سوره فجر در معارف و سیره حسینی

این مدخل زیرشاخهٔ بحث سوره فجر است. سوره فجر از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: سوره فجر در علوم قرآنی - سوره فجر در معارف و سیره حسینی - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

سوره فجر این سوره، در روایت امام صادق (ع) به سورۀ امام حسین (ع) مشهور است و توصیه شده که در نمازهای واجب و مستحب، خوانده شود: «اقْرَءُوا سُورَةَ الْفَجْرِ فِي فَرَائِضِكُمْ وَ نَوَافِلِكُمْ فَإِنَّهَا سُورَةُ الْحُسَيْنِ وَ ارْغَبُوا فِيهَا» این نام‌گذاری، جالب است، "چرا که قیام کربلای حسین (ع)، خود انفجار فجری از ایمان و جهاد بود، در ظلمت شب جور و شرک بنی امیّه، و همچنان که با فجر و آغاز روز، حرکت و حیات مردم شروع می‌شود، با خون حسین (ع) و یارانش در عاشورا، اسلام جانی تازه گرفت و حیاتی مجدّد یافت".

در ذیل روایتی از امام صادق (ع)، علّت نامگذاری این سوره به سوره فجر، این بیان شده که سید الشهدا نفس مطمئنّه و راضیه و مرضیه است و یارانش نیز اینگونه‌اند: «فَهُوَ ذُو النَّفْسِ الْمُطْمَئِنَّةِ الرَّاضِيَةِ الْمَرْضِيَّةِ وَ أَصْحَابُهُ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِمْ الرضوان [هُمُ الرَّاضُونَ‏] عَنِ اللَّهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ هُوَ رَاضٍ عَنْهُم».

"و الفجر" که سوگند خدای ازلی است روشنگر حقّی است که با آل علی است این سوره به گفتۀ امام صادق (ع) مشهور به سورۀ "حسین بن علی" است.

منابع

1. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا