بحث:آیا فرشتگان به یاری امام مهدی می‌آیند؟ (پرسش)

Page contents not supported in other languages.
از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نویسنده: آقای سالاری

پاسخ تفصیلی

حضور فرشتگان در سپاه یاران امام زمان و خدمات آنها به مؤمنان

گروه‌های قطعی فرشتگان یاری دهنده حضرت ولی عصر(ع)

  1. گروه اول: پنج هزار و سیصد و سیزده فرشته یاری دهندۀ پیامبر اکرم(ص) در جنگ بدر: امام صادق(ع) فرمود: «آنان که در بدر بودند پنج هزار و سیصد و سیزده تن بودند، چهار هزار از مسومین (نشاندار) و هزار نفر از مردفین (صف بسته)» [۱۶] و درباره سیصد و سیزده تن فرمود: «یک ثلث ایشان بر اسب‌های أشهب (سفید، با خال‌های سیاه) سوار خواهند بود و ثلثی بر اسب‌های أبلق و ثلثی بر اسب‌های قرمز»[۱۷].[۱۸] و شاید در ابتدای قیام، گروه فرشتگان همراهی کنندۀ حضرت، شامل همین پنج هزارتن و جبرئیل و میکائیل و اسرافیل باشد؛ چراکه حضرت باقر(ع) فرمود: «گویا می‌بینم او را که از مکه به سوی کوفه حرکت کرده با پنج هزار ملائکه، جبرئیل از طرف راست او و میکائیل از طرف چپ او و مؤمنین در جلو او و لشکر خود را در بلاد متفرق می‌کند»[۱۹].[۲۰]
  2. گروه دوم: فرشتگانی که با حضرت نوح(ع) در کشتی بودند.
  3. گروه سوم: فرشتگان همراهی کنندۀ حضرت ابراهیم(ع)، هنگامی که ایشان را در آتش انداختند.
  4. گروه چهارم: فرشتگانی که همراه حضرت موسی(ع) زمان شکافته شدن دریا بودند.
  5. گروه پنجم: چهار هزار فرشته همراه حضرت عیسی(ع)، زمانی که خداوند او را به آسمان برد.
  6. گروه ششم: چهار هزار فرشته ای که روز عاشورا برای یاری حضرت سید الشهداء(ع) فرود آمدند و هنگامی که از حضرت اذن خواستند، به آنان اجازه داده نشد و از آن زمان غمگین و گریان، نزد آن حضرت هستند تا لحظۀ قیام حضرت قائم(ع) فرارسد، چنانکه در روایات گفته شده است، سرپرست آنها (چهار هزار فرشتۀ یاری‌گر امام حسین(ع)) فرشته‌ای به نام "منصور" است[۲۱] و کسی به زیارت امام نمی‌آید مگر اینکه آنها به استقبالش می‌روند و وداع نمی‌کند مگر اینکه بدرقه‌اش می‌کنند. کسی مریض نمی‌شود مگر اینکه به عیادتش می‌روند و نمی‌میرد مگر آنکه بر جنازه‌اش نماز خوانده و پس از مرگش برای او طلب آمرزش می‌کنند. تمام این فرشتگان تا هنگامۀ ظهور هم‌چنان در انتظار امام زمان(ع) هستند[۲۲].[۲۳]

گروه‌های محتمل فرشتگان یاری دهنده حضرت ولی عصر(ع)

  1. گروه اول: ملائکۀ منزلین؛
  2. گروه دوم: ملائکۀ کروبیین[۲۷]؛
  3. گروه سوم: ملائکۀ مقربین[۲۸]؛
  4. گروه چهارم: فرشتگانی که هنگام تولد حضرت به زیارتش آمدند، چنانکه یکی از کنیزان حضرت عسکری(ع) نقل کرده است: پرندگانی در آسمان پیدا شدند که می‌آمدند و بال‌های خود را بر سر و بدن آن حضرت می‌مالیدند و پرواز می‌کردند، به امام عسکری(ع) اطلاع دادند، ایشان خندید و فرمود: «ایشان ملائکۀ آسمان بودند، فرود آمده که خود را متبرک سازند و ایشان انصار او خواهند بود هنگامی که خروج کند»[۲۹].[۳۰]

