حرکت به نفع دیگران

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Wasity (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۷ فوریهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۹:۲۲ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
مدخل‌های وابسته به این بحث:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل حرکت به نفع دیگران (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. «و هر جا باشم مرا خجسته گردانیده و تا زنده‌ام به نماز و زکاتم سفارش فرموده است» سوره مریم، آیه ۳۱.
  2. «باری، کف، کنار می‌رود اما آنچه مردم را سودمند افتد در زمین باز می‌ماند» سوره رعد، آیه ۱۷.
  3. حسن بحرانی، تحف العقول، ترجمه کمره‌ای، ص۴۸.
  4. شیخ حر عاملی، آداب معاشرت از دیدگاه معصومین(ع)، ترجمه محمد علی فارابی، یعسوب عباسی علی کمر، ص۱۷۱.
  5. به نظر می‌رسد که «اصل حرکت به نفع مردم» با اصل «اهتمام به امور مسلمین» بسیار نزدیکند. ملااحمد نراقی می‌نویسد: «همه مردمان، بندگان خداوند منان‌اند و هر که با بنده کسی نیکی کند همانا به او کرده است، بلکه بسا باشد که مولا از نیکی کردن به بنده او خشنودتر می‌شود از نیکی کردن به خود او. پس کسی که خدا را جوید در کارگزاری بندگان او نهایت اهتمام به جا می‌آورد. پیامبر(ص) می‌فرمایند: «هر که اهتمام در امور مسلمانان نداشته باشد مسلمان نیست». (معراج السعاده، ص۳۸۷). میرزا حسین نوری نیز می‌نویسد: «براساس روایتی از پیامبص خدمت‌رسانی به مردم در کنار ایمان به خدا، قرار گرفته و در مقابل، زیان رساندن به مردم در عرض شرک به خداوند است». (مستدرک الوسائل، ج۱۲، ص۳۹۰). امام سجاد(ع) صل در دعای بیست و هفتم و در فراز یکم و دوم آن می‌فرمایند: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ حَصِّنْ ثُغُورَ الْمُسْلِمِينَ بِعِزَّتِكَ، وَ أَيِّدْ حُمَاتَهَا بِقُوَّتِكَ، وَ أَسْبِغْ عَطَايَاهُمْ مِنْ جِدَتِكَ. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ كَثِّرْ عِدَّتَهُمْ، وَ اشْحَذْ أَسْلِحَتَهُمْ، وَ احْرُسْ حَوْزَتَهُمْ، وَ امْنَعْ حَوْمَتَهُمْ، وَ أَلِّفْ جَمْعَهُمْ، وَ دَبِّرْ أَمْرَهُمْ، وَ وَاتِرْ بَيْنَ مِيَرِهِمْ، وَ تَوَحَّدْ بِكِفَايَةِ مُؤَنِهِمْ، وَ اعْضُدْهُمْ بِالنَّصْرِ، وَ أَعِنْهُمْ بِالصَّبْرِ، وَ الْطُفْ لَهُمْ فِي الْمَكْرِ» ؛ خداوندا بر محمد و خاندانش درود فرست و به عزت خود، مرزهای مسلمانان را استوار فرما و به قدرت خویش، نگهبانان آن را یاری ده و از دارایی خویش، بخشش‌های آنان را فراوان ساز. بارخدایا بر محمد و آل او درود فرست؛ و عده و شمارش (جماعت و گروه) ایشان را بسیار فرما؛ و سلاح‌ها (ابزار جنگ مانند شمشیر و نیزه و تیر) آنان را تیز و بران نما؛ و حدود و اطراف ایشان را نگهداری کن؛ و اطراف را محکم گردان؛ و گروهشان را پیوند و آشنایی ده؛ و کارشان را شایسته فرما؛ و آذوقه‌هاشان را پی در پی برسان؛ و سختی‌هایشان را به تنهایی کارگزاری کن؛ و ایشان را به یاری کردن و کمک و به شکیبایی همراهی و در مکر و فریب (ایشان به دشمنانشان) دقت نظر عطا فرما. که در این عبارت دغدغه مهم امام(ع) امور مسلمین است.
  6. احمدوند، فردین، مکارم اخلاق در صحیفه، ص۴۲۲-۴۲۳.
  7. احمدوند، فردین، مکارم اخلاق در صحیفه، ص۴۲۳-۴۲۴.
  8. شیخ حسین بحرانی، سلوک عرفانی در سیره اهل البیت(ع)، ترجمه علی شیروانی، ص۷۸ – ۷۹.
  9. احمدوند، فردین، مکارم اخلاق در صحیفه، ص۴۲۴.