می‌‌کوشد عدالت را در حوزۀ اجتماع زنده کند. در تقسیم‌بندی عدالت باید گفت عدالت در تمامی زمان‌ها (عصر حضور و غیبت) منحصر در یک موضوع مانند اقتصاد نیست، بلکه در تمام حوزه‌ها جریان دارد: از جمله: در حوزۀ اعتقاد، حوزۀ فرهنگ، حوزه اجتماع، حوزۀ اقتصاد، خانواده، سیاست، عدالت در حوزۀ طبیعت و محیط زیست و در برابر دشمن. اما مسئله ای که سبب می‌‌شود عدالت در زمان غیبت حساس‌تر به نظر بیاید و جزء وظایف اصلی منتظران قرار بگیرد این است که ظلم در زمان غیبت به خاطر نبود امام و مدعیانی که به دروغ ادعای ادارۀ جامعه را دارند بسیار بیشتر است، چنانکه امام صادق (ع) در روایتی فرمودند: «این امر (یعنی دولت حضرت مهدی) وجود پیدا نخواهد کرد تا هیچ گروهی باقی نمانند مگر اینکه بر مردم حکومت کرده باشند؛ تا کسی نگوید: اگر ما حکومت می‌‌کردیم، به عدالت رفتار می‌‌کردیم. بعد از حکومت مدعیان قائم ما قیام به حق و عدالت خواهد کرد».
بنابراین نه تنها عزلت نشینی و گوشه‌گیری در زمان غیبت امری مذموم است، بلکه ایجاد عدالت‌طلبی در زمان غیبت اهتمام ویژه ای را از جانب منتظرین می‌‌طلبد چراکه ظلم و ستم در زمان غیب بیش از زمان‌هایی است که امام در آن زمان حضور دارد. البته باید به این نکته توجه داشت که برپایی عدالت در زمان غیبت توسط منتظران به این معنا نیست که عدالت تام و کامل در زمان غیبت اجرایی شود، چراکه چنین امری به خاطر ضعف وجودی آنها ناممکن است، اما منتظرین بر اساس وظیفه ای که نسبت به مقولۀ عدالت در زمان غیبت دارند باید به اندازۀ توانشان تمام تلاششان را برای برپایی عدالت در تمام حوزه‌ها بکار گیرند.