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. ر.ک. مروجی طبسی، محمد جواد، همراه با مهدی از مکه تا قدس ص۶۶.
  2. صافی گلپایگانی، لطف الله، منتخب الاثر، ص ۸۱.
  3. ر.ک. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۳۷.
  4. «فرمان (عذاب) خداوند در رسید، به شتاب آن را مخواهید» سوره نحل، آیه ۱.
  5. «هُوَ أَمْرُنَا أَمْرُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَلَّا تَسْتَعْجِلَ بِهِ حَتَّی یُؤَیِّدَهُ اللَّهُ بِثَلَاثَةِ أَجْنَادٍ الْمَلَائِکَةِ وَ الْمُؤْمِنِینَ وَ الرُّعْبِ وَ خُرُوجُهُ کَخُرُوجِ رَسُولِ اللَّهِ ص»؛‏ بحرانی، سید هاشم، المحجة فیما نزل فی القائم، ص ۱۱۵؛ نعمانی، محمد بن ابراهیم، غیبة نعمانی، ص ۲۴۳.
  6. ر.ک. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۳۷.
  7. ر.ک. مروجی طبسی، محمد جواد، همراه با مهدی از مکه تا قدس ص۶۶.
  8. ر.ک. م‍ح‍م‍دی‌ ری‌ش‍ه‍ری‌، محمد، دانشنامهٔ امام مهدی، ج۸، ص۳۶۱، ۳۶۲.
  9. حرعاملی، محمد بن حسن، اثبات الهداة،ج ۳، ص۵۷۳.
  10. ر.ک. مروجی طبسی، محمد جواد، همراه با مهدی از مکه تا قدس، ص۶۶.
  11. ر.ک. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۳۷.
  12. «ثلاثة عشر ألف ملک و ثلاث عشر ملکاً»؛ کمال الدین، ص ۶۷۱، ح ۲۲، ‌با توجه به نقل‌های مشابه، و تفاوت سبک عبارت آن با شیوه رایج ذکر عدد در زبان عربی، احتمال تصحیف و حذف واژه «سیصد» در آن، قوی است. م‍ح‍م‍دی‌ ری‌ش‍ه‍ری‌، محمد، دانشنامهٔ امام مهدی، ج۸،ص ۲۲۵، ح ۱۵۳۲،فرشتگان یاور امام.
  13. م‍ح‍م‍دی‌ ری‌ش‍ه‍ری‌، محمد، دانشنامهٔ امام مهدی، ج۸، ص۳۶۱، ۳۶۲.
  14. قمی، ابن قولویه، کامل الزیارات، ص۲۳۳.
  15. ر.ک. مروجی طبسی، محمد جواد، همراه با مهدی از مکه تا قدس، ص۶۶؛ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۳۷.
  16. «أَرْبَعَةُ آلَافٍ مُسَوِّمِینَ وَ مُرْدِفِینَ وَ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ ثَلَاثَةَ عَشَرَ مَلَکاً یَوْمَ بَدْرٍ»؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص۳۲۶، ح ۴۰.
  17. «ثُلُثٌ عَلَی خُیُولٍ شُهْبٍ وَ ثُلُثٌ عَلَی خُیُولٍ بُلْقٍ وَ ثُلُثٌ عَلَی خُیُولٍ حُوٍّ قُلْتُ وَ مَا الْحُوُّ قَالَ الْحُمْرُ»؛ بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۵۶، ح ۱۲۰.
  18. ر.ک. خراسانی، محمد جواد، مهدی منتظر، ص ۲۴۸.
