جعفر بن بشیر بجلی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

آشنایی اجمالی

ابومحمد جعفر بن بشیر وشاء بجلی کوفی، ملقب به فقحة العلم اهل کوفه و از موالی قبیله بجیله بود[۱] و او را به خاطر علوم زیادی که می‌‌دانست، فقحة العلم (شکوفه علم) لقب داده بودند.[۲] ابومحمد از اصحاب و یاران امام رضا(ع) بود[۳] و از ایشان و کسانی مانند داوود بن سرحان، داوود بن کثیر رقی، اسماعیل بن محمد خزاعی و اسماعیل بن فضل هاشمی روایت نمود.[۴] محمد بن حسین بن ابی الخطاب، صالح بن سندی، محمد بن اسماعیل بن بزیع، محمد بن خالد برقی و صفوان بن یحیی از او روایت کرده‌اند.[۵] ابومحمد از محدثان و فقهای موثق شیعه و فردی زاهد و عابد بود و از افراد موثق روایت کرده و راویان او نیز موثق بودند. نجاشی درباره وی می‌‌گوید: او در محله قبیله بجیله مسجدی داشته که تا الان باقی است و بسیاری از شیعیان هنگامی که به کوفه وارد می‌‌شوند، در آن مسجد نماز می‌‌گزارند.[۶] ابومحمد وشاء کتابی داشت که روایات امام صادق(ع) را که از طریق امام رضا(ع) نقل شده، در آن جمع‌آوری کرده بود.[۷] دیگر آثار او کتاب‌های المشیخه که همانند کتاب حسن بن محبوب اما کوچک‌تر از آن بوده «الصلاة»، «المکاسب»، «الصید»، «الذبائح» و «النوادر» می‌‌باشد. ابومحمد سرانجام در سال ۲۰۸ هـ در ابواء، منطقه‌ای میان مکه و مدینه درگذشت[۸].[۹]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. الاعلام ۲/۱۲۲.
  2. رجال النجاشی ۱/۲۹۷.
  3. رجال الطوسی ۳۷۰.
  4. معجم رجال الحدیث ۴/۵۶.
  5. جامع الرواة ۱/۱۵۰.
  6. رجال النجاشی ۱/۲۹۷.
  7. الفهرست (طوسی) ۴۳.
  8. رجال النجاشی ۱/۲۹۷.
  9. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۲۲۹.