ابن قولویه در حدیث معراج آورده است: اما دخترت، به او ستم می‌شود... او را می‌زنند در حالی که طفلی در رحم دارد و بدون اجازه، وارد خانه و حریم خصوصی‌اش می‌شوند، سپس خوار می‌شود و برای دفاع از خود کسی را نمی‌یابد و به سبب آن ضربه، فرزندش را سقط می‌کند و خود به شهادت می‌رسد[۱].
طبری امامی از «عمار یاسر»، روایت کرده است که: فاطمه(س) به حسن (ع) حامله بود. هنگامی که او را به دنیا آورد، پس از چهل روز به حسین (ع) باردار شد؛ سپس «زینب» و «ام کلثوم» را به دنیا آورد و به «محسن» باردار شد. زمانی که رسول خدا (ص) رحلت کرد به سبب آزاری که هنگام ورود یارانخلیفه به خانه حضرت و بیرون آوردن امیرمؤمنان (ع) به سر آن حضرت آوردن و نیز از اذیتی که آن شخص کرد؛ فرزند نُه ماهه باردارش سقط شد و این مسئله، موجب بیماری و در نهایت وفات ایشان شد. درود خدا بر ایشان باد[۴].
طبری در خبر دیگری درباره وفات فاطمه(س) گفته است: علت شهادت فاطمه (س)این بود که «قنفذ» غلامعمر به دستور او با قبضه شمشیر به ایشان ضربه‌ای زد که بر اثر آن، «محسن» را سقط و در پی آن به شدت بیمار شد و نگذاشت تا کسانی که او را آزار داده بودند، وارد خانه‌اش شوند[۵].
شیخ طبرسی از سلیم بن قیسروایت کرده است که: ابوبکر به قنفذ سفارش فرستاد: «فاطمه(س) را کتک بزن!» او به پشت در خانه‌اش پناه برد و پنهان شد. قنفذ در را فشار داد تا اینکه یکی از دنده‌های پهلویش، شکست و فرزندش سقط شد. از آن پس در بستر بیماری افتاد و با همان ضربه به شهادت رسید[۷].
↑صدیق: کسی که راستگو، درست‌کردار (یعنی گفتارش با کردار و آنچه در دل اوست هماهنگ است)، دوست خداوند و کسی که جایگاهش نزد خداوند، مقام صدق است، ﴿فِي مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِيكٍ مُقْتَدِرٍ﴾ «در جایگاهی راستین نزد فرمانفرمایی توانمند» سوره قمر، آیه ۵۵.
