حجة الوداع در معارف و سيره علوی

امام علی در حجة الوداع

مسلمانان با دل‌هایی سرشار از شور و اشتیاق برای انجام مراسم عبادی سیاسی که تاریخ تا آن زمان نظیر آن را سراغ نداشت، رهسپار مکه گردیدند.

کاروان پیامبر اکرم (ص) در اواخر ذی قعده سال دهم هجری برای انجام مناسک حج به سمت مکه حرکت کرد، این مراسم با انبوه جمعیتی که از گوشه و کنار جزیرة العرب گرد آمده بود و یک هدف، آنان را زیر پرچم اسلام جمع کرده و یک شعار الهی: «لَبَّيْكَ اللَّهُمَّ لَبَّيْكَ لَبَّيْكَ لَا شَرِيكَ لَكَ لَبَّيْكَ إِنَّ الْحَمْدَ وَ النِّعْمَةَ لَكَ وَ الْمُلْكَ لَا شَرِيكَ لَكَ لَبَّيْكَ‌» را سر می‌دادند، انجام پذیرفت.

پیامبر اکرم (ص) طی نامه‌ای به علی (ع) در یمن به او دستور داد برای انجام حج همراه با او به وی بپیوندد. در پی این فرمان علی (ع) همراه با غنایم و پارچه‌های غنیمتی که بدان‌ها دست یافته بود به سرعت از یمن خارج و زمانی که رسول خدا (ص) در آستانه ورود به مکه قرار داشت به دیدار آن حضرت نائل و از دیدن وی شاد و مسرور گشت و او را در جریان اموری که در یمن انجام داده بود قرار داد، پیامبر اکرم (ص) از شنیدن آنها شادمان گشت و به علی (ع) فرمود: به چه نیتی احرام بستی؟

عرض کرد: ای رسول خدا! شما کیفیت احرام خویش را برایم مرقوم نفرمودی و من نیز از آن آگاه نبودم. ازاین‌رو، به نیت شما نیت کردم و عرضه داشتم: خدایا! احرام می‌بندم همانند احرام پیامبرت و ۳۴ شتر برای قربانی با خود آورده‌ام. رسول خدا (ص) فرمود: الله اکبر! من نیز ۶۶ شتر برای قربانی آورده‌ام، بنابراین، تو در انجام حج و مناسک و قربانی، با من شریک هستی، اکنون بر احرام خود باقی بمان و به سمت سپاهیانت برگرد، و آنان را به سرعت به سوی مکه گسیل دار تا در این شهر گردهم آییم، وقتی لشکریان علی (ع) به نزدیکی مکه رسیدند حضرت فردی از جمع آنان را بر سپاه گمارد و خود برای ورود به مکه بر آنها پیشی گرفت^[۱].

پیامبر اسلام (ص) مناسک عمره و حج را به اتفاق علی (ع) انجام داد و در ارتباط با قربانی فرمود: همه سرزمین منی، قربانگاه به شمار می‌آید و با دست مبارک خویش ۶۳ و علی (ع) ۳۷ شتر، جمعا صد شتر قربانی کردند و سپس مردم گرد هم آمده و رسول خدا (ص) با آنان مشروحا سخن گفت و مسلمانان را پند و موعظه نمود^[۲]. رسول اکرم (ص) همراه با مسلمانان اعمال خود را در منی به پایان رسانده و به مکه بازگشت و وارد مسجد الحرام شد و طواف وداع انجام داد و سپس راهی مدینه گردید^[۳].

منابع

حکیم، سید منذر، ‌پیشوایان هدایت ج۲

پانویس

↑ ارشاد مفید، ج۱، ص۱۷۲؛ سیره نبوی ابن کثیر، ج۴، ص۲۰۵.
↑ سیره حلبی، ج۳، ص۲۸۳؛ سیره نبوی ابن کثیر، ج۴، ص۲۹۱.
↑ حکیم، سید منذر، ‌پیشوایان هدایت ج۲ ص ۱۴۱.

[1] ارشاد مفید، ج۱، ص۱۷۲؛ سیره نبوی ابن کثیر، ج۴، ص۲۰۵.

[2] سیره حلبی، ج۳، ص۲۸۳؛ سیره نبوی ابن کثیر، ج۴، ص۲۹۱.

[3] حکیم، سید منذر، ‌پیشوایان هدایت ج۲ ص ۱۴۱.

[۱]

[۲]

[۳]