آیه ولایت چگونه نصب الهی امام را اثبات می‌کند؟ (پرسش)
| آیه ولایت چگونه نصب الهی امام را اثبات می‌کند؟ | |
|---|---|
 | |
| موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ امامت |
| مدخل بالاتر | اثبات نصب الهی امام |
| مدخل اصلی | آیه ولایت |
| تعداد پاسخ | ۱ پاسخ |
آیه ولایت چگونه نصب الهی امام را اثبات می‌کند؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث امامت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی امامت مراجعه شود.
پاسخ نخست
آقایان محمد تقی فیاض‌بخش و دکتر فرید محسنی در کتاب «ولایت و امامت از منظر عقل و نقل» در این‌باره گفته‌‌اند:
«با توجه به آنکه آیه صراحت در ولایت خداوند و رسولش (ص) و مؤمنین خاص دارد، استدلال به امامت این گروه خاص را می‌توان با تبیین مسئله ولایت در آیه بر اساس دو قیاس استثنائی واقترانی به این صورت ارائه نمود:
- قیاس استثنایی: اولاً، اگر ولایت در این آیه به معنای حکومت و حق تصرف و تدبیر امور امت باشد، مؤمنین مذکور در آیه صاحب چنین ولایتی می‌باشند.
ثانیاً، ولایت خدا و رسولش (ص) در آیه، به معنای حکومت و حق تصرف و تدبیر امور امت است.
نتیجه آنکه: فقط مؤمنین واجد صفات مذکور در آیه، دارای ولایت الهی بر سایرین هستند.
- قیاس اقترانی: عکس نتیجه قیاس اول را کبرای قیاسی اقترانی قرار داده و می‌گوییم:
اولاً، صاحبان ولایت الهی بر سایرین، فقط مؤمنین مذکور در آیه می‌باشند.
ثانیاً، مؤمنین مذکور در آیه، (بنابر نصوص وارده) منحصراً حضرت علی (ع) و امامان معصوم (ع) می‌باشند.
نتیجه آنکه: صاحبان ولایت بر سایرین، سنحصر در امامان معصوم (ع) است»[۱]
پانویس
- ↑ فیاض‌بخش و محسنی، ولایت و امامت از منظر عقل و نقل، ج۴ ص ۶۰.