نینوا در معارف و سیره حسینی
مقدمه
شهادتگاه امام حسین(ع). نام منطقه‌ای در کوفه و شرق دجله و شرق کربلا، از روستا‌های منطقۀ طفّ. “نینوا یک سری تپه‌های باستانی است که کشیده شده و تا مصبّ نهر علقمه امتداد می‌یابد. قریۀ “یونس بن متّی” است و آن حضرت از میان مردم این منطقه بیرون آمده است[۱]. نینوا امروز به “باب طویرج” معروف است که در شرق کربلا قرار گرفته است”[۲]. “ناحیه‌ای در سواد کوفه که کربلا از آن ناحیه است. نام قصبۀ موصل و نام شهری که یونس(ع) به آنجا جهت دعوت کردن مردم آن شهر رفته بود”[۳].
وقتی حسین بن علی(ع) به این منطقه رسید به سواری بر خورد که نامۀ ابن زیاد را برای حرّ آورده بود. مضمون نامه این بود: حسین را محاصره کن و در سرزمین بی‌آب و علفی فرود آر. کمی پیشتر رفتند تا به زمین کربلا رسیدند و فرود آمدند[۴].
در ادبیات عاشورا، نسبت به نی و نینوا نیز تعابیر عاطفی و عرفانی فراوانی ساخته و به کار برده‌اند و صحرای کربلا را پر از نوای حق‌جویی و حق‌گویی دانسته‌اند[۵].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ آثار البلاد و اخبار العباد، قزوینی، ص۵۵ (چاپ امیر کبیر).
- ↑ الحسین فی طریقه الی الشهاده، ص۱۳۶.
- ↑ لغت‌نامه، دهخدا.
- ↑ مقتل الحسین، مقرّم، ص۲۲۷.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۴۸۹.