آثار زیارت امام حسین
آمرزیده شدن گناهان
از "معلی ابوشهاب" نقل است: امام حسین (ع) به پیامبر خدا (ص) گفت: پدر عزیزم! پاداش زائر تو چیست؟ پیامبر (ص) فرمود: «پسرکم! هر کس زنده یا مُرده مرا زیارت کند، یا پدرت یا برادرت یا تو را زیارت کند، بر گردن من، حق دارد که روز قیامت، او را زیارت کنم و از گناهانش رهایش سازم»[۱].
در کتاب من لا یحضره الفقیه از امام صادق (ع) نقل شده است: هر کس قبر حسین بن علی (ع) را زیارت کند، گناهانش پلی بر درگاه خانه‌اش می‌شوند که از آن می‌گذرد، همان‌گونه که هر کدامتان از پل می‌گذرد و آن را پشتِ سر می‌گذارد[۲].
ریان بن شبیب از امام رضا نقل می‌کند: اگر خوش داری که خداوند عز و جل را پاک و بدون گناه ملاقات کنی، حسین (ع) را زیارت کن[۳].[۴]
دعای فرشتگان
مالک جهنی از امام صادق اینچنین نقل می‌کند: خداوند، فرشته‌ای با هزار فرشته همراهش بر امام حسین (ع) گماشته است تا بر او بگِریند و برای زائرانش آمرزش بطلبند و خدا را برای آنان بخوانند[۵].
معاویة بن وهب از امام صادق نقل کرده است که: آنان که در آسمان، برای زائران حسین (ع) دعا می‌کنند، بیشتر از کسانی‌اند که در زمین برای ایشان، دعا می‌کنند[۶].[۷]
دعای اهل بیت (ع)
داوود بن کثیر از امام صادق نقل می‌کند: فاطمه (س) دختر محمّد (ص) نزد زائران قبر فرزندش حسین (ع)، حضور می‌یابد و برای گناهانشان آمرزش می‌طلبد[۸].
در کتاب کامل الزیارات به نقل از ابن سنان آمده است: به امام صادق (ع) گفتم: فدایت شوم! پدرت درباره حج می‌فرماید: «هر درهمی که در آن هزینه شود، هزار درهم، حساب می‌شود». کسی که در راه پدرت حسین (ع) هزینه کند، چه دارد؟ فرمود: «ای فرزند سِنان! در برابر هر درهمش، هزار و هزار» و تا ده بار شمرد «و مانند آن، درجه‌اش را بر می‌کشند، و رضایت الهی، برایش بهتر است و دعای محمّد و امیر مؤمنان و امامان (ع) برایش نیکوتر است»[۹].[۱۰]
طولانی شدن عمر و افزوده شدن روزی
از عبدالملک خثعمی نقل است: امام [صادق (ع)] به من فرمود: «ای عبد الملک! زیارت امام حسین (ع) را وا مگذار و یارانت را به آن، فرمان بده که خداوند، عمرت را طولانی می‌کند و بر روزی‌ات می‌افزاید و تو را خوش بخت می‌دارد و جز خوش بخت، از دنیا نمی‌روی و تو را جزو نیک بختان می‌نویسد»[۱۱].
هیثم بن عبداللّه از امام رضا نقل می‌کند: روزهای زیارت زائران حسین (ع)، جزو عمرشان حساب نمی‌شود[۱۲].[۱۳]
زُدوده شدن غم و شاد شدن دل
در کتاب کامل الزیارات به نقل از یکی از راویان شیعه، از امام صادق نقل است: در پشت کوفه، قبری است که هیچ گاه گرفتاری نزد آن نمی‌آید، مگر آنکه خداوند، گِره از کارش می‌گشاید؛ یعنی قبر حسین (ع)[۱۴].
