تبری در کلام اسلامی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Bahmani (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۸ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۵۷ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

دیدگاه مؤمن الطاق در تبری جستن از خلفاء

منابع

پانویس

  1. کلینی، الکافی، ج۸، ص۲۹۶.
  2. ابن الدمیاطی، المستفاد من ذیل تاریخ بغداد، ج۲، ص۸۶.
  3. «آنگاه که آن دو در غار بودند همان هنگام که به همراهش می‌گفت: مهراس که خداوند با ماست» سوره توبه، آیه ۴۰.
  4. ر. ک: ابن حزم، الفصل فی الملل و الاهواء و النحل، ج۴، ص۱۸۱؛ ذهبی، تاریخ إسلام، ج۱۱، ص۱۸۲؛ ابن حجر، لسان المیزان، ج۵، ص۱۰۸.
  5. طبرسی، الاحتجاج، ج۲، ص۳۷۸ و ۳۷۹.
  6. مرزبانی، مختصر اخبار شعراء الشیعه، ص۸۷.
  7. «پس هر که از من پیروی کند از من است» سوره ابراهیم، آیه ۳۶.
  8. در واقع اگر می‌خواست از هر دو بیزاری بجوید باید می‌گفت: أنا من علی و عثمان بریٌ.
  9. اقوام کرباسی، اکبر، مؤمن الطاق، ص۲۱۰-۲۱۲.