برداشت‌های تربیتی دعای سلامتی امام زمان (مقاله)

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط Wasity (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۹ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۳۳ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
برداشت‌های تربیتی دعای سلامتی امام زمان
زبانفارسی
نویسندهسید محمد رضا موسوی‌نسب، مهدی مطهری
موضوعامام مهدی
مذهبشیعه
منتشر شده درفصلنامه پژوهش‌های مهدوی
محل نشرقم، ایران
تاریخ نشرپاییز ۱۳۹۲
شماره۶
تعداد صفحات۲۴
شماره صفحاتاز صفحه ۱۱۷ تا ۱۴۰ مجله
ناشر الکترونیکپایگاه مجلات تخصصی نور

برداشت‌های تربیتی دعای سلامتی امام زمان عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی به بررسی دعای سلامتی امام زمان می‌پردازد. این مقاله ۲۴ صفحه‌ای به قلم سید محمد رضا موسوی‌نسب و مهدی مطهری نگاشته شده و در نشریه پژوهش‌های مهدوی (شماره ۶، پاییز ۱۳۹۲) منتشر گشته است[۱].

چکیده مقاله

نویسنده این مقاله می‌نویسد: «نیایش و دعا زیباترین شکل ارتباط با خالق هستی به شمار می‌رود. در فرهنگ شیعه دعاهای بسیاری با مفاهیمی گوناگون وارد شده است. دعای سلامتی امام زمان (اللهم کن لولیک) از رایج‌ترین دعاهاست و به ولایت و امامت امام زمان (مربوط می‌شود. محتوای این دعا اراده الهی در عنایت به ولی خود و تحقق حکومت جهانی او را یاد آور می‌شود و همه نسل‌ها را برای سهیم شدن در این سنت الهی و زمینه‌سازی برای ظهور دعوت می‌کند.نوشتار حاضر همگام با بررسی تک‌تک عبارات این دعا، به برداشت‌های تربیتی در حوزه شناختی، گرایشی و رفتاری پرداخته است. تربیت اعتقادی یعنی شناخت خداوند متعال و مقام ولایی امام عصر (به عنوان حجت الهی و انسان کامل، نخستین آموزه‌های این دعا به شمار می‌روند. تربیت روح سپاس و ستایش از ولی‌نعمت و ایجاد محبت و دوستی، بعد عاطفی منتظر را پرورش می‌دهند. رشد معرفتی و محبتی، وظیفه منتظر را در تربیت خود و دیگران مشخص می‌کند و او را برای حمایت کردن، فدا شدن و یاری امام زمانزمینه‌سازی جامعه برای ظهور ایشان آماده می‌سازد و از این راه، به تربیت اجتماعی و سیاسی می‌پردازد. بر این اساس، فلسفه تربیت مهدوی از نظر مبانی الهیاتی، با پذیرش امامت و ولایت امام عصر(و تشخیص و عمل به وظیفه همراه است. بنابراین در راستای تربیت انسان‌های منتظر و زمینه‌ساز برای ظهور، تربیت باید الهی و ولایی، و بر پایۀ دلیل و حجت و نیز شناخت‌محور و محبت‌محور همگام با مسئولیت‌پذیری باشد».

فهرست مقاله

دربارهٔ پدیدآورندگان

پانویس

دریافت متن