اسماعیل بن جابر از امام صادق (ع) نقل می‌کند: حسین (ع) به رنج [و سختی شهید شد؛ و برای خداوند، سزاوار است که رنج کشیده‌ای نزد او نیاید، جز آنکه خداوند، خوش حالْ بازش گردانَد[۱۵].[۱۶]
تبدیل شوربختی به نیک‌بختی
از عبداللّه بن میمون قداح نقل است: به امام [صادق (ع)] گفتم: پاداش آن کسی که با شناخت حقّ حسین بن علی (ع) و بدون عار و تکبّر به زیارت او می‌رود، چیست؟ فرمود: «برایش هزار حجّ مقبول و هزار عمره مقبول می‌نویسند، و اگر شوربخت بوده، جزو نیک‌بختان می‌شود و هماره، در رحمت خدا، غوطه‌ور است»[۱۷].[۱۸]
محشور شدن با امام حسین (ع)
علی بن معمر از یکی از راویان شیعه نقل می‌کند: به امام صادق (ع) گفتم: فلانی به من خبر داد که به شما گفته که من، نوزده حج و نوزده عمره گزارده‌ام، و شما به او فرموده‌ای: «یک حج و یک عمره دیگر بگزار، تا ثواب زیارت قبر حسین (ع) برایت نوشته شود». امام (ع) فرمود: «کدام یک را بیشتر دوست می‌داری؟ این که بیست حج و بیست عمره بگزاری یا با حسین (ع) محشور شوی؟». گفتم: نه؛ با حسین (ع) محشور شوم. فرمود: «پس ابا عبداللّه الحسین (ع) را زیارت کن»[۱۹].[۲۰]
تکریم شدن از جانب خدا
عبداللّه طحان از امام صادق (ع) اینگونه نقل کرده است که: روز قیامت، هیچ کس نیست، جز آنکه آرزو می‌کند که از زائران حسین (ع) باشد، به دلیل کرامت‌هایی که از سوی خدای متعال نسبت به زائران حسین (ع) می‌شود و او، آنها را می‌بیند[۲۱].
در کتاب کامل الزیارات به نقل از جابر جعفی آمده است: در روز عاشورا بر امام جعفر صادق (ع) در آمدم. به من فرمود: «اینان، زائران خدایند و بر زیارت شونده، لازم است که زائرش را گرامی بدارد»[۲۲].[۲۳]
شفاعت شدن توسط محمد (ص)
در کتاب کامل الزیارات به نقل از عبداللّه بن یحیی کاهلی از امام صادق (ع) آمده است: هر کس می‌خواهد که روز قیامت، در سایه کرامت خداوند و در پناه شفاعت پیامبر (ص) باشد، باید زائر حسین (ع) باشد که به لطف و کرامت و پاداش نیکوی خداوند، نائل خواهد شد و خداوند، از گناهی که در زندگی دنیا کرده، نخواهد پرسید، حتّی اگر گناهانش به اندازه شِن‌های بزرگ‌ترین بیابان عربستان و کوه‌های این سرزمین و کف‌های روی دریا باشد. همانا حسین (ع) و خاندان و یارانش، مظلومانه و به ستم و تشنه، شهید شدند[۲۴].[۲۵]
وارد شدن به بهشت
در کتاب الارشاد نقل شده است که: پیامبر خدا (ص) فرمود: «هر کس حسین را پس از شهادتش زیارت کند، به بهشت می‌رود»[۲۶][۲۷]
همراهی با اهل بیت (ع)
در کتاب کامل الزیارات به نقل از ابو اُسامه آمده است: شنیدم که امام صادق (ع) می‌فرماید: «هر کس می‌خواهد در کنار پیامبر، علی و فاطمه (ع) باشد، زیارت حسین بن علی (ع) را وا نگذارد»[۲۸].[۲۹]
منابع
پانویس
- ↑ «قَالَ الْحُسَيْنُ (ع) لِرَسُولِ اللَّهِ (ص) يَا أَبَتَاهْ مَا لِمَنْ زَارَكَ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) يَا بُنَيَّ مَنْ زَارَنِي حَيّاً أَوْ مَيِّتاً أَوْ زَارَ أَبَاكَ أَوْ زَارَ أَخَاكَ أَوْ زَارَكَ كَانَ حَقّاً عَلَيَّ أَنْ أَزُورَهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ أُخَلِّصَهُ مِنْ ذُنُوبِهِ» (الکافی، ج۴، ص۵۴۸، ح۴).
- ↑ «قَالَ الصَّادِقُ (ع): مَنْ زَارَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ (ع) جُعِلَ ذُنُوبُهُ جِسْراً عَلَى بَابِ دَارِهِ ثُمَّ عَبَرَهَا كَمَا يُخَلِّفُ أَحَدُكُمُ الْجِسْرَ وَرَاءَهُ إِذَا عَبَرَهُ» (کتاب من لا یحضره الفقیه، ج۲، ص۵۸۱، ح۳۱۷۲).
- ↑ «إِنْ سَرَّكَ أَنْ تَلْقَى اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَا ذَنْبَ عَلَيْكَ فَزُرِ الْحُسَيْنَ (ع)» (عیون أخبار الرضا (ع)، ج۱، ص۲۹۹، ح۵۸).
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین، ص ۸۵۳.
- ↑ «إِنَّ اللَّهَ وَكَّلَ بِالْحُسَيْنِ (ع) مَلَكاً فِي أَرْبَعَةِ آلَافِ مَلَكٍ يَبْكُونَهُ وَ يَسْتَغْفِرُونَ لِزُوَّارِهِ وَ يَدْعُونَ اللَّهَ لَهُمْ» (کامل الزیارات، ص۱۷۶، ح۲۳۸؛ بحار الأنوار، ج۱۰۱، ص۵۷، ح۲۴).
