سوید بن غفله جعفی در تراجم و رجال

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Msadeq (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۵۳ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث سوید بن غفله جعفی است. "سوید بن غفله جعفی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

سوید و خبر از طعام علی(ع)

  • عمران بن مسلم از سوید بن غفله (و به قولی علقمه)[۷] نقل می‌کند که در شهر کوفه به خانه حضرت علی(ع) رفتم - زمانی که امام(ع) بر جهان اسلام حکومت داشت - دیدم کاسه ماست ترشیده‌ای برابرش بود که از شدت ترشی، بوی آن را احساس می‌کردم، و گرده نانی از جو در دست داشت که سبوس‌های جو روی آن بود، و به قدری خشکیده بود که آن را با زور می‌شکست و گاهی هم از زانوی خود برای شکستن آن نان کمک می‌گرفت. من به او فضه که کنار امام(ع) ایستاده و تماشا می‌کرد، گفتم، آیا در مورد این پیرمرد از خدا نمی‌ترسید؟ مگر نمی‌توانید آرد نانش را الک کنید - تا بشود راحت‌تر خورده شود - فضه گفت: خوش نداریم اجیر باشیم و خلاف دستور عمل کنیم، چون از هنگامی که در خدمت امام(ع) هستیم از ما عهد گرفته که آردی را برای او الک نکنیم و نخاله‌اش را نگیریم.
  • سوید می‌گوید: حضرت علی(ع) سخن فضه را شنید، به او فرمود: "چه می‌گویی؟" گفت: از سوید بپرسید! حضرت به من فرمود: "به او چه گفتی؟" موضوع آرد را به حضرت عرض کردم، حضرت با شنیدن این دلسوزی گریست و فرمود: "پدر و مادرم به فدای آن کسی که هیچ گاه سه روز پیاپی از نان گندم سیر نشد منظور تا دنیا رفت و هرگز آردی را که او نانش را می‌خورد نخاله‌اش را نگرفته و حضرت علی(ع) رسول خدا(ص) بود[۸].[۹]

سوید و نقل خبر غیبی از علی(ع)

وفات سوید

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. اسد الغابه، ج۳، ص۳۷۹.
  2. رجال برفی، ص۴.
  3. رجال طوسی، ص۴۳، ش۴.
  4. الاختصاص ص۳.
  5. سفینة البحار، ج۱، ص۶۷۱، ماده سود.
  6. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۶۹۳.
  7. سوید بن غفله همان سوید علقمه است که نام پدرش در تاریخ دو گونه آمده است.
  8. «بأبی وأمی من لم یشبع ثلاثة متوالیة، من خبز حتی فارق الدنیا ولم ینحل دقیقة»؛ شرح ابن ابی الحدید، ج۲، ص۲۰۱ ور. ک: سفینة البحار ثابت، ج۱ فرزند، ص۶۷۱ ماده سود.
  9. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۶۹۳-۶۹۴.
  10. ثابت ثمالی ظاهرا همان ابو حمزه ثمالی است که نامش به ثابت بن ابو صفیه است و لذا به ثابت بن دینار و به ثابت ابو صفیه هم نام برده شده است، لذا در الاختصاص ص۲۸۰ این حدیث را از ابوحمزه ثمالی از سوید بن غفله نقل کرده است.
  11. در کتاب الاختصاص در شرح حدیث آورده است که: آن مرد گفت: خالد بن عرفطه از دنیا رفته علی(ع) فرمود: «او نمرده است». مرد در تعجب رفت و گفت: سبحان الله، من خبر میدهم که او مرده است و شما می‌فرمایید نمرده است! حضرت فرمود: «قسم به آنکه جانم در دست اوست، او نمی‌میرد تا سرلشکر گروه گمراهی خواهد شد که پرچم دار آن حبیب بن جماز است».
  12. شرح ابن ابی الحدید، ج۲، ص۲۸۶؛ ر.ک: ارشد مفید، ج۱، ص۳۲۹ و الاخصاص ص۲۸۰.
  13. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۶۹۴-۶۹۵.
  14. اسد الغابه، ج۲، ص۳۸۰ و سفینة البحار، ج۱، ص۶۷۱، ماده سود.
  15. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۶۹۵-۶۹۶.