حضرت لوط در تاریخ اسلامی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

«لوط» از پیامبران بزرگ خدا بود و در عصر ابراهیم(ع) می‌زیست با ابراهیم خویشاوندی نزدیک داشت (می‌گویند: پسر خواهر ابراهیم بود). ابراهیم بعد از مهاجرت از عراق و سرزمین بابل، به سوی شامات آمد، می‌گویند لوط نیز با او زندگی می‌کرد، اما بعد از مدتی (برای دعوت به توحید و مبارزه با فساد) به شهر «سدوم» رفت. «سدوم» نام یکی از شهرها و آبادی‌های قوم لوط است که در شامات (در کشور اردن) در نزدیکی بحرالمیت واقع شده بود، سرزمین آباد و پر درخت و گیاهی بود، اما بعد از نزول عذاب الهی بر این قوم زشتکار و ننگین شهرهای آنها در هم کوبیده و زیرو رو شد، چنانکه آنها را «مدائن مؤتفکات» می‌گویند (شهرهای زیر و رو شده). بعضی معتقدند که ویرانه‌های این شهرها در زیر آب فرو رفته و مدعی هستند که در گوشه‌ای از دریاچۀ بحرالمیت ستون‌ها و آثار دیگری که دلالت بر خرابه‌های این شهر می‌کند دیده‌اند. در حالی که بعضی دیگر معتقدند شهرهای لوط به زیر آب فرو نرفته و هم اکنون در نزدیکی بحرالمیت منطقه‌ای است که زیر سنگ‌های سیاهی پوشیده شده که احتمالاً محل شهرهای لوط است. و نیز گفته‌اند که مرکز ابراهیم در شهر «حبرون» در فاصلۀ نه چندان دور از «سدوم» قرار داشت، و موقعی که بر اثر زلزله یا صاعقه شهرهای آنها آتش گرفت ابراهیم در نزدیکی حبرون ایستاده بود و دود شهر را که متصاعد بود با چشم خود می‌دید. از مجموع این گفتار، حدود تقریبی این شهرها روشن می‌شود هرچند جزئیات آن هنوز در پرده‌ای از ابهام باقی مانده.[۱]

منابع

پانویس