افضلیت امام حسن عسکری

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Jaafari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۸ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۰۹:۴۹ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث امامت است. "افضلیت امام حسن عسکری" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل افضلیت امام حسن عسکری (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

برتری و تقدم حضرت امام جواد (ع) بر دیگران در کمالاتی که لازمه مقام امامت است –علاوه بر آنچه گذشت- مستند به سخنان اهل بیت (ع) و اعتراف دیگران می‌باشد. امام هادی (ع) خطاب به یکی از اصحابش می‌نویسد: "أبو محمد ابنی أنصح آل محمد غریزة و أوثقهم حجة و هو الأکبر من ولدی و هو الخلف و إلیه ینتهی عری[۱] الإمامة و أحکامها فما کنت سائلی فسله عنه فعنده ما یحتاج إلیه"[۲].

حارث بن سعید بن قیس از امیرالمومنین علی و جابر بن عبدالله انصاری هر دو از نبی اکرم (ص) نقل کرده‌اند که فرمود: "أنا واردکم علی الحوض و أنت یا علی الساقی و الحسن الرائد و الحسین الآمرو علی بن الحسین الفارط و محمد بن علی الناشر و جعفر بن محمد السائق و موسی بن جعفر محصی المحبین و المبغضین و قامع المنافقین و علی بن موسی مزین المؤمنین و محمد بن علی منزل أهل الجنة فی درجاتهم و علی بن محمد خطیب شیعتهم و مزوجهم الحور و الحسن بن علی سراج أهل الجنة یستضیئون به و الهادی المهدی شفیعهم یوم القیامة حیث لا یأذن إلا لمن یشاء و یرضی"[۳].

امام عسکری از نظر دیگران: در سخنان اهل سنت درباره تقدیم و برتری امام عسکری (ع) اعتراف شده است[۴] که به دو مورد اکتفا می‌شود: ابن طلحه شافعی (م ۶۵۲) درباره امام عسکری (ع) می‌گوید: "و أما مناقبه فاعلم أن المنقبة العلیا و المزیة الکبری التی خصه الله (عزو علا) بها و قلده فریدها و منحه تقلیدها، و جعلها صفة دائمة لا یبلی الدهر جدیدها و لا تنسی الألسن تلاوتها و تردیدها، أن المهدی محمدا نسله المخلوق منه و ولده المنتسب إلیه و بضعته المنضلة عنه"[۵].

ابن صباغ مالکی (م ۸۵۵) درباره امام عسکری می‌گوید: "مناقب سیدنا أبی محمد الحسن العسکری دالة علی أنه السری ابن السری، فلا یشک فی إمامته أحد و لا یمتری، و اعلم إن بیعت مکرمة فسواه بایعها و هو المشتری، واحد زمانه من غیر مدافع، و یسبح وحده من غیر منازع، و سید أهل عصره، و إمام أهل دهره، أقواله سدیدة، و أفعاله حمیدة، و إذا کانت أفاضل زمانه قصیدة فهو فی بیت القصیدة، و إن انتظموا عقدا کان مکانه الواسطة الفریدة، فارس العلوم الذی لا تجاری، و مبین غوامضها فلا یحاول و لا یماری، کاشف الحقائق بنظره الصائب، مظهر الدقائق بفکره الثاقب، المحدث فی سره بالامور الخفیات، الکریم الأصل و النفس و الذات، تغمده الله برحمته و أسکنه فسیح جنابه بمحمد (ص) آمین"[۶][۷].

پرسش‌های وابسته

منابع

جستارهای وابسته

منبع‌شناسی جامع افضلیت امام حسن عسکری


پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. العری بضم العین و فتح الراء جمع العروة بالضم و السکون معروف و الإضافة لامیة أو بیانیة.
  2. کافی، ج ۱، ص ۳۲۷. پسرم ابومحمد، از نظر غریزه خیرخواه‌ترین افراد آل محمد و از نظر حجت و برهان معتبرترین ایشان است، او پسر بزرگتر و جانشین من است رشته‌ها و احکام امامت به او می‌رسد، پس هر چه می‌خواهی از من بپرسی از او بپرس که تمام احتیاجات شما نزد اوست (نه نزد پسر دیگرم جعفر).
  3. مناقب آل أبی طالب (ع)، ج ۱، ص ۲۹۲. از همان کتبا از سعید بن قیس از علی (ع) از پیامبر اکرم نقل می‌کند که فرمود من جلوتر از شما وارد حوض می‌شوم و تو یا علی ساقی هستی و حسن مدافع و حسین امر کننده و علی بن الحسین پیشرو و محمد بن علی ناشر و جعفر بن محمد رهبر و موسی بن جعفر شماره بردار دوستان و دشمنان و از بین- برنده منافقین و علی بن موسی زینت بخش مؤمنین و محمد بن علی جای دهنده مؤمنین است در درجه خود در بهشت علی بن محمد سخنگوی شیعیان و به ازدواج درآورنده حور العین حسن بن علی چراغ بهشتیان که از نور ایشان استفاده می‌کنند و هادی مهدی شفیع آن‌ها است روز قیامت موقعی که اجازه داده نمی‌شود مگر برای کسی که خدا بخواهد.
  4. ر.ک: إحقاق الحق و إزهاق الباطل، ج ۱۲، ص ۴۵۸.
  5. مطالب السئول، ابن طلحة الشافعی، ص ۳۰۹ الباب الحادی عشر فی أبی محمد الحسن بن علی ((ع)).
  6. الفصول المهمة، ابن صباغ المالکی، ج ۲، ص ۱۰۹۴ الفصل الحادی عشر فی ذکر أبی محمد الحسن الخالص بن علی العسکری (ع) و هو الإمام الحادی عشر و تاریخ ولادته و وقت وفاته و ذکر ولده و نسبه و کنیته و لقبه و غیر ذلک مما یتصل به.
  7. زهادت، عبدالمجید، معارف و عقاید ۵، جلد ۲ ص ۹۳-۹۵.