استبداد در لغت و اصطلاح به چه معناست؟ (پرسش)
استبداد در لغت و اصطلاح به چه معناست؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث فقه سیاسی است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی فقه سیاسی مراجعه شود.
| استبداد در لغت و اصطلاح به چه معناست؟ | |
|---|---|
 | |
| موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ فقه سیاسی |
| مدخل اصلی | استبداد در لغت |
| تعداد پاسخ | ۱ پاسخ |
پاسخ نخست
حجت الاسلام و المسلمین دکتر سید کاظم سیدباقری در کتاب «عدالت سیاسی در قرآن کریم» در این‌باره گفته است:
«“استبداد”[۱] از ریشه “بدد” به معنای عمل به تصمیم و نظر خود بدون توجه به دیدگاه دیگران[۲] است. حکومت استبدادی نیز با معنای لغوی آن منطبق است، به نوعی حکومت گفته می‌شود که در آن مردم دارای نماینده، حق رأی یا هر گونه سهم دیگری در اداره امور کشور نیستند، با ویژگی نامحدود بودن قدرت، سرکوب مخالفان[۳]. در سازمان‌هایی که استبداد در آن حکمفرماست، مشارکت زیردستان و مشورت با آنان؛ فهماندن اهداف به آنان و ایجاد انگیزه درونی، جایی ندارد. در این شرایط، نیازها از بالا دیکته می‌شود؛ هدف و دستور هرگز نباید مورد سؤال قرار گیرد؛ شخص نافرمانبردار باید مجازات شود، آن هم حتی‌المقدور مجازات سنگین[۴]. در نظام‌های استبدادی اولین چیزی که قربانی می‌شود، عدالت و حقوق سیاسی- اجتماعی شهروندان است»[۵]
پانویس
- ↑ Absolutism..
- ↑ ابن منظور، لسان العرب، ج۳، ص۳۸۰.
- ↑ غلامرضا علی‌بابایی، فرهنگ روابط بین‌الملل، ص۱۹.
- ↑ فرامرز رفیع‌پور، توسعه و تضاد، ص۳۸۸.
- ↑ سیدباقری، سید کاظم، عدالت سیاسی در قرآن کریم، ص ۵۹.