بحث:برای یاری امام مهدی چه باید کرد؟ (پرسش)
نویسنده: آقای واثق
پاسخ اجمالی
انواع یاری امام زمان(ع)
- یاری امام عصر(ع) می‌تواند به چند صورت باشد:
- یاری قلبی: کمترین مرتبۀ یاری آن حضرت، اعتقاد قلبی به امامت و تسلیم قلبی به ولایت اوست؛ زیرا اعتقاد به امامت ایشان، از ارکان اعتقادی دین اسلام است که مرگ بدون آن، از نوع مرگ ضلالت و جاهلیت است. باید تلاش کرد تا غفلت از امام زمان ـ که در جامعۀ امروزی عمومیت یافته ـ دامنگیر نشود[۱]. البته یاری قلبی و آماده‌سازی قلب که یکی از مهم‌ترین ساحت‌های وجودی انسان در خدمت ولیّ الله است، مصادیق متعددی دارد که اگر این مصادیق در جان و دل کسی رسوخ پیدا کند، باطن و عمق وجود شخص، آمادۀ سربازی و یاری ولیّ خدا می‌گردد و در فتنه‌ها و لغزش‌گاه‌ها ثابت قدم و پابرجا می‌ماند[۲]. برخی از مصادیق یاری قلبی امام زمان(ع) عبارت است از:
- معرفت بیشتر و عمیق‌تر به امام(ع) و اهداف ایشان: معرفت به اینکه امروز ایشان از شیعیان چه توقعی دارند و با توجه به امکانات بسیاری که در اختیار آنهاست چه باید بکنند. معرفت به عهدی که از عالم میثاق با ولایت و صاحبان ولایت بسته‌اند و در دعای عهد و برخی دیگر از دعاها آن را تجدید می‌کنند. عهدی که طبق توقیع شریف آن حضرت، اگر شیعیانش یکدل و یکپارچه بر آن ثابت قدم بودند فرج به تأخیر نمی‌افتاد: «اگر شیعیان ما ـ که خداوند توفیق طاعتشان دهد ـ در وفای به عهدی که دارند همدل و متحد بودند، سعادت دیدار و فرج ما عقب نمی‌افتاد»[۳].[۴]
- نیّت و آرزوی سربازی تا شهادت: یکی دیگر از مصادیق یاری قلبی امام عصر(ع) نیّت و عزم جدی بر نصرت حضرت تا پای جان و آرزوی مقام شهادت در رکاب اوست: «خداوندا، مرا از انصار و یاران و از کسانی که از او دفاع می‌کنند و در حضورش به شهادت می‌رسند قرار ده!»[۵] این تلقین و تمرین قلبی، در آمادگی و رشد و پرورش مؤمن بسیار مؤثر است. به طور کلی همان‌طور که آرزوها و تمنیّات هر کسی متناسب با شخصیت و شاکلۀ درونی اوست و ریشه در ذات و صفات درونش دارد، متقابلاً همین آرزوها و درخواست‌های قلبی همت و در نهایت شخصیت انسان را شکل می‌دهد[۶].
- محبت و دلدادگی: یکی دیگر از مصادیق یاری قلبی امام عصر(ع) که از وظایف ایمانی هر انسان معتقد و متدینی است، محبت و مودت حضرت ولی عصر(ع) و دلدادگی به آن مظهر خوبی‌هاست. بدون تردید آنکه از اعماق قلب شیفتگی و دلدادگی نسبت به حضرتش نداشته باشد، نمی‌تواند سرباز خوبی برای او باشد[۷].
- یاری زبانی: باید بدون هراس از سرزنش تبهکاران و بی‌دینان، در نشر فرهنگ مهدویت کوشید. بهترین یاری زبانی رفتن به سراغ ایتام آل محمد(ع) است و تقویت عقیدۀ شیعیان و جوانانی را که از مشاهده امامشان محرومند، با ذکر دلایل تا در مسیر امامت و ولایت استوار بمانند و طعمۀ شیادان نشوند[۸]. نکته بسیار مهم این است که یاری امام زمان(ع) تنها در زمان ظهور حضرت نخواهد بود، بلکه در دورۀ غیبت هم راه یاری رساندن برای همه باز است؛ البته این به تناسب موقعیت افراد فرق می‌کند. برای مثال، یکی از راه‌های یاری امام زمان(ع) این است که دوستان آن حضرت زیاد شوند و این هدف مقدس از راه‌های گوناگون قابل دستیابی است؛ مثل زنده نگه داشتن یاد و نام امام زمان در محیط و جمع فامیل و دوستان و همسایگان، همچنین دور نگه داشتن دوستان و فامیل از بدی‌هایی مانند گناه و فساد که آنها را از امام زمان(ع) و دوستی آن حضرت جدا می‌کند. پس باید با روی خوش، نصیحت، دل‌سوزی و عمل‌کرد زیبا، در ساختن خود و دیگران گام برداشت و از امر به معروف و نهی از منکر خسته و آزرده نشد[۹].
