سمیر بن شریح همدانی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
سمیر بن شریح همدانی
تصویر نمادین جنگ صفین
نام کاملسمیر بن شریح همدانی
جنسیتمرد
از قبیلهبنی‌همدان
برادر
از اصحابامام علی
حضور در جنگجنگ صفین

مقدمه

سمیر و به قولی شمر یا شتیر[۱] فرزند شریح بن هانی از اصحاب امیرالمؤمنین (ع) بود که در جنگ صفین در رکاب آن حضرت به همراه برادرانش به شهادت رسیدند[۲]. طبری و نصر بن مزاحم می‌نویسند: سمیر (شمر) بن شریح، از اصحاب علی (ع) بود که در صفین حضور داشت و همراه پنج برادر دیگرش به نام‌های: کریب، شرحبِیل، مَرتد، هبیره و یَریم همه از فرزندان شریح در همین نبرد به شهادت رسیدند. آنان از رؤسا و بزرگان قبیلة بنی همدان بودند و یکی پس از دیگری پرچم سپاه عراق را به دست گرفته و به شهادت رسیدند. پس از این شش برادر، سفیان بن زید و دو برادر دیگرش عبد بن زید و کریب بن زید، پرچم سپاه عراق را به دست گرفتند و با شامیان جنگیدند و یکی پس از دیگری به شهادت رسیدند. پس از شهادت این نُه فرمانده دلاور سپاه علی (ع)، شخصی به نام عمیرة بن بشیر و برادرش حارث بن بشیر از قبیله همدان پرچم سپاه امیرمؤمنان علی (ع) را به دست گرفتند و با لشکریان معاویه وارد جنگ شدند و این دو برادر نیز به شهادت رسیدند و در این نبرد هشت صد نفر از جوانان همدانی شرکت داشتند که در میمنه سپاه مقاومت و ایستادگی نمودند که صد و هشتاد نفر با یازده فرمانده شان به شهادت رسیدند و سرانجام وقتی وهب بن کریب پرچم سپاه علی (ع) را برداشت و خواست به قلب سپاه دشمن پیشروی کند، شخصی از میان قومش فریاد برآورد که بس است خداوند تو را بیامرزد دیگر این پرچم را برگردان که همه اشراف و بزرگان قومت در اطراف این پرچم شهید شدند، تو دیگر جان خود و همراهانت را به خطر نینداز. پس از فریاد او، آنان از معرکه بازگشتند و نبرد را خاتمه دادند، اما هنوز آرزوی جنگ با شامیان را زیر لب زمزمه می‌کردند و می‌گفتند: ای کاش برای ما جمعیتی از عرب بود که بر مرگ پیمان می‌بست، بعد پیش می‌رفتیم و دیگر باز نمی‌گشتیم یا پیروز می‌شدیم و یا کشته می‌شدیم[۳].[۴]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. در تاریخ طبری و رجال طوسی نام او را سمیر و به قولی دشتیره و در وقعة صفین نام او را «شمر» ضبط کرده‌اند.
  2. رجال طوسی، ص۴۵، ش۹.
  3. تاریخ طبری، ج۵، ص۲۱ و وقعه صفین، ص۲۵۲.
  4. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۶۸۹-۶۹۰.