  19. «لَوْ قَدْ خَرَجَ قَائِمُ آلِ مُحَمَّدٍ(ع)لَنَصَرَهُ اللَّهُ بِالْمَلَائِکَةِ الْمُسَوِّمِینَ وَ الْمُرْدِفِینَ وَ الْمُنْزَلِینَ وَ الْکَرُوبِیِّینَ یَکُونُ جَبْرَئِیلُ أَمَامَهُ وَ مِیکَائِیلُ عَنْ یَمِینِهِ وَ إِسْرَافِیلُ عَنْ یَسَارِهِ»؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ۳۳۶، ح ۵.
  20. ر.ک. خراسانی، محمد جواد، مهدی منتظر، ص ۲۴۸.
  21. «وَ أَرْبَعَةُ آلَافِ مَلَکٍ الَّذِینَ هَبَطُوا یُرِیدُونَ الْقِتَالَ مَعَ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ(ع)فَلَمْ یُؤْذَنْ لَهُمْ فَصَعِدُوا فِی الِاسْتِئْذَانِ وَ هَبَطُوا وَ قَدْ قُتِلَ الْحُسَیْنُ(ع)فَهُمْ شُعْثٌ غُبْرٌ یَبْکُونَ عِنْدَ قَبْرِ الْحُسَیْنِ إِلَی یَوْمِ الْقِیَامَةِ وَ مَا بَیْنَ قَبْرِ الْحُسَیْنِ إِلَی السَّمَاءِ مُخْتَلَفُ الْمَلَائِکَةِ»؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۲۶.
  22. قمی، ابن قولویه، کامل الزیارات،ص ۲۳۳.
  23. ر.ک. خراسانی، محمد جواد، مهدی منتظر، ص ۲۴۸؛ مروجی طبسی، محمد جواد، همراه با مهدی از مکه تا قدس، ص۶۶.
  24. «لَوْ قَدْ خَرَجَ قَائِمُ آلِ مُحَمَّدٍ(ع)لَنَصَرَهُ اللَّهُ بِالْمَلَائِکَةِ الْمُسَوِّمِینَ وَ الْمُرْدِفِینَ وَ الْمُنْزَلِینَ وَ الْکَرُوبِیِّینَ»؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۴۸.
  25. ر.ک. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۳۷.
  26. حضرت صادق(ع) فرمود: «عدد انصار او از ملائکه چهل و شش هزار خواهد بود»؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ۱۱؛ یزدی حائری، علی بن زین العابدین، الزام الناصب، ج ۲، ۲۶۴.
  27. نعمانی، محمد بن ابراهیم، غیبت نعمانی، ص ۱۵۴.
  28. یزدی حائری، علی بن زین العابدین، الزام الناصب، ج ۲، ۳۰۳؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ۳۴۸، ح ۹۹.
  29. بحارالانوار، ج ۵۱، ص۵، ح ۱۰.
  30. ر.ک. خراسانی، محمد جواد، مهدی منتظر، ص ۲۴۸.
  31. م‍ح‍م‍دی‌ ری‌ش‍ه‍ری‌، محمد، دانشنامهٔ امام مهدی، ج۸، ص ۲۲۶، ح ۱۵۳۴ و، ص ۲۲۸، ح ۱۵۳۷.
  32. ر.ک. م‍ح‍م‍دی‌ ری‌ش‍ه‍ری‌، محمد، دانشنامهٔ امام مهدی، ج۸، ص۳۶۱، ۳۶۲.
  33. «لَوْ قَدْ خَرَجَ قَائِمُ آلِ مُحَمَّدٍ(ع)لَنَصَرَهُ اللَّهُ بِالْمَلَائِکَةِ الْمُسَوِّمِینَ وَ الْمُرْدِفِینَ وَ الْمُنْزَلِینَ وَ الْکَرُوبِیِّینَ یَکُونُ جَبْرَئِیلُ أَمَامَهُ وَ مِیکَائِیلُ عَنْ یَمِینِهِ وَ إِسْرَافِیلُ عَنْ یَسَارِهِ»؛ نعمانی، محمد بن ابراهیم، غیبة نعمانی، ص ۲۳۴.
  34. ر.ک. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۳۷.