بحث:جنگ حنین در معارف و سیره علوی

مقدمه

در غزوه حنین پس از آن‌که خداوند با ورود پیامبرش به مکه، فتح و پیروزی را نصیب وی ساخت و قریش در برابر او سر تسلیم فرود آورده و به فرمانش گردن نهاد، قبیله «هوازن» و «ثقیف» با همدستی، قبل از اینکه پیامبر متعرض آنان شود، در نبرد با آن حضرت پیشدستی کردند. رسول خداa پس از اطلاع از این‌ ماجرا، به تدارک سپاه پرداخت و مسلمانان را با تعدادی بالغ بر دوازده هزار تن، بسیج و به قصد نبرد با آنان از مکه خارج نمود.

وقتی سپاهیان اسلام به مواضع دشمن نزدیک شدند رسول اکرمa آنان را به صف کرد و پرچم‌ها و بیرق‌ها را به فرماندهان سپاه و سران قبایل و پرچم مهاجران را به علیS سپرد، ولی هوازن با طراحی نقشه‌ای با استفاده از اصل غافلگیری، با مسلمانان از در حیله و نیرنگ درآمدند و در گوشه و کنار یکی از دره‌های تهامه به گونه‌ای موضع گرفتند که راهی برای عبور سپاه اسلام وجود نداشت. هنگامی که مسلمانان وارد دره «حنین» شدند دسته‌هایی از قوای هوازن از هرسو غافلگیرانه بر آنها حمله کردند و قبیله سلیم که پیشاپیش مسلمانان در حرکت بود و نیز نیروهای پشت‌سر آنها با شکست مواجه شدند و خداوند مسلمانان و دشمنانشان را به خود وانهاد زیرا مسلمانان با مشاهده کثرت جمعیت خود، دچار غرور و خودپسندی شده و در کنار رسول خداa جز اندکی از بنی هاشم و أیمن پسر عبید کسی باقی نماند.

علیS در این نبرد دلاورانه مقاومت می‌کرد و از چپ و راست شمشیر می‌زد و هریک از دشمن به پیامبر نزدیک می‌شد او را طعمه شمشیر می‌‌ساخت. پایداری نبی اکرمa و دفاع علیS و همراهان وی سبب بازگشت اعتماد به نفس دیگران گشت و بر هوازن یورش بردند، «ابو جرول» یکی از پهلوانان نامی هوازن که پرچم این قبیله را به دست داشت، به میدان تاخت و مردم از دیدن او بیمناک شده و در برابرش پایداری از خود نشان ندادند.

علیS با او رویارو و وی را به قتل رساند و در پی آن به همان اندازه که در دل مسلمانان انگیزه به وجود آمد، ترس و بیم به دل مشرکان راه یافت. مسلمانان به سپاه هوازن و هم‌پیمانان آنان هجوم آورده و به کشتار آنها پرداخته و آنان را به اسارت گرفتند و علیS در این نبرد پیشاپیش سپاه در حرکت بود و به تنهایی ۴۰ چهل تن از دشمن را به هلاکت رساند و بدین ترتیب، مسلمانان به پیروزی دست یافتند.