- ↑ «مَنْ يَدْعُو لِزُوَّارِهِ [أَي لِزُوَّارِ الْإِمَامِ الْحُسَيْنِ (ع)] فِي السَّمَاءِ أَكْثَرُ مِمَّنْ يَدْعُو لَهُمْ فِي الْأَرْضِ» (الکافی، ج۴، ص۵۸۲، ح۱۱؛ ثواب الأعمال، ص۱۲۱، ح۴۴).
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۸۵۴.
- ↑ «إِنَّ فَاطِمَةَ بِنْتَ مُحَمَّدٍ (ص) تَحْضُرُ لِزُوَّارِ قَبْرِ ابْنِهَا الْحُسَيْنِ (ع) فَتَسْتَغْفِرُ لَهُمْ ذُنُوبَهُمْ» (کامل الزیارات، ص۲۳۱، ح۳۴۳؛ بحار الأنوار، ج۱۰۱، ص۵۵، ح۱۴).
- ↑ «قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع): جُعِلْتُ فِدَاكَ إِنَّ أَبَاكَ كَانَ يَقُولُ فِي الْحَجِّ يُحْسَبُ لَهُ بِكُلِّ دِرْهَمٍ أَنْفَقَهُ أَلْفُ دِرْهَمٍ فَمَا لِمَنْ يُنْفِقُ فِي الْمَسِيرِ إِلَى أَبِيكَ الْحُسَيْنِ (ع) فَقَالَ يَا ابْنَ سِنَانٍ يُحْسَبُ لَهُ بِالدِّرْهَمِ أَلْفٌ وَ أَلْفٌ حَتَّى عَدَّ عَشَرَةً وَ يُرْفَعُ لَهُ مِنَ الدَّرَجَاتِ مِثْلُهَا وَ رِضَا اللَّهِ خَيْرٌ لَهُ وَ دُعَاءُ مُحَمَّدٍ (ص) وَ دُعَاءُ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْأَئِمَّةِ خَيْرٌ لَهُ» (کامل الزیارات، ص۲۴۷، ح۳۶۸؛ بحار الأنوار، ج۱۰۱، ص۵۰، ح۱).
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۸۵۴.
- ↑ «قَالَ لِي يَا عَبْدَ الْمَلِكِ لَا تَدَعْ زِيَارَةَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ (ع) وَ مُرْ أَصْحَابَكَ بِذَلِكَ يَمُدُّ اللَّهُ فِي عُمُرِكَ وَ يَزِيدُ اللَّهُ فِي رِزْقِكَ وَ يُحْيِيكَ اللَّهُ سَعِيداً وَ لَا تَمُوتُ إِلَّا سَعِيداً [شَهِيداً] وَ يَكْتُبُكَ سَعِيداً» (کامل الزیارات، ص۲۸۶، ح۴۶۱؛ بحار الأنوار، ج۱۰۱، ص۴۷، ح۱۲).
- ↑ «إِنَّ أَيَّامَ زَائِرِي الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ (ع) لَا تُعَدُّ مِنْ آجَالِهِمْ» (تهذیب الأحکام، ج۶، ص۴۳، ح۹۰).
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین، ص ۸۵۵.
- ↑ «إِنَّ بِظَهْرِ الْكُوفَةِ لَقَبْراً مَا أَتَاهُ مَكْرُوبٌ قَطُّ إِلَّا فَرَّجَ اللَّهُ كُرْبَتَهُ يَعْنِي قَبْرَ الْحُسَيْنِ (ع)»؛ کامل الزیارات، ص۳۱۴، ح۵۳۲؛ بحار الأنوار، ج۱۰۱، ص۴۵، ح۴.
- ↑ «إِنَّ الْحُسَيْنَ (ع) قُتِلَ مَكْرُوباً وَ حَقِيقٌ عَلَى اللَّهِ أَنْ لَا يَأْتِيَهُ مَكْرُوبٌ إِلَّا رَدَّهُ اللَّهُ مَسْرُوراً» (کامل الزیارات، ص۳۱۲، ح۵۲۹؛ الغارات، ج۲، ص۸۵۷).
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین، ص ۸۵۵.
- ↑ «قُلْتُ لَهُ مَا لِمَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ (ع) زَائِراً عَارِفاً بِحَقِّهِ غَيْرَ مُسْتَنْكِفٍ وَ لَا مُسْتَكْبِرٍ قَالَ يُكْتَبُ لَهُ أَلْفُ حِجَّةٍ مَقْبُولَةٍ وَ أَلْفُ عُمْرَةٍ مَبْرُورَةٍ وَ إِنْ كَانَ شَقِيّاً كُتِبَ سَعِيداً وَ لَمْ يَزَلْ يَخُوضُ فِي رَحْمَةِ اللَّهِ» (کامل الزیارات، ص۲۷۴، ح۴۲۶؛ بحار الأنوار، ج۱۰۱، ص۲۰، ح۶).
