اهل بیت حضرت ابراهیم

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

﴿...رَحْمَتُ اللَّهِ وَبَرَكَاتُهُ عَلَيْكُمْ أَهْلَ الْبَيْتِ...[۱].

یکی دیگر از اصطلاحات قرآنی که در سوره هود به کار رفته است «اهل بیت» می‌باشد که دلالت بر اهل بیت دومین پیامبر اولوالعزم حضرت ابراهیم دارد. مفاد آیات قبلی می‌رساند که بشارت ملائکه حامل خبر تولد فرزند از «پیرزنی نازا و پیرمردی از کار افتاده»[۲] بوده است. به این دلیل «خدا رحمت و برکاتش را بر آن خاندان نازل و ملازم ساخته است و از این رو به هیچ وجه بعید نیست که یکی از این رحمت‌ها و برکت‌های خدا تولد فرزندی باشد از پدر و مادری در سنی که برای این کار مناسب نیست»[۳]. ابراهیم(ع) تا دوران پیری فرزندی نداشت. فداکاری قابل تحسین ساره این بود که کنیزش هاجر را در اختیار او گذاشت تا از او اسماعیل به دنیا آمد، بعد ساره نیز مشمول رحمت الهی قرار گرفت و بشارت فرزندش اسحاق و نوه‌اش یعقوب را از جانب فرشتگان دریافت کرد»[۴].

بهتر است بدانیم: «بیشتر مورخان برای ابراهیم سه هجرت و مسافرت نقل کرده‌اند: از بابل به شام، از شام به مصر و بازگشتن از مصر به شام[۵]. واضح است که خلیل الله «پس از نجات از آتش به شام و از آنجا به مصر رفت و فرعون مصر هاجر را به ساره بخشید و با هم به شام برگشتند»[۶] مفاد آیات ۷۱ تا ۷۳ سوره هود آشکار می‌کند که ساره در سن ۹۰ سالگی صاحب فرزندی به نام اسحاق می‌شود و در همینجا به این نکته می‌رسیم که آیات ناظر به بازه زمانی بعد از سفر سوم حضرت ابراهیم(ع) می‌باشند.[۷]

بئر شبع

ابراهیم خلیل بعد از بازگشت به جنوب فلسطین در «بئر شبع» ساکن شد[۸]. از این لحاظ می‌توان نتیجه گرفت که بیت به کار رفته در آیه ۷۳ سوره هود ناظر به این نقطه جغرافیایی است، بئر شبع بنا به نوشته دایره المعارف کتاب مقدس: «شهری در جنوب فلسطین می‌باشد که بین مدیترانه و جنوب دریای مرده بحر المیت واقع بوده ۳۳۵ است»[۹].[۱۰]

منابع

پانویس

  1. «گفتند: آیا از کار خداوند در شگفتی با آنکه بخشایش خداوند و برکات او ارزانی شما خاندان (رسالت) است؟ بی‌گمان او ستوده‌ای ارجمند است» سوره هود، آیه ۷۳.
  2. ر.ک: المیزان، ج۱۰، ص۴۹۵.
  3. المیزان، ج۱۰، ص۴۹۵.
  4. اطلاعات قرآنی، ص۳۰۶.
  5. محلاتی، تاریخ انبیاء، ص۱۵۳.
  6. عمادزاده، تاریخ انبیاء، ص۲۹۹.
  7. فرزانه، محرم، اماکن جغرافیایی در قرآن، ص ۳۳۳.
  8. ر.ک: اطلس قرآن، ص۴۶.
  9. دایرة المعارف کتاب مقدس، ص۷۶۸.
  10. فرزانه، محرم، اماکن جغرافیایی در قرآن، ص ۳۳۵.