ایمان در معارف و سیره حسینی

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث ایمان است. "ایمان" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

ایمان در لغت - ایمان در قرآن - ایمان در حدیث - ایمان در نهج البلاغه - ایمان در معارف دعا و زیارات - ایمان در کلام اسلامی - ایمان در اخلاق اسلامی - ایمان در عرفان اسلامی - ایمان در فقه سیاسی - ایمان از دیدگاه برون‌دینی - ایمان معصوم - مقام ایمان - ایمان ابوطالب - ایمان نیاکان پیامبر خاتم | ایمان در معارف و سیره رضوی

معنای ایمان

در کتاب الخصال به سندش، از امام حسین(ع)، از امام علی(ع) آمده است: پیامبر خدا(ص) فرمود: «ایمان، معرفت قلبی، اقرار زبانی، و عمل با اعضا و جوارح است»^[۱].^[۲]

بنیاد اسلام

شیخ طوسی در کتاب الأمالی از امام حسین(ع) نقل کرده است: چون پیامبر خدا(ص) مناسک حَجّة الوداع را تمام کرد، بر مَرکبش سوار شد و با این گفته آغاز کرد: «جز مسلمان، به بهشت در نمی‌آید». ابو ذر غِفاری برخاست و گفت: ای پیامبر خدا! اسلام چیست؟ پیامبر(ص) فرمود: «اسلام، [مانند انسانِ] برهنه‌ای است که پوشش آن، پرهیزگاری، و زیورش حیا، و تکیه‌گاهش پارسایی، و زیبایی‌اش، طاعت، و دستاوردش، کار شایسته (عمل صالح) است^[۳]. هر چیزی، اساسی دارد و اساس اسلام، محبّت ما اهل بیت است»^[۴].^[۵]

مایه استواری ایمان

شیخ صدوق در کتاب الأمالی (کتاب)|الأمالی از امام حسین(ع) نقل کرده است: از امیر مؤمنان علی(ع) سؤال شد: مایه استواری ایمان چیست؟ فرمود: «پارسایی». به ایشان گفته شد: زوال آن به چیست؟ فرمود: «طمع»^[۶].^[۷]

جستارهای وابسته

منابع

محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین

پانویس

↑ «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص):‏ الْإِيمَانُ‏ مَعْرِفَةٌ بِالْقَلْبِ‏ وَ إِقْرَارٌ بِاللِّسَانِ وَ عَمَلٌ بِالْأَرْكَانِ» (الخصال، ص۱۷۸، ح۲۳۹).
↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۹۲۴.
↑ در کنزالعمّال، به نقل از ابن نجّار آمده است: «اسلام، برهنه است و لباس آن، حیا و زیور آن، وفا و خوی مردانگی‌اش، عمل صالح و تکیه‌گاه آن، پارسایی است و هر چیزی.»...
↑ «لَمَّا قَضَى رَسُولُ اللَّهِ(ص) مَنَاسِكَهُ‏ مِنْ‏ حِجَّةِ الْوَدَاعِ‏، رَكِبَ رَاحِلَتَهُ وَ أَنْشَأَ يَقُولُ: لَا يَدْخُلُ الْجَنَّةَ إِلَّا مَنْ كَانَ مُسْلِماً. فَقَامَ إِلَيْهِ أَبُو ذَرٍّ الْغِفَارِيُّ (رَحِمَهُ اللَّهُ) فَقَالَ: يَا رَسُولَ اللَّهِ، وَ مَا الْإِسْلَامُ فَقَالَ(ص): الْإِسْلَامُ عُرْيَانٌ لِبَاسُهُ التَّقْوَى، وَ زِينَتُهُ الْحَيَاءُ، وَ مِلَاكُهُ الْوَرَعُ، وَ جَمَالُهُ الدِّينُ، وَ ثَمَرُهُ الْعَمَلُ الصَّالِحُ، وَ لِكُلِّ شَيْ‏ءٍ أَسَاسٌ، وَ أَسَاسُ الْإِسْلَامِ حُبُّنَا أَهْلَ الْبَيْتِ» (الأمالی، طوسی، ص۸۴، ح۱۲۶).
↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۹۲۴.
↑ «سُئِلَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ(ع): مَا ثَبَاتُ‏ الْإِيمَانِ‏ فَقَالَ الْوَرَعُ فَقِيلَ لَهُ مَا زَوَالُهُ قَالَ الطَّمَعُ» (الأمالی، صدوق (طبعة مؤسّسة الأعلمی)، ص۲۳۸، ح۱۱ به نقل از عبداللّه بن سنان از امام صادق(ع) از اجدادش(ع)، بحار الأنوار، ج۷۰، ص۳۰۵، ح۲۳).
↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۹۲۵.

[1] «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص):‏ الْإِيمَانُ‏ مَعْرِفَةٌ بِالْقَلْبِ‏ وَ إِقْرَارٌ بِاللِّسَانِ وَ عَمَلٌ بِالْأَرْكَانِ» (الخصال، ص۱۷۸، ح۲۳۹).

[2] محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۹۲۴.

[3] در کنزالعمّال، به نقل از ابن نجّار آمده است: «اسلام، برهنه است و لباس آن، حیا و زیور آن، وفا و خوی مردانگی‌اش، عمل صالح و تکیه‌گاه آن، پارسایی است و هر چیزی.»...

[4] «لَمَّا قَضَى رَسُولُ اللَّهِ(ص) مَنَاسِكَهُ‏ مِنْ‏ حِجَّةِ الْوَدَاعِ‏، رَكِبَ رَاحِلَتَهُ وَ أَنْشَأَ يَقُولُ: لَا يَدْخُلُ الْجَنَّةَ إِلَّا مَنْ كَانَ مُسْلِماً. فَقَامَ إِلَيْهِ أَبُو ذَرٍّ الْغِفَارِيُّ (رَحِمَهُ اللَّهُ) فَقَالَ: يَا رَسُولَ اللَّهِ، وَ مَا الْإِسْلَامُ فَقَالَ(ص): الْإِسْلَامُ عُرْيَانٌ لِبَاسُهُ التَّقْوَى، وَ زِينَتُهُ الْحَيَاءُ، وَ مِلَاكُهُ الْوَرَعُ، وَ جَمَالُهُ الدِّينُ، وَ ثَمَرُهُ الْعَمَلُ الصَّالِحُ، وَ لِكُلِّ شَيْ‏ءٍ أَسَاسٌ، وَ أَسَاسُ الْإِسْلَامِ حُبُّنَا أَهْلَ الْبَيْتِ» (الأمالی، طوسی، ص۸۴، ح۱۲۶).

[5] محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۹۲۴.

[6] «سُئِلَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ(ع): مَا ثَبَاتُ‏ الْإِيمَانِ‏ فَقَالَ الْوَرَعُ فَقِيلَ لَهُ مَا زَوَالُهُ قَالَ الطَّمَعُ» (الأمالی، صدوق (طبعة مؤسّسة الأعلمی)، ص۲۳۸، ح۱۱ به نقل از عبداللّه بن سنان از امام صادق(ع) از اجدادش(ع)، بحار الأنوار، ج۷۰، ص۳۰۵، ح۲۳).

[7] محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۹۲۵.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]