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۸۵۶.
- ↑ «قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) إِنَّ فُلَاناً أَخْبَرَنِي أَنَّهُ قَالَ لَكَ إِنِّي حَجَجْتُ تِسْعَ عَشْرَةَ حَجَّةً وَ تِسْعَ عَشْرَةَ عُمْرَةً فَقُلْتَ لَهُ حُجَّ حَجَّةً أُخْرَى وَ اعْتَمِرْ عُمْرَةً أُخْرَى يُكْتَبْ لَكَ زِيَارَةُ قَبْرِ الْحُسَيْنِ (ع) فَقَالَ أَيُّمَا أَحَبُّ إِلَيْكَ أَنْ تَحُجَّ عِشْرِينَ حَجَّةً وَ تَعْتَمِرَ عِشْرِينَ عُمْرَةً أَوْ تُحْشَرَ مَعَ الْحُسَيْنِ (ع) فَقُلْتُ لَا بَلْ أُحْشَرُ مَعَ الْحُسَيْنِ (ع) قَالَ فَزُرْ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (ع)» (تهذیب الأحکام، ج۶، ص۴۸، ح۱۰۵؛ بحار الأنوار، ج۱۰۱، ص۳۸، ح۵۴).
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۸۵۶.
- ↑ «مَا مِنْ أَحَدٍ يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِلَّا وَ هُوَ يَتَمَنَّى أَنَّهُ مِنْ زُوَّارِ الْحُسَيْنِ (ع) لِمَا يَرَى مِمَّا يُصْنَعُ بِزُوَّارِ الْحُسَيْنِ (ع) مِنْ كَرَامَتِهِمْ عَلَى اللَّهِ تَعَالَى» (کامل الزیارات، ص۲۵۸، ح۳۸۸؛ بحار الأنوار، ج۱۰۱، ص۷۲، ح۱۸).
- ↑ «دَخَلْتُ عَلَى جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ (ع) فِي يَوْمِ عَاشُورَاءَ فَقَالَ لِي هَؤُلَاءِ زُوَّارُ اللَّهِ وَ حَقٌّ عَلَى الْمَزُورِ أَنْ يُكْرِمَ الزَّائِرَ» (کامل الزیارات، ص۳۲۳، ح۵۴۸).
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۸۵۷.
- ↑ «مَنْ أَرَادَ أَنْ يَكُونَ فِي كَرَامَةِ اللَّهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ فِي شَفَاعَةِ مُحَمَّدٍ (ص) فَلْيَكُنْ لِلْحُسَيْنِ (ع) زَائِراً يَنَالُ مِنَ اللَّهِ الْفَضْلَ وَ الْكَرَامَةَ [أَفْضَلَ الْكَرَامَةِ] وَ حُسْنَ الثَّوَابِ وَ لَا يَسْأَلُهُ عَنْ ذَنْبٍ عَمِلَهُ فِي حَيَاةِ الدُّنْيَا وَ لَوْ كَانَتْ ذُنُوبُهُ عَدَدَ رَمْلِ عَالِجٍ وَ جِبَالِ تِهَامَةَ وَ زَبَدِ الْبَحْرِ إِنَّ الْحُسَيْنَ (ع) قُتِلَ مَظْلُوماً مُضْطَهَداً نَفْسُهُ عَطْشَاناً هُوَ وَ أَهْلُ بَيْتِهِ وَ أَصْحَابُهُ» (کامل الزیارات، ص۲۸۹، ح۴۶۷؛ بحار الأنوار، ج۱۰۱، ص۲۷، ح۳۳).
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین، ص ۸۵۷.
- ↑ «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص): مَنْ زَارَ الْحُسَيْنَ (ع) بَعْدَ مَوْتِهِ فَلَهُ الْجَنَّةُ» (الارشاد، ج۲، ص۱۳۴).
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۸۵۸.
- ↑ «سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (ع) يَقُولُ مَنْ أَرَادَ أَنْ يَكُونَ فِي جِوَارِ نَبِيِّهِ (ص) وَ جِوَارِ عَلِيٍّ وَ فَاطِمَةَ فَلَا يَدَعْ زِيَارَةَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ (ع)» (کامل الزیارات، ص۲۶۰، ح۳۹۲؛ بحار الأنوار، ج۱۰۱، ص۶۶، ح۵۴).
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۸۵۸.