- یاری عملی: باید با تهذیب نفس در حیطۀ فردی و یاری عالمان دینی در حیطه اجتماعی، به تحقق آرمان‌های امام عصر(ع) کمک کرد. امام صادق(ع) فرمود: «کسی که دوست دارد از یاران قائم(ع) باشد، پس منتظر بماند و به پرهیزکاری و روش‌های نیک خو بگیرد. اگر او بمیرد و بعد از او قائم(ع) قیام کند، برای او پاداش کسی خواهد بود که آن حضرت را درک کرده باشد. بنابراین (در عمل به دین)، جدیت و تلاش کنید؛ و ای گروهی که مورد عنایت و رحمت خدا هستید (پاداش الهی) گوارایتان باد!»[۱۰] در فرازی از دعای ندبه آمده است: «(بار خدایا) ما را بر ادای حقوق او، سعی و کوشش در پیروی او و دوری از عصیان و سرکشی او، یاری فرما»[۱۱].[۱۲]
- از راه‌های یاری امام زمان(ع) این است که وقتی دیگران شیعیان را دوست‌دار و مرید امام زمان(ع) می‌شناسند، آنها نباید کاری کنند که سبب نفرت دیگران از دین و پیشوایان دینی بشود، همان‌گونه که در روایات آمده است: «برای ما زینت باشید، نه مایه ننگ و زشتی»[۱۳].[۱۴]
پاسخ تفصیلی ندارد
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ ر.ک: علی‌نوری، علی رضا، فرهنگ مهدویت و انتظار، ص ۶۱.
- ↑ ر.ک: عالی، مسعود، مسأله مهدویت ۱، ص۲۳۶، ۲۳۸.
- ↑ «وَ لَوْ أَنَّ أَشْیَاعَنَا وَفَّقَهُمْ اللَّهُ لِطَاعَتِهِ عَلَی اجْتِمَاعٍ مِنَ الْقُلُوبِ فِی الْوَفَاءِ بِالْعَهْدِ عَلَیْهِمْ لَمَا تَأَخَّرَ عَنْهُمُ الْیُمْنُ بِلِقَائِنَا...»؛ طبرسی، الاحتجاج، ج۲، ص۴۹۹؛ مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج۵۳، ص۱۷۷.
- ↑ ر.ک: عالی، مسعود، مسأله مهدویت ۱، ص۲۳۶، ۲۳۸.
- ↑ «اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی مِنْ أَنْصَارِهِ وَ أَعْوَانِهِ وَ الذَّابِّینَ عَنْهُ... وَ الْمُسْتَشْهَدِینَ بَیْنَ یَدَیْهِ»؛ المصباح للکفعمی، ص۵۵۱.
- ↑ ر.ک: عالی، مسعود، مسأله مهدویت ۱، ص۲۳۶، ۲۳۸.
- ↑ ر.ک: عالی، مسعود، مسأله مهدویت ۱، ص۲۳۶، ۲۳۸.
- ↑ ر.ک: علی‌نوری، علی رضا، فرهنگ مهدویت و انتظار، ص ۶۱.
- ↑ ر.ک: پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص ۴۲۶.
- ↑ «مَنْ سَرَّهُ أَنْ یَکُونَ مِنْ أَصْحَابِ الْقَائِمِ فَلْیَنْتَظِرْ وَ لْیَعْمَلْ بِالْوَرَعِ وَ مَحَاسِنِ الْأَخْلَاقِ وَ هُوَ مُنْتَظِرٌ فَإِنْ مَاتَ وَ قَامَ الْقَائِمُ بَعْدَهُ کَانَ لَهُ مِنَ الْأَجْرِ مِثْلُ أَجْرِ مَنْ أَدْرَکَهُ فَجِدُّوا وَ انْتَظِرُوا هَنِیئاً لَکُمْ أَیَّتُهَا الْعِصَابَةُ الْمَرْحُومَةُ»، غیبت نعمانی، ص۲۰۰.
- ↑ "وَ أَعِنَّا عَلَی تَأْدِیَةِ حُقُوقِهِ إِلَیْهِ وَ الاجْتِهَادِ فِی طَاعَتِهِ وَ اجْتِنَابِ مَعْصِیَتِهِ".
- ↑ ر.ک: علی‌نوری، علی رضا، فرهنگ مهدویت و انتظار، ص ۶۱.
- ↑ «کونوا لنا زینا و لا تکونوا علینا شینا»؛ مجلسی، محمد باقر، بحارالأنوار ج ۶۵ ص ۱۵۱.
- ↑ ر.ک: پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص ۴۲۶.